Marcello Mastroianni
Ilustracja
Marcello Mastroianni w 8½ (1963) w reżyserii Federico Felliniego
Imię i nazwisko

Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni

Data i miejsce urodzenia

28 września 1924
Fontana Liri

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1996
Paryż

Współmałżonek

Flora Carabella

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001)
Odciski dłoni i stóp Mastroianniego przed Grauman’s Chinese Theatre w Hollywood

Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni (ur. 28 września 1924 w Fontana Liri, zm. 19 grudnia 1996 w Paryżu) – włoski aktor filmowy.

Życiorys

Marcello Mastroianni urodził się 28 września 1924 w miejscowości Fontana Liri. Rodzice aktora, Ida Irolle i Ottorino Mastroianni, poznali się w Rzymie, gdzie Ida pracowała w oddziale Banca d’Italia, natomiast Otterino przyjechał delegowany z prochowni w Fontana Liri, gdzie pracował najpierw jako majster, a potem jako laborant. Ślub odbył się w 1923 w Rzymie, jednak młoda para zamieszkała w Fontana Liri, gdzie żyła większość licznej rodziny Mastroiannich. Dziadek aktora Vincenzo miał dziesięcioro dzieci i pracował tak jak Ottorino w prochowni. W 1926 rodzina Mastroiannich przeniosła się do Turynu. Vincenzo Mastroianni został oddelegowany do tutejszego arsenału z prochowni w Fontana Liri. Natomiast Ottorino Mastroianni stracił pracę w tejże prochowni, ponieważ odmówił wstąpienia do partii faszystowskiej. 7 listopada 1929 Ida Irolle urodziła drugiego syna Ruggiero. W tym czasie cała rodzina Mastroiannich (14 osób) mieszkała w czteropokojowym mieszkaniu.

W 1933 Ida i Ottorino z dziećmi przenieśli się do Rzymu. Początkowo mieszkali u brata Idy Domenico. Był on kolejarzem i mieszkał w małym domku w dzielnicy San Giovanni. Miał pięcioro dzieci i z powodu ciasnoty nie był w stanie długo gościć siostry i jej rodziny. Dlatego Ida i Otterino z dziećmi przeprowadzili się do pokoju z kuchnią na dziesiątym piętrze w budynku przy via Gela w dzielnicy San Giovanni. Ottorino pracował dorywczo jako pomocnik malarski i nie zarabiał dużo. W dodatku zachorował na cukrzycę, czego konsekwencją była postępująca ślepota. W tym czasie Marcello skończył szkołę podstawową Armando Diaz i zapisał się do zawodówki Duca d’Aosta.

W 1936 do Rzymu przeniósł się Vincenzo Mastroianni z żoną i ośmiorgiem dzieci. W garażu przy ulicy San Remo Vincenzo i Ottorino otworzyli zakład stolarski. Natomiast Marcello po trzech latach szkoły zawodowej zapisał się do Instituto Carlo Grella, gdzie mógł zdobyć zawód geometry i technika budowlanego. W wolnych chwilach pomagał dziadkowi i ojcu w zakładzie stolarskim. Marcello Mastroianni zaczął interesować się aktorstwem ok. 1934. Występował w przedstawieniach organizowanych przez proboszcza parafii Santi Fabriano e Venanzio przy via Taranto. W 1938 udało mu się wystąpić w filmie Carmine Gallone Marionetki. Był tam jednym z chłopców oklaskujących śpiewających aktorów. Dopiero w dwa lata później dostał następną rolę w filmie. Zagrał wtedy w dwóch produkcjach: u Alessandra Blasettiego w Żelaznej koronie i u Maria Cameriniego w Historii miłosnej.

W 1942 Marcello Mastroianni poznał Vittorio De Sicę. Było to możliwe, bo matka Marcella znała Marię De Sica, siostrę już wówczas znanego reżysera i aktora. W 1943 Mastroianni skończył naukę w Instituto Carlo Gella i otrzymał dyplom geometry i technika budowlanego. Następnie zapisał się na Uniwersytet w Rzymie (Studium Urbis), na wydział ekonomii i handlu. Musiał równocześnie podjąć pracę zarobkową. Zatrudnił się w rzymskim magistracie jako geodeta. Bardzo chciał dostać się do teatru uniwersyteckiego,w którym w latach czterdziestych pracowało wielu znanych reżyserów i aktorów. Latem 1943 został powołany do wojska. Udało mu się uniknąć wysłania na front, bo zdał odpowiedni egzamin i znalazł się w Wojskowym Instytucie Geograficznym we Florencji. Po podpisaniu rozejmu 8 września 1943 wyżej wymieniony instytut został włączony do Organizacji Todt i przeniesiony do Dobbiaco w Górnej Adydze. W 1944, bojąc się deportowania do Niemiec, Marcello z kolegą sfałszowali przepustki i uciekli do Wenecji. Tam zarabiali malowaniem pocztówek, które sprzedawali turystom. Po wyzwoleniu Wenecji obaj wrócili do Rzymu. Brat aktora Ruggero pracował jako kelner w hotelu „Ludovisi”, gdzie mieszkali alianccy oficerowie. Dzięki temu w tych trudnych czasach rodzinie Mastroiannich powodziło się lepiej niż przed wojną. Natomiast Marcello po powrocie do Rzymu zatrudnił się jako księgowy w angielskiej spółce filmowej Eagle Lion Film.

W 1948 zadebiutował w filmie I miserabili.

Życie prywatne

Jego żoną była włoska aktorka Flora Carabella, z którą miał córkę Barbarę. Miał również drugą córkę Chiarę ze swoją partnerką Catherine Deneuve.

Nagrody

Dwa razy zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, w kategorii „Najlepszy aktor”, za rolę w Dramacie zazdrości w 1970 i za rolę w filmie Oczy czarne z 1987. Był trzykrotnie nominowany do Oscara w kategorii „Najlepszy aktor” – w 1963 za Rozwód po włosku, w 1978 za Szczególny dzień i w 1988 za Oczy czarne.

Filmografia

  • 1948 I miserabili
  • 1949 Sierpniowa niedziela (Una domenica D’Agosto)
Cuori sul mare
  • 1950 Vita da cani
Contro la legge
  • 1951 Parigi è sempre Parigi
Cinque mamme ed una culla - Passaporto per l'oriente
Sensualità
L'eterna catena
  • 1952 Viale della speranza
Tragico ritorno
Penne nere
Dziewczęta z placu Hiszpańskiego (Le ragazze di Piazza di Spagna)
  • 1953 Non è mai troppo tardi
Lulù
Febbre di vivere
  • 1954 Giorni d’amore
La principessa delle Canarie
Cronache di poveri amanti
Schiava del peccato
Tempi nostri - Zibaldone N.2
  • 1955 Tam tam Mayumbe
Il bigamo
Piękna młynarka (La bella mugnaia)
Szkoda, że to łajdak (Peccato che sia una canaglia)
  • 1956 La fortuna di essere donna
Il momento più bello
  • 1957 Il medico e lo steegone
Białe noce (Le notti bianche)
Padri e figli
La ragazza della salina
Un ettaro di cielo
  • 1958 Amore e guai
Sprawcy nieznani (I soliti ignoti)
Tutti innamorati
Racconti d’estate
  • 1959 Ferdinando I, re di Napoli
Il nemico di mia moglie - Il marito bello
  • 1960 Adua e le compagne
Słodkie życie (La dolce vita)
Piękny Antonio (Il bell'Antonio)
Atto d'accusa
L'assassino
  • 1961 Noc (La notte)
Fantasmi a Roma
  • 1962 Życie prywatne (Vie privée)
Rozwód po włosku (Divorzio all'italiana)
Kronika rodzinna (Cronaca familiare)
Towarzysze (I compagni)
Wczoraj, dziś, jutro (Ieri, oggi, domani)
Io, io, io... e gli altri
Dziesiąta ofiara (La decima vittima)
Casanova ’70
Break-up
  • 1966 Spara forte, più forte... non capisco!
  • 1967 Obcy (Lo straniero)
  • 1968 Kochankowie (Amanti)
Diamanti a colazione
La legge
  • 1969 Słoneczniki (I girasoli)
  • 1970 Scipione detto anche l'africano
Leo the Last
Dramat zazdrości (Dramma della gelosia - tutti i particolari in cronaca)
  • 1971 Giochi particolari
Permette? Rocco Papaleo
To zdarza się tylko innym (Ça n'arrive qu'aux autres)
La moglie del prete
Correva l’anno di grazia 1870
  • 1972 La cagna
Co? (Che?)
Tempo d’amore
  • 1973 Masakra w Rzymie (Rappresaglia)
Mordi e fuggi
Wielkie żarcie (La grande abbuffata)
  • 1974 Allonsanfan
Non toccare la donna bianca
La pupa del gangster
  • 1975 Per le antiche scale
Niente di grave: suo marito è incinto
L'idolo della città
Kobieta na niedzielę (La donna della domenica)
Todo modo
  • 1976 Signore e signori, buonanotte
Culastrisce nobile veneziano
  • 1977 Mogliamante
Szczególny dzień (Una giornata particolare)
Podwójne morderstwo (Doppio delitto)
  • 1978 L'ingorgo - Una storia impossibile
Ciao maschio
Così come come sei
Krwawe zajście pomiędzy dwoma mężczyznami z powodu pewnej wdowy. Podejrzewa się przyczyny polityczne (Fatto di sangue fra due uomini per causa di una vedova, si sospettano moventi politici)
  • 1979 Giallo napoletano
  • 1980 Miasto kobiet (La città delle donne)
Taras (La terrazza)
  • 1981 Widmo miłości (Fantasma d’amore)
Skóra (La pelle)
  • 1982 Oltre la porta
Il mondo nuovo
Gabriela
  • 1983 Storia di Piera
L'armata ritorna
  • 1984 Henryk IV (Enrico IV)
  • 1985 Le due vite di Mattia Pascal
Ginger i Fred (Ginger e Fred)
Makaroniarze (Maccheroni)
I soliti ignoti vent'anni dopo
Miss Arizona
Wywiad (Intervista)
Która godzina? (Che ora é)
  • 1990 Cin Cin
Wszyscy mają się dobrze (Stanno tutti bene)
Verso sera
Il ladro di ragazzi
Druga miłość (Used People)
Le cento e una notte
A che punto è la notte
  • 1996 ...twierdzi Pereira (Sostiene Pereira)
Trzy życia, jedna śmierć (Tre vite e una sola morte)
  • 1997 Podróż do początku świata (Viaggio al principio del mondo)

Linki zewnętrzne

  • Marcello Mastroianni w bazie IMDb (ang.)
  • Marcello Mastroianni w bazie Filmweb

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się