Morze Króla Haakona VII
Ilustracja
Morze Króla Haakona VII w okolicach Wybrzeża Księżniczki Marty, Wybrzeża Księżniczki Astrid i Wybrzeża Księżniczki Ragnhildy
Kontynent

Antarktyda

Terytoria

Ziemia Królowej Maud (Roszczenia terytorialne)

Powierzchnia

10 090 km²

Typ morza

otwarte

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Morze Króla Haakona VII”
Ziemia65°00′S 12°30′E/-65,000000 12,500000
Mapa morza
Mapa wybrzeży Ziemi Królowej Maud i Morza Króla Haakona VII

Morze Króla Haakona VII (ang. King Haakon VII Sea; nor.: Kong Håkon VII Hav)[1]morze Oceanu Południowego u brzegów Antarktydy Wschodniej. Morze rozciąga się wzdłuż wybrzeża Ziemi Królowej Maud.

Geografia

Według norweskiej definicji, morze to obejmuje akwen od wybrzeży Ziemi Królowej Maud do równoleżnika 60° S, wyznaczającego granicę Oceanu Południowego i rozciąga się między południkami 20° W i 45° E. Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna definiuje w centralnej i wschodniej części tego obszaru mniejsze, przybrzeżne morza sięgające na północ do 65 równoleżnika: Morze Łazariewa, Morze Riiser-Larsena i Morze Kosmonautów, odnotowując jednak zastrzeżenie Norwegii[2].

Charakterystyka

Pak lodowy na Morzu Króla Haakona VII pojawia się na jesieni i topi wczesną wiosną[3]. U jego wybrzeży znajdują się lodowce szelfowe, w tym duży Lodowiec Szelfowy Fimbul. Obszar ten jest ważnym siedliskiem dla fok Rossa (Ommatophoca rossii)[4], stwierdzono tu największe zagęszczenie tych zwierząt. Dane z początku lat 90. XX wieku wskazują na spadek ich liczebności w tym regionie[5].

Historia

W dniu 27 stycznia 1820 do tego akwenu dotarł, prawdopodobnie jako pierwszy, badacz rosyjski Fabian Bellingshausen w czasie wyprawy poszukującej legendarnego lądu południowego, tzw. Terra Australis[6].

Nazwa morza pochodzi od imienia Haakona VII, pierwszego króla Norwegii po rozwiązaniu unii ze Szwecją.

Przypisy

  1. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10: Morza i oceany. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 2008, s. 37. ISBN 978-83-254-0462-8.
  2. Appendix A. „Limits of Oceans and Seas”. IHO Publication S-23 (Draft 4th Edition), 2002. (ang.). 
  3. Bernadette Hince: The Antarctic dictionary: a complete guide to Antarctic English. Collingwood, Australia: Csiro Publishing, 2000. ISBN 0-9577471-1-X.
  4. Ross Seal. Polar Conservation Organisation (PCO). [dostęp 2015-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-06)].
  5. Beau Riffenburgh: Encyclopedia of the Antarctic. Taylor & Francis Group, 2007, s. 816. ISBN 0-415-97024-5.
  6. Antarktyka: Historia odkryć i eksploatacji. Arctowski.pl. [dostęp 2015-04-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Mapa Morza Króla Haakona VII na mapie Antarktydy (NASA) (ang.)
  • Zdjęcie z Morza Króla Haakona VII. images30.fotki.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się