Mieczysław Karaś
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1924
Przędzel

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1977
Kraków

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1957

Profesura

1966

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Rektor
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres spraw.

1972–1977

Grób Mieczysława Karasia na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Mieczysław Karaś (ur. 10 lutego 1924 w Przędzelu, zm. 10 sierpnia 1977 w Krakowie) – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1972–1977 rektor UJ, działacz komunistyczny. Od 1959 kierownik Pracowni Atlasu i Słownika Gwar Polskich Polskiej Akademii Nauk oraz przewodniczący Komisji Językoznawstwa PAN.

Życiorys

Najstarszy z czworga dzieci Józefa Karasia, kowala, oraz Anieli z domu Byra. W okresie II wojny światowej działał w konspiracji najpierw w Związku Walki Zbrojnej, później w Armii Krajowej. Od 1941 uczęszczał na tajne komplety, maturę zdał w Nisku w 1944. W latach 1945–1950 studiował polonistykę na UJ, w 1957 został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Języka Polskiego UJ, w 1966 został profesorem nadzwyczajnym, w 1971 zaś — profesorem zwyczajnym. W latach 1966–1972 pełnił funkcję prorektora UJ równocześnie będąc od 1968 kierownikiem Katedry Języka Polskiego, a od 1971 dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej UJ. Autor ponad 300 prac z zakresu językoznawstwa, onomastyki i języka polskiego. W 1972 przyznano mu nagrodę państwową I stopnia.

Od 1953 do śmierci należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Od 1953 do 1956 pełnił funkcję I sekretarza OOP, a od 1958 do 1965 I sekretarza POP na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Od 1962 do 1965 wchodził w skład egzekutywy, a od 1965 do 1967 w skład plenum Komitetu Miejskiego PZPR w Krakowie[1]. Od 1968 do 1972 zasiadał w Centralnej Komisji Rewizyjnej, a od 1968 do śmierci pełnił funkcję zastępcy członka Komitetu Centralnego PZPR[1]. Był delegatem na IV, V, VI, VII Zjazd PZPR[1].

30 maja 1977 dokonał odsłonięcia tablicy upamiętniającej Grzegorza z Sanoka w jego rodzinnym mieście na budynku tamtejszego Zajazdu[2]. Zmarł nagle, pochowany został 13 sierpnia 1977 w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].

Pośmiertnie odznaczony medalem Merentibus.

Ważniejsze publikacje

  • Mały atlas gwar polskich (red. nacz. od 1967)
  • Polskie dialekty Orawy (1965)
  • Słownik wymowy polskiej (1977; współredaktor)

Przypisy

  1. a b c d e Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-02].
  2. Piękna tablica – dzieło R. Tarkowskiego upamiętniła 500-lecie śmierci Grzegorza z Sanoka. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 12 (81) z 15-30 czerwca 1977. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  3. Karolina Grodziska: Opis trasy zwiedzania cmentarza Rakowickiego, [w:] Cmentarz Rakowicki w Krakowie wyd. przez Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa, Agencja Omnipress Warszawa 1988, s. 133.

Bibliografia

  • Krzysztof Stopka, Andrzej Kazimierz Banach, Julian Dybiec: Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego wyd. 2000
  • Encyklopedia Krakowa, Kraków 2000.

Linki zewnętrzne

  • Teresa Stanek „Marzec 1968 na UJ” wspomnienie o profesorze. www2.almamater.uj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się