Nabożeństwo – forma modlitewnego zgromadzenia wiernych danego wyznania. Sens teologiczny nabożeństwa w protestantyzmie i katolicyzmie jest odmienny.
W katolicyzmie nabożeństwem nazywamy wspólne modlitwy, które są przejawem religijności lokalnej społeczności, i – w przeciwieństwie do liturgii – nie są oficjalnymi ceremoniami Kościoła, choć mogą być odprawiane z polecenia papieża lub miejscowego biskupa. Powinny prowadzić do lepszego przeżywania liturgii – sakramentów i sakramentaliów. Niektóre z nich mają związek z okresem liturgicznym, inne – z konkretnym miesiącem, pozostałe są odprawiane przez cały rok.
Nabożeństw nie powinno się łączyć z liturgią, choć czasem pewnym nabożeństwom towarzyszą akty liturgiczne (np. po nabożeństwie różańcowym kapłan może pobłogosławić wiernych Najświętszym Sakramentem).
Niektóre nabożeństwa katolickie to:
W protestantyzmie wierni gromadzą się na nabożeństwie tylko w imię Jezusa Chrystusa, a nabożeństwo ma charakter publiczny. Oznacza to, że jest ono odprawiane przez cały zbór (wspólnotę) i dla całego zboru. Protestanckie nabożeństwo zatem nie jest odprawiane w prywatnej intencji ani za zmarłych i nigdy za wstawiennictwem Marii lub świętych.
Dla przykładu w Kościele ewangelicko-augsburskim (luterańskim) możemy spotkać:
| Podstawy | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biblia | |||||||||
| Teologia | |||||||||
| Historia | |||||||||
| Wyznania |
| ||||||||
| Postacie |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
