 Marlena Maląg (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 listopada 1964 |
|---|---|
| Minister rozwoju i technologii | |
| Okres |
od 27 listopada 2023 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rodziny i polityki społecznej | |
| Okres |
od 6 października 2020 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister rodziny, pracy i polityki społecznej | |
| Okres |
od 15 listopada 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych | |
| Okres |
od grudnia 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Dorota Habich (p.o.) |
| Następca | |
Marlena Magdalena Maląg z domu Banachowicz (ur. 2 listopada 1964 w Ostrowie Wielkopolskim[1]) – polska polityk, nauczycielka, urzędniczka, działaczka oświatowa i samorządowiec. W latach 2012–2014 wiceprezydent Ostrowa Wielkopolskiego, w latach 2015–2016 wicestarosta powiatu ostrowskiego, w latach 2016–2018 wicewojewoda wielkopolski, w latach 2018–2019 prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Posłanka na Sejm IX i X kadencji (od 2019). W latach 2019–2020 minister rodziny, pracy i polityki społecznej, a w latach 2020–2023 minister rodziny i polityki społecznej w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego, w 2023 minister rozwoju i technologii w trzecim rządzie tego samego premiera.
Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, gdzie ukończyła pedagogikę na Wydziale Humanistycznym. Ukończyła również studia podyplomowe w zakresie matematyki i informatyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w zakresie zarządzania instytucjami oświatowymi na Politechnice Poznańskiej i w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie[2][3].
Pracowała jako nauczycielka. W latach 1999–2002 pełniła funkcję dyrektora Gimnazjum nr 2 w Ostrowie Wielkopolskim, następnie przez 9 lat kierowała Zespołem Szkół Spółdzielni Oświatowej w tym samym mieście. Przekształciła samorządową szkołę, tworząc spółdzielnię oświatową w celu uspołecznienia zarządzania w oświacie[4]. Utworzyła poprzez tę instytucję Publiczne Gimnazjum im Papieża Jana Pawła II i Liceum Ogólnokształcące Spółdzielni Oświatowej w Ostrowie Wielkopolskim. Według informacji „Dziennika Gazety Prawnej” w trakcie pełnienia przez nią funkcji prezesa spółdzielni i dyrektora liceum ogólnokształcącego w placówce tej dochodziło do naruszania przepisów prawa pracy dotyczących zawierania z tym samym pracownikiem maksymalnie dwóch kolejnych umów na czas określony[5][6].
W 2002 uzyskała mandat radnej miejskiej Ostrowa Wielkopolskiego z ramienia komitetu Mirosława Kruszyńskiego[7]. W 2006 po raz pierwszy wybrana do rady powiatu ostrowskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości. Uzyskiwała reelekcję w wyborach w 2010 i 2014. Do 2012 pełniła funkcję naczelnika wydziału edukacji w ostrowskim urzędzie miejskim. Trzykrotnie uzyskała ogólnopolskie wyróżnienie „Samorządowy Lider Edukacji”, wdrażała w szkołach programy edukacyjne i prozdrowotne, w tym finansowane ze środków Unii Europejskiej. Nadzorowała wprowadzenie karty dużej rodziny w Ostrowie Wielkopolskim[2]. Była wiceprzewodniczącą rady powiatu ostrowskiego[3]. W 2012 powołana na stanowisko zastępcy prezydenta Ostrowa Wielkopolskiego z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości (zajmowała je do 2014[3]). W administracji miejskiej odpowiadała za sprawy społeczne, oświatę i kulturę[8]. Zajmowała się m.in. wdrażaniem ostrowskiego programu mieszkaniowego[9].
W grudniu 2015 objęła stanowisko wicestarosty[4]; funkcję tę pełniła do 11 stycznia 2016, kiedy to została powołana na stanowisko wicewojewody wielkopolskiego przez prezesa Rady Ministrów Beatę Szydło[10]. Jako wicewojewoda zajmowała się m.in. polityką prorodzinną[3], w 2016 została przewodniczącą działającej przy wojewodzie wielkopolskim Rady Rodziny[11]. W tym samym roku zainicjowała konkurs promujący politykę prorodzinną w samorządach pod nazwą „Wielkopolska Gmina Przyjazna Rodzinie”[11]. W Wielkopolskim Urzędzie Wojewódzkim nadzorowała wydziały zajmujące się w szczególności infrastrukturą, polityką społeczną i zdrowiem, a także zajmowała się edukacją w ramach nadzoru nad kuratorem oświaty[12]. W wyborach samorządowych w 2018 zdobyła mandat radnej sejmiku wielkopolskiego (otrzymała 46 763 głosy, co stanowiło drugi indywidualny wynik wśród kandydatów na radnych)[13]. W grudniu tego samego roku zrezygnowała z funkcji wicewojewody[10].
20 grudnia 2018 została powołana przez premiera Mateusza Morawieckiego na stanowisko prezesa zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych[14]. W lutym 2019 minister inwestycji i rozwoju powołał ją w skład Rady Dostępności[15]. W trakcie zarządzania przez nią funduszem wdrożono m.in. programy: „Door-to-door” (granty dla samorządów na przewóz osób niepełnosprawnych, szkolenia pracowników transportu zbiorowego)[16], nowy program rehabilitacji kompleksowej[17], projekt „Aktywni Plus” (obejmujący trzy programy zwiększenia zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami: „Absolwent”, „Stabilne zatrudnienie” oraz „Praca-Integracja”, prowadzone m.in. we współpracy z przedsiębiorstwami Enea, PKN Orlen i PKO BP[18][19][20] oraz poprzez staże w administracji rządowej[21]), programy dotyczące dofinansowania zakupu wózków inwalidzkich o napędzie elektrycznym oraz dofinansowania inwestycji na rzecz niwelowania barier architektonicznych w budynkach wielorodzinnych[22].
W wyborach parlamentarnych w 2019 została wybrana do Sejmu IX kadencji, kandydując w okręgu kaliskim i otrzymując 25 695 głosów[23]. 8 listopada 2019 została wskazana jako kandydatka na nowego ministra rodziny, pracy i polityki społecznej[24]. Urząd ten objęła 15 listopada, wchodząc w skład drugiego rządu Mateusza Morawieckiego[25]. Zastąpiła na tym stanowisku Bożenę Borys-Szopę. 6 października 2020 w wyniku rekonstrukcji rządu objęła urząd ministra rodziny i polityki społecznej[26]. W sierpniu 2021, po odwołaniu z rządu Jarosława Gowina, w skład jej resortu (pozostawiając dotychczasową nazwę ministerstwa) włączono sprawy pracy[27].
W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (z wynikiem 109 870 głosów)[28]. 27 listopada 2023 powołana na urząd ministra rozwoju i technologii w trzecim gabinecie Mateusza Morawieckiego[29]; powierzono jej również pełnienie obowiązków ministra cyfryzacji[30]. Z administracji rządowej odeszła 13 grudnia 2023.
Córka Romana i Aliny[31]. Mężatka (mąż Zbigniew), ma dwie córki[8].
|
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|
.jpg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
