Ludwik Sforza
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
regent Mediolanu
Okres

od 7 października 1480
do 21 października 1494

Poprzednik

Bona Sabaudzka (jako regentka)

Następca

On sam (jako książę)

książę Mediolanu
Okres

od 21 października 1494
do 6 września 1499

Poprzednik

Gian Galeazzo Sforza

Następca

Ludwik XII

książę Mediolanu
Okres

od luty 1500
do kwiecień 1500

Poprzednik

Ludwik XII

Następca

Ludwik XII

Dane biograficzne
Dynastia

Sforzowie

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1452
Vigevano

Data i miejsce śmierci

27 maja 1508
Zamek w Loches

Ojciec

Francesco I Sforza

Matka

Bianka Maria Visconti

Rodzeństwo

Galeazzo Maria Sforza

Żona

Beatrice d’Este

Dzieci

Maksymilian, Franciszek

Ludovico Sforza, zwany Ludovico Il Moro lub Maur, znany także jako Ermelino (z wł. gronostaj), (ur. 27 lipca 1452, zm. 27 maja 1508) – książę Mediolanu 14941499, syn Francesco I Sforzy i Bianki Marii Visconti. Młodszy brat Galeazzo Marii Sforzy.

W latach 148094 sprawował władzę jako regent małoletniego bratanka Gian Galeazzo Sforzy (ojca Bony Sforzy), a po jego śmierci został księciem Mediolanu. Był jednym z inspiratorów wyprawy króla Francji Karola VIII do Włoch z lat 1494-1495, która zapoczątkowała wieloletnie wojny włoskie. Początkowo był w sojuszu z Francją; gdy jednak Karol VIII w 1495 zajął Królestwo Neapolu, Ludovico przeszedł na stronę jego przeciwników, co zmusiło Karola do opuszczenia Włoch. W 1499 został pozbawiony władzy przez kolejnego króla Francji Ludwika XII, wspieranego przez Wenecję. W lutym 1500 odzyskał władzę w Mediolanie; jednak w kwietniu tego roku Francuzi raz jeszcze opanowali Księstwo, a sam Ludovico został przez nich ujęty i do śmierci więziony w zamku Loches w Turenii.

Jego żoną była Beatrice d’Este, córka Herkulesa I d’Este i Eleonory Aragońskiej. Przydomek Maura nadano mu ze względu na śniadą cerę. Był on bezwzględnym i pragmatycznym władcą renesansowym, a zarazem wybitnym mecenasem sztuki. Za jego panowania mediolański dwór stał się najświetniejszy w Europie, pracowali dla niego architekt Bramante i Leonardo da Vinci, który sportretował jego kochankę Cecylię Gallerani na obrazie Dama z gronostajem oraz nieślubną córkę Biankę na portrecie zwanym La Bella Principessa (pochodzącym prawdopodobnie z egzemplarza Sforziady przechowywanego w Bibliotece Narodowej w Warszawie[1]).

Finansował budowy kanałów i fortyfikacji oraz urządzał wielkie festyny. Doprowadził do supremacji Mediolanu w stosunkach z państwami włoskimi (sojusz z Florencją). Wraz z końcem jego rządów Mediolan dostał się pod panowanie francuskie.

Przypisy

  1. Cotte i Kemp ↓, Introduction.

Bibliografia

  • Pascal Cotte, Martin Kemp: La Bella Principessa and the Warsaw Sforziad. Leonardo da Vinci Society. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się