 |
Ten artykuł od 2014-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Messerschmitt – Bayerische Flugzeugwerke AG |
| Typ |
dwumiejscowy ciężki samolot myśliwski |
| Załoga |
2-3 (zal. od wersji) |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 × 12-cylindrowy chłodzony cieczą Daimler-Benz DB 601A-1 |
| Moc |
1100 KM każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16,25 m |
| Długość |
12,70 m |
| Wysokość |
3,5 m |
| Powierzchnia nośna |
38,40 m² |
| Masa | |
| Własna |
4425 kg |
| Startowa |
6750 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
525 km/h na pułapie 4000 m |
| Prędkość przelotowa |
350 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
wznoszenie początkowe 660 m/min |
| Pułap |
10 000 m |
| Zasięg |
1100 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 × działko MG FF kal. 20 mm, 2 x działko 30 mm, 4 x km MG 17 kal. 7,92 mm i 1 x km MG 15 kal. 7,9 | |
| Liczba miejsc | |
| 2-3 (zal. od wersji) | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Rumunia, Węgry, Włochy | |
| Rzuty | |
| |
Messerschmitt Bf 110 Zerstörer – dwusilnikowy ciężki samolot myśliwski (wykorzystywany także jako samolot myśliwsko-bombowy) konstrukcji niemieckiej z okresu II wojny światowej.
Samolot ten powstał w zakładach Bayerische Flugzeugwerke (BFW) w ramach konkursu na ciężki myśliwiec dla lotnictwa niemieckiego – Luftwaffe. W Niemczech nazwano tę nową klasę samolotów Zerstörer (niem. niszczyciel). Oryginalne oznaczenie samolotu to Bf 110, pochodzące od skrótu ówczesnej nazwy wytwórni. Spotykane jest także oznaczenie – błędne – Me 110 od nazwy późniejszych zakładów Messerschmitt. Projektantem samolotu był prof. Willy Messerschmitt.
Budowę makiety i pierwszego prototypu rozpoczęto w lipcu 1934 roku. Oznaczony jako V1 po raz pierwszy wzbił się w powietrze 12 maja 1936 roku. Napęd Bf 110V1 stanowiły gaźnikowe silniki Junkers Jumo 210 B o mocy startowej 680 KM (500 kW) napędzające dwułopatowe śmigła. Także drugi prototyp V2 oblatany 24 października 1936 roku posiadał identyczne silniki. Dopiero trzeci prototyp V3 napędzały silniki Daimler-Benz DB 600 A z bezpośrednim wtryskiem paliwa o mocy startowej 975 KM (717 kW).
We wszystkich trzech prototypach nie montowano uzbrojenia. W serii przedprodukcyjnej Bf 110A-0 (7 sztuk) oraz pierwszej wersji seryjnej Bf 110 B-1 (84 sztuki + 4 egzemplarze serii przejściowej) montowano silnik Junkers Jumo 210 Ga z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 700 KM (515 kW), napędzający trójłopatowe śmigło. Prace nad wyborem optymalnego uzbrojenia trwały do wiosny 1938 roku.
15 marca 1938 roku wzbił się w powietrze pierwszy uzbrojony Bf 110, należący jeszcze do serii przedprodukcyjnej. Uzbrojenie samolotu, poczynając od wersji B, stanowiły 4 karabiny MG 17 i 2 nkm MG FF 20 mm montowane w przedniej części kadłuba oraz pojedynczy MG 15 montowany na ruchomym stanowisku na końcu kabiny, obsługiwany przez radiooperatora. Zapas amunicji do nkm MG FF 20 mm wynosił po 180 naboi na nkm (łącznie 360 sztuk naboi), do przednich MG 17 po 1000 naboi na km (łącznie 4000 sztuk naboi) i do tylnego karabinu 500 sztuk naboi. Wersja Bf 110C z 1939 roku otrzymała wreszcie docelowy silnik DB-601A-1 z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 1100 KM i stała się pierwszą masową wersją seryjną. Od wersji B różniła się rurami wydechowymi silników skierowanymi do góry, mniejszymi osłonami chłodnic oleju pod silnikami, chłodnicami glikolu przeniesionymi pod skrzydła na zewnątrz od jednostek napędowych i kołami podwozia głównego w całości mieszczącymi się w powiększonych wnękach.
W powszechnej ocenie niemieckich pilotów, Bf 110B był samolotem zwrotniejszym i łatwiejszym w pilotażu od Bf 110C, choć z odczuwalnym niedoborem mocy[1]. W wersji C wraz ze wzrostem prędkości opór sterów stopniowo zwiększał się, zmuszając pilota do użycia coraz większej siły przy zmianie kierunku lub wysokości lotu. Tym samym reakcje samolotu następowały z wyraźnym opóźnieniem. Jedyną zaletą Bf 110C były więc mocniejsze silniki i tym samym znacznie lepsze osiągi. Z uwagi na obciążenia działające na stery i duży promień skrętu, zalecano unikać walki z jednomiejscowymi myśliwcami, zwłaszcza walki kołowej[1].
Dane techniczno-taktyczne wersji Bf 110 B
Kampania wrześniowa w Polsce stanowiła pierwszy sprawdzian bojowy zarówno Bf 110, jak też opracowanej koncepcji jego użycia. PZL P.11 będące na wyposażeniu polskich eskadr myśliwskich wielokrotnie brały udział w powietrznych pojedynkach z Zerstörerami, będąc od nich zwrotniejsze. Jednak brak silnego uzbrojenia PZL P.11 powodował, iż wiele trafionych i uszkodzonych Bf 110 powracało na lotnisko. Z kolei atutami Bf 110 były prędkość i silne uzbrojenie – efektem trafienia P.11 salwą z 4 karabinów MG 17 i 2 nkm MG FF 20 mm były poważne uszkodzenia struktury płatowca, jego podzespołów, usterzenia oraz zerwanie dużych fragmentów poszycia. Większość z tych samolotów często była porzucana na lotniskach ze względu na rozmiar zniszczeń dokonanych przez ostrzał. W trakcie kampanii wrześniowej piloci PZL P.11 zestrzelili 5 Bf 110C i 2 Bf 110B, a także uszkodzili 4 Bf 110C i 1 Bf 110B[potrzebny przypis]. W działaniach w Polsce brał udział m.in. dywizjon I./ZG 1, który stracił dwa samoloty zestrzelone przez myśliwce i przynajmniej jeden przez obronę przeciwlotniczą, ponadto kilka uszkodzonych lub rozbitych, zgłaszając zestrzelenia 7 samolotów polskich[1]. Dopiero sukcesy w walkach z brytyjskimi i francuskimi samolotami w 1940 roku wyrobiły Bf 110 opinię doskonałych i groźnych samolotów[potrzebny przypis]. Jednak w czasie bitwy o Anglię w drugiej połowie 1940 roku pojedynki z nowoczesnymi myśliwcami brytyjskimi Supermarine Spitfire i Hawker Hurricane ponownie zweryfikowały tę ocenę. Luftwaffe w bitwie o Anglię od lipca do końca września 1940 roku straciła w walkach 214 Bf 110, co stanowiło 60% stanu z 29 czerwca tego roku. Od 1941 roku używano ich z o wiele lepszym efektem jako myśliwców nocnych (wersje Bf 110G oraz Bf 110H). Były używane jako myśliwce bombardujące (w tzw. pułkach niszczycieli), myśliwce nocne i przechwytujące (w walkach z bombowcami alianckimi). Wyposażenie nowszych wersji w radar oraz dodatkowe działka sprawiło, że stały się one groźne dla bombowców brytyjskich latających na nocne wyprawy. Samoloty te z czasem przejęły główny ciężar obrony Rzeszy przed nocnymi nalotami alianckimi.
Ta ciężka, dwusilnikowa maszyna nie sprawdziła się jako konwencjonalny myśliwiec za sprawą swej ograniczonej manewrowości. Jednocześnie układ chłodzenia i układ olejowy okazały się niezwykle wrażliwe na uszkodzenia spowodowane ostrzałem z powietrza i ziemi. W czasie walki powietrznej Bf 110 często tracił strzelca pokładowego, którego rolą była ochrona tylnej półsfery samolotu. Powodem tych strat było przede wszystkim niedostateczne opancerzenie stanowiska strzelca. Pewnym ratunkiem było tworzenie kręgu obronnego złożonego z kilku Bf 110 i stopniowe wycofywanie się tak utworzonej formacji w kierunku lotniska. Nie zawsze było to jednak możliwe.
W maju 1944 Bf 110 był już konstrukcją przestarzałą, jednak jego produkcję wciąż utrzymywano ze względu na zbyt powolne prace nad następcami[2].
Do końca wojny wybudowano 5762 samoloty Bf 110 w głównych wersjach od A do H i licznych podwersjach, oznaczanych dodatkowo cyframi i czasem literami.
Dwusilnikowy metalowy dolnopłat, kadłub o konstrukcji półskorupowej, usterzenie podwójne. Załoga: 2 lub 3 osoby w zależności od wersji, w stosunkowo długiej przeszklonej kabinie, z tyłu kabiny stanowisko strzelca. Podwozie główne wciągane do gondoli silnikowych. Dwa silniki widlaste w układzie V-12. Stosowano silniki: Junkers Jumo 210Ga o mocy startowej 700 KM (wersje A-0, B), Daimler-Benz DB 601B-1 mocy 1100 KM (od wersji C), DB 601F o mocy 1350 KM (wersje F-1 – F-4), DB 605В-1 o mocy 1475 KM (wersje G, H).
| Wersja | C-1 | G-4 |
|---|---|---|
| Masa własna (kg) | 4425 | – |
| Masa całkowita startowa (kg) | 6750 | 10 024 |
| Rozpiętość skrzydeł (m) | 16,25 | 16,26 |
| Długość (m) | 12,70 | 5 |
| Powierzchnia nośna (m²) | 38,40 | – |
| Napęd | 2 silniki rzędowe Daimler-Benz DB 601 A-1 o mocy 1100 KM każdy |
2 silniki rzędowe Daimler-Benz DB 605 B-1 o mocy 1475 KM każdy |
| Uzbrojenie | 2 działka kal. 20 mm FF 4 karabiny maszynowe kal. 7,92 mm MG 17 1 karabin maszynowy kal. 7,92 mm MG 15 |
2 działka kal. 30 mm MK108 i 4 MG151/20 kalibru 20 mm 1 podwójny karabin maszynowy kal. 7,92 mm MG 81Z |
| Prędkość maksymalna (km/h) | 525 | 550 |
| Pułap (m) | 10 000 | – |
| Zasięg (km) | 1100 | 900 |
| Samoloty myśliwskie | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty bombowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty rozpoznawcze | |||||||||||||||||||||||||||
| Szybowce i samoloty transportowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szturmowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Śmigłowce i wiatrakowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty doświadczalne i inne | |||||||||||||||||||||||||||
| Prototypy i projekty |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
