doża Wenecji | |
Okres |
od 11 września 1354 |
---|---|
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
ok. 1274 |
Data śmierci |
17 kwietnia 1355 |
Marino Faliero (ur. ok. 1274, zm. 17 kwietnia 1355 w Wenecji) – doża Wenecji w latach 1354–1355[1].
W 1346 pokonał wojska Ludwika I Węgierskiego. Ścięty za zdradę[2] (spiskował z plebejuszami przeciwko szlachcie) z rozkazu Rady Dziesięciu[3]; w Sali Wielkiej Rady pałacu dożów w galerii portretów jego wizerunek do dziś jest za to zasłonięty kotarą.
Sprawa weneckiego dostojnika stała się tematem dzieł literackich i artystycznych. Tragedię o Marinie Faliero napisał romantyk George Gordon Byron (Marino Faliero, Doge of Venice). Kolejną tragedię na jego temat przedstawił w 1829 francuski poeta Casimir Delavigne. Dramat postaci doży poświęcił też prerafaelita Algernon Charles Swinburne. Jego sztuka Marino Faliero ukazała się w 1885. Francuski malarz Eugène Delacroix stworzył płótno Egzekucja Marina Faliero.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.