Mielnica Podolska
Мельниця-Подільська
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

10 km²

Wysokość

310 m n.p.m.

Populacja (2017)
• liczba ludności


3720[1]

Nr kierunkowy

+380 3541

Kod pocztowy

48752

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Mielnica Podolska”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Mielnica Podolska”
Ziemia48°36′N 26°09′E/48,600000 26,150000
Strona internetowa

Mielnica Podolska, Mielnica (ukr. Мельниця-Подільська, Melnycia-Podilśka) – wieś na Ukrainie, nad Dniestrem, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[2].

Historia

W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego (1885. T. V) miejscowość wzmiankowana jako Mielnica, miasto w powiecie borszczowskim.

1 kwietnia 1934 roku Mielnica otrzymała prawa miejskie[3]. W okresie międzywojennym była siedzibą komisariatu Straży Celnej jak również stacjonowała tu placówka Straży Celnej „Mielnica”[4], a później strażnica KOP „Mielnica”[5].

W marcu 1938 przyznano Marszałkowi Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi honorowe obywatelstwo Mielnicy[6].

Pod okupacją niemiecką w Polsce pozbawiona praw miejskich; → gmina Mielnica.

W latach 1943-1944 miejscowość była schronieniem dla ludności z okolicznych wiosek przed atakimi OUN-UPA, niemniej jednak nacjonaliści ukraińscy zamordowali tutaj lub w okolicy 18 Polaków[7].

W 1989 liczyło 3979 mieszkańców[8].

W 2013 liczyło 3700 mieszkańców[9].

Zabytki

Ludzie

  • Marjan Filipecki – nauczyciel, w 1936 mianowany kierownikiem miejscowej 7-klasowej szkoły[12].

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.65
  2. Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
  3. Dz.U. z 1934 r. nr 25, poz. 186.
  4. Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927, s. 256.
  5. Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 315. ISBN 83-88973-58-4.
  6. Honorowe obywaielstwa dla Marszałka Śmigłego Rydza. „Wschód”. Nr 80, s. 6, 10 kwietnia 1938. 
  7. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 47, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  8. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  9. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  10. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 248-250, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  11. Zgon obywatela-patrioty. „Nowości Illustrowane”. Nr 46, s. 17, 17 listopada 1906. 
  12. Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego. 1936, R. 40, nr 1-12 (str. 405) [dostęp 2018-11-12]

Linki zewnętrzne


Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się