| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1961 |
|---|---|
| Premier Łotwy | |
| Okres |
od 11 lutego 2016 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Māris Kučinskis (ur. 28 listopada 1961 w Valmierze) – łotewski polityk i samorządowiec, poseł na Sejm, przewodniczący klubu poselskiego Partii Ludowej, w latach 2004–2006 minister rozwoju regionalnego i samorządności, od 2016 do 2019 premier Łotwy, w latach 2022–2023 minister spraw wewnętrznych.
W 1980 został absolwentem szkoły średniej w swojej rodzinnej miejscowości, a w 1988 ukończył studia ekonomiczne z zakresu planowania przemysłowego na Uniwersytecie Łotwy w Rydze[1]. Do 1991 pracował jako ekonomista i księgowy w różnych instytucjach administracji lokalnej. Na początku lat 90. zajął się biznesem, był dyrektorem przedsiębiorstwa Apgāds. W latach 1996–1997 i 1998–2003 sprawował funkcję przewodniczącego rady miejskiej Valmiery (kierując tym samym miejską egzekutywą). W okresie 1998–2000 był również przewodniczącym rady okręgu Valmiera.
W 1998 dołączył do Partii Ludowej, z jej ramienia w 2003 objął mandat posła VIII kadencji. W grudniu 2004 został ministrem rozwoju regionalnego i samorządności w rządzie Aigarsa Kalvītisa, funkcję tę pełnił do listopada 2006. W wyborach w 2006 uzyskał reelekcję do Sejmu IX kadencji. Został wówczas przewodniczącym klubu poselskiego Partii Ludowej, którym kierował do 2009[2]. Powrócił na tę funkcję w 2010 w ostatnim roku kadencji[2]. W wyborach w 2010 uzyskał reelekcję do Sejmu jako jeden z czterech przedstawicieli Partii Ludowej z ramienia komitetu O lepszą Łotwę (PLL). W Sejmie X kadencji został wiceprzewodniczącym frakcji PLL[3].
W wyborach w 2011 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z listy Związku Zielonych i Rolników. Pracował następnie jako doradca i zastępca dyrektora generalnego zrzeszenia łotewskich miast LLPA. W 2014 uzyskał miejsce w Sejmie XI kadencji po zrzeczeniu się go przez Ivetę Grigule[4]. W wyborach w 2014 uzyskał reelekcję z listy ZZS[5]. Został członkiem wchodzącej w skład tej koalicji Partii Lipawskiej[6].
W 2016 został kandydatem swojego ugrupowania na premiera, gdy do dymisji podała się Laimdota Straujuma[7][8]. 11 lutego 2016 został zatwierdzony przez Sejm na tym stanowisku[9].
W wyborach w 2018 został wybrany na kolejną kadencję łotewskiego parlamentu[10]. 23 stycznia 2019 na stanowisku premiera zastąpił go Arturs Krišjānis Kariņš. W 2022 został jednym z liderów koalicji Zjednoczona Lista[11], z jej ramienia w tym samym roku ponownie uzyskał mandat deputowanego[12]. W grudniu 2022 objął urząd ministra spraw wewnętrznych w drugim gabinecie Artursa Krišjānisa Kariņša[13]. Stanowisko to zajmował do września 2023.
| Łotwa międzywojenna |
|
|---|---|
| Łotwa od 1990 |
|
.svg)
| W dniu powstania |
|
|---|
2.jpg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
