Migdałki podniebienne (łac. tonsillae palatinae) – elipsoidalne skupienia tkanki limfatycznej mające ok. 2 cm długości i ok. 1 cm szerokości, skierowane długą osią ku tyłowi i dołowi. Spoczywają we wgłębieniu gardzieli z prawej i lewej strony między oboma łukami podniebiennymi. Wraz z migdałkiem językowym wchodzą w skład tzw. pierścienia gardłowego Waldeyera, tworząc wzdłuż cieśni gardzieli dolne półkole wokół drogi pokarmowej[1].
Funkcją migdałków podniebiennych jest wykrywanie patogenów w spożywanym pokarmie i wdychanym powietrzu. W przypadku wykrycia czynników chorobotwórczych powiększają i nabrzmiewają od napływających komórek odpornościowych. W wypadku przesadzonej reakcji układu immunologicznego może wystąpić obrzęk migdałków, w skrajnym przypadku prowadzący do konieczności ich chirurgicznego usunięcia[2].
Unaczynienie migdałków podniebiennych pochodzi z pięciu gałęzi:
Migdałek podniebienny otrzymuje gałęzie czuciowe i wydzielnicze pochodzące od nerwu językowo-gardłowego[3]
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.