Data i miejsce urodzenia |
28 września 1913 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 października 2012 |
Narodowość | |
Alma Mater |
Państwowa Szkoła Sztuk Zdobniczych w Poznaniu |
Dziedzina sztuki | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Lech Grześkiewicz (ur. 28 września 1913 w Poznaniu, zm. 27 października 2012 w Warszawie) – polski artysta plastyk, zajmujący się ceramiką artystyczną oraz malarstwem ściennym (freski).
Okres dzieciństwa spędził w Kopenhadze[1], gdzie jego ojciec prowadził fabrykę mebli skórzanych[2]. Studia artystyczne rozpoczął w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (dyplom w 1933) i kontynuował je w latach 1938–1947 na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie, otrzymując dyplom z malarstwa ściennego. Prace wykonywał w wielu technikach: fresk, sgraffito, a także płaskorzeźba i rzeźba ceramiczna, witraże, mozaiki ceramiczne i szklane. Specjalizował się w malarstwie ściennym.
W okresie powojennym razem z żoną Heleną (poślubioną 8 października 1944[2]) brał udział w projektowaniu i wykonywaniu polichromii podczas odbudowy Starego Miasta w Warszawie, Poznaniu i Lublinie (w tym ostatnim byli oni głównymi projektantami). Pod koniec lat 50. współpracował z Fabryką Fajansu we Włocławku.
Razem z żoną Heleną i synem Piotrem zaprojektował i wykonał wiele monumentalnych dzieł ceramicznych, fresków, sgraffito i witraży, które znajdują się w wielu kościołach na terenie całej Polski[3].
Otrzymał trzykrotnie II nagrodę na Ogólnopolskich Wystawach Architektury Wnętrz. Kilkakrotnie nagradzany w konkursach krajowych i zagranicznych. Otrzymał srebrny medal na V Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie (1955) oraz Nagrodę Państwową II stopnia[1].
Lech Grześkiewicz wraz z żoną Heleną, a później także synem Piotrem, stworzyli w Łomiankach unikatowy warsztat ceramiki artystycznej. W 2010 dwie córki Piotra – Dorota i Malwina odziedziczyły pracownię i postanowiły kontynuować ceramiczną działalność, tworząc swoją markę Grześkiewicz Design Studio[4].
Zmarł w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Komunalnym Północnym (kwatera W-XIII-4-10-13)[5].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.