Ludwik Ząbkowski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1891
Lacka Wola

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1973
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

2 Grupa Artylerii

Stanowiska

dowódca grupy artylerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
kampania włoska

Późniejsza praca

Minister Obrony Narodowej (XII 1954 – VI 1955)
Najwyższa Izba Kontroli
Rada Narodowa RP

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Żołnierza (USA) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Portret Ludwika Ząbkowskiego
Nagrobek Ludwika Ząbkowskiego

Ludwik Ząbkowski (ur. 1 lutego 1891 w Lackiej Woli, zm. 1 grudnia 1973 w Londynie) – generał brygady Polskich Sił Zbrojnych, doktor prawa, polityk emigracyjny.

Życiorys

Urodził się 1 lutego 1891 w Lackiej Woli jako syn Jana[1]. Ukończył studia prawnicze we Lwowie. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916. Jego oddziałem macierzystym był pułk haubic polowych nr 45, w 1918 przemianowany na pułk artylerii polowej nr 145.

W listopadzie 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego. W latach 1922–1927 był pełniącym obowiązki zastępcy i zastępcą dowódcy 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie, a w latach 1927–1929 zastępcą dowódcy 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie. W kwietniu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko komendanta[2]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej na stanowisko dowódcy pułku[3]. W latach 1937–1939 dowodził 10 Grupą Artylerii w Przemyślu[4]. W sierpniu 1939 mianowany dowódcą artylerii Korpusu Interwencyjnego dowodzonego przez gen. bryg. Stanisława Skwarczyńskiego. Po rozwiązaniu korpusu miał objąć stanowisko dowódcy artylerii Grupy Odwodów „Wyszków”. Ostatecznie został dowódcą artylerii Południowego Zgrupowania Armii „Prusy”.

Po kampanii wrześniowej 1939 przedostał się do Francji, a potem do Wielkiej Brytanii. W I Korpusie Polskim dowodził artylerią 8 Brygady Kadrowej Strzelców. W 1941 przeniesiony do ZSRR, a następnie na Bliski Wschód. Był m.in. komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii. Wziął udział w kampanii włoskiej jako dowódca 2 Grupy Artylerii.

Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie. Wykorzystując własne oszczędności kupił dom na wynajem, pełniąc w nim rolę administratora i stróża, co pozwalało mu na uzyskanie środków utrzymania[5].

Od grudnia 1954 do czerwca 1955 był ministrem obrony narodowej w rządzie Stanisława Mackiewicza. 1 lutego 1971 został powołany na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli na Uchodźstwie i pełnił tę funkcję do połowy 1973, kiedy został członkiem Rady Narodowej RP. Zmarł 1 grudnia 1973 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury[6].

Był mężem Mary Milroy z domu Ferguson (1913–1993).

Awanse

  • major – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 141. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]
  • podpułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii[8]
  • pułkownik – 10 listopada 1930 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]
  • generał brygady – 1 kwietnia 1945[6]

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Ludwik Ząbkowski [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-30].
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 122.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 162.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 546.
  5. Włodzimierz Nikitenko: Włóczędzy w generalskich mundurach. Historia.org.pl., 23 września 2014. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).
  6. a b c d e f g h Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 188.
  7. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 191.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1930 roku, s. 323.
  10. a b c d e f g h Zabkowski, Ludwik - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-05-28].
  11. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936 roku, s. 17.
  13. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 156.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 83.
  15. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  16. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 238.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Ryszard Szawłowski: Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się