| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Czerkaska 2 |
| Data założenia |
31 grudnia 2003 |
| Dyrektor |
Wojciech Bartoszek |
Położenie na mapie Bydgoszczy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°08′25″N 18°01′06″E/53,140278 18,018333
| |
| Strona internetowa | |
Muzeum Wojsk Lądowych (do 2010 r. Pomorskie Muzeum Wojskowe) – muzeum z siedzibą w Bydgoszczy.
Muzeum prezentuje wojskowe dzieje Pomorza i Kujaw począwszy od powstania wielkopolskiego 1918-1919. Wystawia eksponaty własne oraz będące w depozycie od innych muzeów i osób prywatnych. Po przekształceniu w 2010 r. w jedyne w Polsce Muzeum Wojsk Lądowych, prezentuje dodatkowo zbiory wyposażenia i broni piechoty i wojsk zmechanizowanych[1].
Muzeum dziedziczy tradycje przedwojennego muzeum wojskowego działającego od 1928 roku w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy mieszczącej się w obecnym kompleksie Dowództwa POW. Wśród najstarszych eksponatów tego muzeum znajdowały się m.in.: cegła kamienna z pokoju wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego w Malborku, broń palna i sieczna z XVIII i XIX wieku, dyplom z autografem króla Augusta III, tabakierka podarowana przez Napoleona Bonaparte na Elbie płk. Pawłowi Jerzmanowskiemu, pęczek włosów Tadeusza Kościuszki, skorupa granatu z Olszynki Grochowskiej, zdobyczna chorągiew bolszewicka itd. Zbiory te rozproszone w okresie okupacji nie zostały odnalezione.
W 1973 r. powstało Muzeum Tradycji Pomorskiego Okręgu Wojskowego, które funkcje sali tradycji pełniło do 1989 r. Od 1992 r. pełni rolę placówki o charakterze naukowo-badawczym, zaś 31 grudnia 2003 r. zostało przekształcone w Pomorskie Muzeum Wojskowe w Bydgoszczy. W 2007 r. Muzeum uzyskało status państwowej instytucji kultury, zaś w 2010 r. zostało przekształcone w Muzeum Wojsk Lądowych z filiami w Toruniu (zbiory wojsk artyleryjskich i rakietowych) i Wrocławiu (zbiory wojsk inżynieryjnych)[2].
W 2009 r. muzeum zostało wyróżnione statuetką "Dobosz Powstania Wielkopolskiego", przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[3].
Współczesny budynek Muzeum, mieszczący się przy ul. Czerkaskiej na rogu ul. Gdańskiej powstał według projektu architekta Zbigniewa Kortasa w 1973 roku wzniesiony na terenie, który od 1913 roku w całości należał do Szkoły Wojennej[4]. 11 listopada 2014 po raz pierwszy udostępniono zwiedzającym filię w dawnej jednostce wojskowej 1433 na Osowej Górze, gdzie planowane jest utworzenie Oddziału Techniki Wojskowej, do którego zostanie przeniesiony ciężki sprzęt bojowy z ul. Czerkaskiej oraz z jednostki wojskowej w Czarnem[5]. Obszar ten, posiadający powierzchnię 5 ha, od 2011 znajdował się w użyczeniu Muzeum, a w 2018 przeszedł na jego własność. Przewiduje się powstanie w tym miejscu stworzenie stałej ekspozycji ciężkiego sprzętu wojskowego, budowę magazynów oraz warsztatów remontowych, a także stworzenie toru do prezentacji eksponatów[6].
Ekspozycja główna zawiera grupy związane m.in. z następującą tematyką:
W zbiorach muzeum znajdują się m.in. karabin przeciwpancerny wz. 35 Ur czy pistolet maszynowy Mors. Z Norwegii i Finlandii udało się pozyskać armaty kal. 105 mm i 120 mm, armatę polową kal. 76,2 mm oraz haubicę górską kal. 100 mm. W 2014 z Wielkiej Brytanii pozyskano czołg Chieftain. Na dziedzińcu muzeum znajduje się ekspozycja plenerowa z ok. 50 egzemplarzami ciężkiego sprzętu wojskowego. Wśród nich znajdują się następujące obiekty:
Tematyka wystaw czasowych związana jest głównie z historią wojskowości i regionu, a także nawiązuje do rocznic wielkich wydarzeń. Wśród wystaw z lat 2006-2009 znalazły się m.in.: 60. rocznica zakończenia II wojny światowej, mundur i broń polskiego żołnierza w latach 1939-1945, gen. Władysław Anders i jego żołnierze, Oni ocalili Londyn – Polacy w walce z V1, V2, Gew88, Mosin – zmierzch epoki, Pancerniacy generała Maczka.
| muzea | |
|---|---|
| izby pamięci |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
