Mohammad Hatta (ur. 1902, zm. 1980) – indonezyjski polityk.
Studiował w Batawii (1919–1921) i Lejdzie (1931–1932)[1]. Działał w Stowarzyszeniu Indonezyjskim, był jednym z liderów tej organizacji. Związany z Indonezyjską Partią Narodową, wraz z Sukarno zakładał Partię Indonezji[2]. W 1933 został aresztowany i zesłany do Papui Zachodniej, potem zaś na Moluki[3]. W 1943, wspólnie z Sukarno, stanął na czele współpracującego z Japończykami Ośrodka Siły Społecznej[4]. 17 sierpnia 1945 uczestniczył w proklamowaniu niepodległości Indonezji[5], dzień później objął stanowisko pierwszego wiceprezydenta kraju[6]. W lipcu 1956 zrezygnował z urzędu[7]. Stał również na czele rządu (29 stycznia 1948 – 16 stycznia 1950)[8].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.