Ten artykuł od 2021-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
b. siedziba Ludowego Komisariatu Obrony ZSRR przy ul. Znamienka 19 | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1934 |
Data likwidacji |
1946 |
Siedziba | |
Ludowy Komisarz | |
Adres | |
ul. Frunzego 19, obecnie ul. Znamienka | |
Położenie na mapie Moskwy | |
Położenie na mapie Rosji | |
55°45′02″N 37°36′11″E/55,750556 37,603056 |
Ludowy Komisariat Obrony ZSRR (ros. Народный комиссариат обороны СССР, НКО) – w latach 1934–1946 jeden z ludowych komisariatów Związku Radzieckiego, resortu będącym odpowiednikiem obecnego ministerstwa, który nadzorował siły zbrojne.
W latach 20 XX w. i 30 XX w. najwyższy organ wojskowy w RFSRR/ZSRR nosił nazwę Ludowego Komisariatu do Spraw Wojskowych i Marynarki - Narkomwojenmor (ros. Народного комиссариата по военным и морским делам, Наркомвоенмор).
20 czerwca 1934 Narkomwojenmor ZSRR został przekształcony we wszechzwiązkowy Ludowy Komisariat Obrony – NKO (ros. Народный Комиссариат Обороны, НКО). Pod taką nazwą istniał do połowy lat 40 XX w.
1 lutego 1944 w związku z przyjęciem ustawy ZSRR o stworzeniu formacji wojskowych wspólnie z republikami ZSRR, NKO przekształca się w związkowo-republikański.
25 lutego 1946 Dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR NKO połączył się z Ludowym Komisariatem Marynarki Radzieckiej w jeden związkowo-republikański Ludowy Komisariat Sił Zbrojnych ZSRR (ros. Народный Комиссариат Вооруженных Сил СССР, НКВС СССР). Pod taką nazwą funkcjonował mniej niż miesiąc, gdyż zgodnie z ustawą z dnia 15 marca 1946 o przekształceniu Rady Komisarzy Ludowych ZSRR i republik radzieckich w Radę Ministrów ZSRR, lud. komisariat został przemianowany na Ministerstwo Sił Zbrojnych ZSRR (ros. Министерство Вооруженных Сил СССР, МВС СССР).
Siedziba komisariatu mieściła się w Moskwie przy ul. Frunze 19 (ros. ул. Фрунзе), obecnie ul. Znamienka (ros. Знаменка), w jednym budynku, znanym jako „Dom na Znamience”, z Ludowym Komisariatem Marynarki Wojennej (ros. Комиссариат Военно-Морского Флота, НКВМФ). Budynek był zbudowany (arch. Francesco Camporesi) w 1792 dla gen. S.S. Apraksina. Przez lata pełnił różne funkcje m.in. siedziby domu dziecka dla sierot po oficerach (ros. Александрийский сиротский институт), Szkoły Wojskowej (ros. Александровское военное училище), Rewolucyjnej Rady Wojskowej (ros. Реввоенсовет), Ludowego Komisariatu Obrony, Ministerstwa Obrony.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.