Małgorzata Parmeńska
Ilustracja
Wizerunek herbu
Faksymile
księżna Florencji
Okres

od 1536
do 1537

Jako żona

Aleksandra

Następczyni

Eleonora Álvarez de Toledo

księżna Camerino
Okres

od 1540
do 1545

Jako żona

Oktawiusza

Poprzedniczka

Katarzyna Cybo

Następczyni

Julia Mancini

markiza Novary
Okres

od 1547
do 1586

Jako żona

Oktawiusza

Poprzedniczka

Hieronima Orsini

Następczyni

Małgorzata Aldobrandini

księżna Parmy i Piacenzy
Okres

od 1556
do 1586

Jako żona

Oktawiusza

Poprzedniczka

Hieronima Orsini

Następczyni

Małgorzata Aldobrandini

Namiestniczka Niderlandów
Okres

od 1536
do 1567

W imieniu

Filipa II

Poprzednik

Emanuel Filibert, książę Sabaudii

Następca

Ferdynand Álvarez de Toledo, książę Alba

Dane biograficzne
Dynastia

Habsburgowie

Data urodzenia

5 lipca 1522

Data śmierci

18 stycznia 1586

Ojciec

Karol V Habsburg

Matka

Johanna van der Gheynst

Mąż

Aleksander Medyceusz

Mąż

Ottavio Farnese

Dzieci

Karol
Aleksander

Małgorzata Parmeńska, Małgorzata Austriaczka (ur. 5 lipca 1522 w Oudenaarde, zm. 18 stycznia 1586 w Ortonie) – pierwsza księżna Florencji[1] jako żona Aleksandra Medyceusza, władczyni Penne, Camerino, Leonessy i Cittaducale[2][3], księżna Parmy i Piacenzy jako żona Oktawiusza Farnesego.

Namiestniczka (regentka) Niderlandów w latach 1559-1567[4] (trzecia kobieta na tym stanowisku po swoich krewnych Małgorzacie, księżnej Sabaudii oraz Marii, królowej Węgier, które ją wychowały)[5].

Nieślubna córka cesarza Karola V i Flamandki Johanny van der Gheynst[4], służącej u Karola de Lalaing, pana de Montigny, przyrodnia siostra króla Hiszpanii Filipa II.

Małgorzata w wieku siedmiu lat została obiecana Aleksandrowi Medyceuszowi (bratankowi lub najprawdopodobniej synowi papieża Klemensa VII). Poślubiła go w 1536 roku[6]. Rok później jej mąż został zamordowany przez swojego dalekiego kuzyna[7].

W 1538 poślubiła Oktawiusza Farnesego. Z woli Filipa II w latach 1559–1567 była generalną namiestniczką Niderlandów, zastępując na tym stanowisku księcia Sabaudii[8]. Za jej rządów doszło do powstania antyhiszpańskiego. W 1567 zrezygnowała z urzędu na rzecz księcia Alby i pod koniec grudnia wyjechała do Włoch[4][8].

Z Oktawianem miała synów bliźniaków – Karola (zm. niedługo po porodzie) i Aleksandra (1545–1592), księcia Parmy.

Zobacz też

Przypisy

  1. Renato Lefevre: Madama Margarita d'Austria (1522-1586). Vita d'una grande dama del Cinquecento, figlia di Carlo V, sposa sfortunata di Alessandro de' Medici e duchessa di Parma e Piacenza con Ottavio Farnese, governatrice dell'Aquila e delle Fiandre, signora di città del Lazio e dell'Abruzzo. Roma: Newton Compton, 1986, s. 93, 109, 151. (wł.).
  2. Renato Lefevre: Ville e parchi nel Lazio. Roma: Gruppo culturale di Roma e del Lazio, 1984, s. 143. (wł.).
  3. Silvia Mantini: Margherita d'Austria (1522-1586): costruzioni politiche e diplomazia, tra corte Farnese e monarchia spagnola. Roma: Bulzoni, 2003, s. 64, 239-243. (wł.).
  4. a b c Stanisław Arnold, Kazimierz Lepszy: Słownik biograficzny historii powszechnej do XVII stulecia. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1968, s. 14, 128, 307. (pol.).
  5. Maria Bogucka: Gorsza płeć. Kobieta w dziejach Europy od antyku po wiek XXI. Warszawa: Trio, 2005, s. 190. (pol.).
  6. Florence (Medici): Alessandro de' Medici. Foundation for Medieval Genealogy. [dostęp 2013-06-17]. (ang.).
  7. Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VIII. Londyn: George Bell & Sons, 1902, s. 661, 696-697. (ang.).
  8. a b Charlie R. Steen: Margaret of Parma: A Life. Leiden, Boston: Brill, 2013, s. 34, 57-58, 293. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się