Max Immelmann
17 zwycięstw
Ilustracja
Oberleutnant Oberleutnant
Data i miejsce urodzenia

21 września 1890
Drezno, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1916
okolice Sallaumines, Francja

Przebieg służby
Lata służby

1911–1912, 1914–1916

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Luftstreitkräfte

Jednostki

KEK Metz, Feldflieger-Abteilung 62, KEK Douai

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia) Order Wojskowy św. Henryka (Saksonia) Order Alberta (Saksonia) Medal Fryderyka Augusta (Saksonia) Krzyż Fryderyka (Anhalt) Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria) Order Zasługi Wojskowej (Wirtembergia) Krzyż Hanzeatycki Hamburski Medal Wojenny (Imperium Osmańskie)
Immelmann w kabinie Fokkera E.I
Nagrobek Immelmanna w Dreźnie

Max Immelmann (ur. 21 września 1890, zm. 18 czerwca 1916) – niemiecki lotnik – pierwszy niemiecki as myśliwski z początkowego okresu I wojny światowej. Uzyskał 17 zwycięstw powietrznych.

Życiorys

Urodził się w Dreźnie, był synem Franza i Gertrude Sidonie, z domu Grimmer. W 1905, w wieku 15 lat, rozpoczął edukację wojskową w Dreźnieńskiej Szkole Kadetów. W kwietniu 1911 został przydzielony do 2 Eisenbahnregiment (2 pułku kolejowego). Przejawiał talent techniczny i w sierpniu tego samego roku został wysłany do akademii wojskowej w Anklam. W 1912 został przeniesiony do rezerwy i rozpoczął studia na Politechnice Drezdeńskiej na wydziale budowy maszyn. Po wybuchu wojny został powołany do służby macierzystym 2 Eisenbahnregiment, lecz 12 listopada 1914 na ochotnika wstąpił do szkoły lotniczej w Adlershof, którą ukończył w marcu 1915 (z wcale nienadzwyczajnym wynikiem).

W marcu 1915 trafił na front zachodni i został przydzielony do Feldflieger Abteilung 10 (FFA 10), po miesiącu został przeniesiony do nowo powstającej FFA 62. 19 maja przybył z tą jednostką na lotnisko La Brayelle położone w pobliżu miasteczka Douai. Za loty bojowe w czerwcu 1915 został odznaczony Żelaznym Krzyżem II klasy.

Sława Immelmanna jako pilota myśliwskiego związała się z nowo wprowadzonym jednopłatowym samolotem myśliwskim Fokker E.I (Eindecker), wyposażonym w istotną nowość – zsynchronizowany karabin maszynowy. Immelmann oraz Oswald Boelcke jako pierwsi dostali nowe samoloty. Zaledwie kilka dni później, 1 sierpnia 1915 lotnisko Douai stało się celem ataku 9 brytyjskich lekkich bombowców B.E.2 2 dywizjonu RFC. Immelmann i Boelcke wystartowali za odlatującymi samolotami. Karabin maszynowy samolotu Boelckego się zaciął, lecz Immelmann zaatakował jeden z samolotów. Jego ogień ranił angielskiego pilota, który został zmuszony do awaryjnego lądowania. Immelmann wówczas wylądował obok zestrzelonego samolotu i osobiście wziął jego dwuosobową załogę do niewoli. W tym okresie walki powietrzne i zestrzelenia były jeszcze rzadkością, z powodu braku odpowiedniego sprzętu. Za ten wyczyn Immelmann otrzymał Krzyż Żelazny I klasy.

Do grudnia 1915 Immelmann zestrzelił dalsze 6 samolotów, stając się ulubieńcem prasy niemieckiej nazywanym Orłem z Lille (Der Adler von Lille) i rywalizując z Boelckem o kolejne zwycięstwa. 12 stycznia 1916 on i Boelcke, mając po 8 zwycięstw, zostali pierwszymi niemieckimi lotnikami odznaczonymi najwyższym niemieckim odznaczeniem Pour le Mérite (nazwanym później potocznie Blauen Max – po angielsku: Blue Max od koloru orderu i imienia Immelmanna).

18 czerwca 1916 Immelmann zginął w patrolu nad północną Francją, przyczyny jego śmierci nie są do końca ustalone. Najbardziej prawdopodobna jest wersja brytyjska, że został on zestrzelony przez dwumiejscowy myśliwiec F.E.2b z załogą: pilot G.R. McCubbin i strzelec J. H. Waller z 25. dywizjonu RFC. Niemcy z kolei przypisywali zestrzelenie Immelmanna artylerii przeciwlotniczej, wersję tę popierał konstruktor samolotu Anthony Fokker. Brat Maksa z kolei utrzymywał, że nastąpiło zniszczenie śmigła samolotu i katastrofa na skutek awarii synchronizatora (dwa razy, w kwietniu i maju 1916 Immelmannowi zdarzały się takie awarie, zakończone „odstrzeleniem” śmigła i awaryjnym lądowaniem). Do śmierci Max Immelmann uzyskał 17 zwycięstw powietrznych (drugi as, Boelcke, miał wówczas 13 zwycięstw).

Immelmann był bardzo dobrym pilotem i strzelcem, jednym z pierwszych twórców zasad taktyki walki powietrznej. Jego imieniem został nazwany jeden z manewrów bojowych – zwrot Immelmanna, polegający na zmianie kierunku lotu na przeciwny z nabraniem wysokości (aczkolwiek prawdopodobnie nie on był twórcą tego manewru, ale myśliwce, na których latał: Fokker E.I – E.IV były zdolne do jego wykonania).

Nazwiskiem Maksa Immelmanna nazwano m.in. 2 pułk Stukasów, walczący podczas II wojny światowej.

Odznaczenia (lista niepełna)

Bibliografia

  • „Gentleman” Max Immelmann. Portret bohatera wojny powietrznej. W: Kacper Jan Gęsior: Magis quam homo. Świętość i heroizm w dziejach. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa, 2020. ISBN 978-83-66546-31-8.
  • Max Immelmann na: Lotnictwo I wojny światowej
  • Immelman page at acepilots.com (ang.)

Linki zewnętrzne

  • The Aerodrome: Max Immelmann (lista zwycięstw). [dostęp 2010-07-25]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się