Leymah Roberta Gbowee
Leymah Gbowee w październiku 2011
|
Data i miejsce urodzenia
|
1 lutego 1972 Monrovia
|
Zawód, zajęcie
|
działaczka na rzecz pokoju i praw człowieka
|
Narodowość
|
liberyjska
|
|
Multimedia w Wikimedia Commons
|
|
|
Cytaty w Wikicytatach
|
|
Leymah Roberta Gbowee (ur. 1 lutego 1972 w Monrovii) – afrykańska działaczka społeczna z Liberii, organizatorka kobiecego ruchu chrześcijanek i muzułmanek pod nazwą Masowa Akcja Kobiet Liberii na rzecz Pokoju (Women of Liberia Mass Action for Peace), który położył kres wojnie domowej w Liberii w 2003 roku i doprowadził do wyboru Ellen Johnson-Sirleaf na prezydenta Liberii w roku 2005 (jako pierwszej w Afryce kobiety-głowy państwa). W 2011 roku Gbowee, wraz z Ellen Johnson-Sirleaf i Tawakel Karman z Jemenu, została laureatką Pokojowej Nagrody Nobla za walkę bez przemocy o bezpieczeństwo kobiet i prawo kobiet do pełnego uczestnictwa w procesie budowania pokoju.
Życiorys
Wychowana na prowincji w środkowej Liberii, w wieku 17 lat Leymah Gbowee przeniosła się do Monrovii tuż przed wybuchem wojny domowej 1990 roku. Pomagała osobom z urazami psychicznymi i byłym dzieciom-żołnierzom. Z czasem została przedstawicielką grup kobiecych i jedną z liderek liberyjskiego ruchu na rzecz pokoju. Udało jej się zjednoczyć kobiety różnych wyznań: protestantki i muzułmanki. W 2002 roku zorganizowała w stolicy kraju demonstracje kobiet domagających się zakończenia wojny domowej, które przerodziły się w wielomiesięczny protest przeciw wojnie i przemocy. Ubrane na biało kobiety manifestowały tak długo, aż prezydent Charles Taylor zgodził się je przyjąć (kwiecień 2003) i niedługo potem doprowadziły do rozmów pokojowych i zawieszenia broni (pokój w Akrze, stolicy Ghany, zawarty w sierpniu 2003 roku).
W latach 2001–2005 Gbowee była krajową koordynatorką ruchu Women in Peacebuilding Program/West African Network for Peacebuilding (WIPNET/WANEP). Po upadku Taylora w 2004 roku uczestniczyła w pracach liberyjskiej Komisji na rzecz Prawdy i Pojednania. Popierała jak najszersze włączanie całego społeczeństwa, w tym organizacji zrzeszających kobiety, do odbudowy kraju. W roku 2007 objęła funkcję dyrektora wykonawczego panafrykańskiej organizacji kobiecej Women Peace and Security Network (WIPSEN-Africa).
Leymah Gbowee jest matką sześciorga dzieci, w tym jednego adoptowanego, laureatką licznych nagród za działalność na rzecz pokoju i praw kobiet w Afryce, bohaterką filmu dokumentalnego Pray the Devil Back to Hell (2008) oraz autorką książki Mighty Be Our Powers (2011).
Linki zewnętrzne
- Strona Leymah Gbowee (ang.) [dostęp 2 czerwca 2012]
- Oficjalna strona Nagrody Nobla (ang.) [dostęp 2 czerwca 2012]
- Leymah Gbowee – profil na stronie Nobel Women’s Initiative (ang.) [dostęp 9 czerwca 2012]
- Leymah Gbowee – profil na stronie The Guardian (ang.) [dostęp 10 października 2011]
- Pray the Devil Back to Hell (2008) – o filmie (ang.) [dostęp 2 czerwca 2012]
- Mighty Be Our Powers – o książce (ang.) [dostęp 2 czerwca 2012]
- WIPSEN-Africa (ang.) [dostęp 10 października 2011]
- WIPNET. gnwp.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-17)]. (ang.). [dostęp 10 października 2011]
- Leymah Gbowee in Her Own Words, 13 września 2011, Women, War & Peace na stronie PBS (ang.) [dostęp 10 października 2011]
- S. Linden, Once again, they won't be ignored, „Los Angeles Times”, 16 listopada 2008 (ang.) [dostęp 9 czerwca 2012]
- D. Bekoe,C. Parajon, Women’s Role in Liberia’s Reconstruction, United States Institute of Peace (ang.) [dostęp 9 czerwca 2012]
- Leymah Gbowee – profil na stronie Hunt Alternatives Fund. huntalternatives.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-01)]. (ang.). [dostęp 2 czerwca 2012]
XX wiek |
- 1901: Dunant, Passy
- 1902: Ducommun, Gobat
- 1903: Cremer
- 1904: IPM
- 1905: Suttner
- 1906: Roosevelt
- 1907: Moneta, Renault
- 1908: Arnoldson, Bajer
- 1909: Beernaert, Estournelles de Constant
- 1910: MSPB
- 1911: Asser, Fried
- 1912: Root
- 1913: La Fontaine
- 1917: Czerwony Krzyż
- 1919: Wilson
- 1920: Bourgeois
- 1921: Branting, Lange
- 1922: Nansen
- 1925: Chamberlain, Dawes
- 1926: Briand, Stresemann
- 1927: Buisson, Quidde
- 1929: Kellogg
- 1930: Söderblom
- 1931: Addams, Butler
- 1933: Angell
- 1934: Henderson
- 1935: Ossietzky
- 1936: Lamas
- 1937: Cecil
- 1938: Biuro Nansenowskie
- 1944: Czerwony Krzyż
- 1945: Hull
- 1946: Balch, Mott
- 1947: Kwakrzy
- 1949: Boyd Orr
- 1950: Bunche
- 1951: Jouhaux
- 1952: Schweitzer
- 1953: Marshall
- 1954: WKNZdsU
- 1957: Pearson
- 1958: Pire
- 1959: Noel-Baker
- 1960: Luthuli
- 1961: Hammarskjöld
- 1962: Pauling
- 1963: Czerwony Krzyż
- 1964: King
- 1965: UNICEF
- 1968: Cassin
- 1969: MOP
- 1970: Borlaug
- 1971: Brandt
- 1973: Kissinger, Lê
- 1974: MacBride, Satō
- 1975: Sacharow
- 1976: Williams, Corrigan
- 1977: AI
- 1978: Sadat, Begin
- 1979: Matka Teresa
- 1980: Esquivel
- 1981: WKNZdsU
- 1982: Myrdal, Robles
- 1983: Wałęsa
- 1984: Tutu
- 1985: Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej
- 1986: Wiesel
- 1987: Arias
- 1988: Siły pokojowe ONZ
- 1989: Dalajlama
- 1990: Gorbaczow
- 1991: Suu Kyi
- 1992: Menchú
- 1993: Mandela, de Klerk
- 1994: Arafat, Peres, Rabin
- 1995: Pugwash, Rotblat
- 1996: Belo, Ramos-Horta
- 1997: ICBL, J. Williams
- 1998: Hume, Trimble
- 1999: Lekarze bez Granic
- 2000: Kim
|
---|
XXI wiek |
- 2001: ONZ, Annan
- 2002: Carter
- 2003: Ebadi
- 2004: Maathai
- 2005: MAEA, el-Baradei
- 2006: Grameen Bank, Yunus
- 2007: MZdsZK, Gore
- 2008: Ahtisaari
- 2009: Obama
- 2010: Liu
- 2011: Johnson-Sirleaf, Gbowee, Karman
- 2012: Unia Europejska
- 2013: OPCW
- 2014: Satyarthi, Yousafzai
- 2015: Tunezyjski Kwartet na rzecz Dialogu Narodowego
- 2016: Santos
- 2017: ICAN
- 2018: Mukwege, Murad
- 2019: Ali
- 2020: Światowy Program Żywnościowy
- 2021: Ressa, Muratow
- 2022: Bialacki, Memoriał, Centrum Wolności Obywatelskich
- 2023: Mohammadi
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne: