.jpg)
| |
| Data powstania |
II w. n.e. |
|---|---|
| Medium | |
| Wymiary |
34,5 cm wysokości, 45 cm długości, 13,1 cm szerokości |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja |
Muzeum Prowincjonalne Gansu |
Lecący koń z Gansu albo Galopujący koń stąpający po lecącej jaskółce – chińska rzeźba z brązu przedstawiająca konia w galopie, pochodząca z okresu Późniejszej dynastii Han (23–220 n.e.), znajdująca się obecnie w Muzeum Prowincjonalnym Gansu.
Rzeźba stanowiła część wyposażenia grobu w Leitai, w pobliżu Wuwei, odkrytego 23 września 1969 przez miejscowych wieśniaków podczas akcji kopania schronów przeciwlotniczych[1]. Zgodnie z napisami na znalezionych w grobie trzech srebrnych stemplach, pochówek należał do generała Zhanga („Zhang Jiangjun”), co jest zgodne z faktem, iż pod koniec panowania Późniejszej dynastii Han (23–220 n.e.) Zhangowie stanowili jeden z najpotężniejszych lokalnych rodów[2]. Znalezione w grobie przedmioty zostały złożone w magazynie Muzeum Prowincjonalnego Gansu w Lanzhou. Dopiero Guo Moruo, który na początku lat 70. towarzyszył królowi Sihanoukowi w podróży po Gansu, dostrzegł niezwykłą wartość rzeźby lecącego konia, po tym gdy kazał pokazać sobie magazyny muzeum. Miał powiedzieć, że to najlepszy obiekt w muzeum i to wtedy po raz pierwszy rzeźba stała się sławna[1].
.jpg)
Pod względem dekoracji i modelunku lecący koń jest identyczny z trzydziestoma dziewięcioma innymi figurkami koni z grobu w Leitai, stanowiącymi część ceremonialnej gwardii honorowej pochowanego generała, różni się od nich jedynie posturą. Podczas gdy pozostałe konie są mniej lub bardziej statyczne, lecący koń znajduje się w pełnym galopie. Wszystkie konie reprezentują rasę wysoko cenionych tzw. „niebiańskich koni”, wprowadzonych do Chin z Sogdiany pod koniec Zachodniej dynastii Han (202 p.n.e.–9 n.e.)[3].
Rzeźba jest doskonale wyważona, opierając się jedynie na jednej nodze, bez podpórki, co nieznanemu chińskiemu artyście udało się osiągnąć umieszczając pod kopytem konia spłaszczoną jaskółkę. W ten sposób uzyskał on też dodatkowy element metaforyczny: koń nieledwie unosi się w powietrzu ponad lecącymi jaskółkami. Galopujący i rżący koń uznawany jest za wyjątkowy przykład pełnej rzeźby i przedstawienia zwierzęcia, z głową manifestującą ognisty temperament[4][5]. Pomimo całego realizmu rzeźby, sam sposób reprezentacji konia ma charakter archaiczny: forma zwierzęcia jest wyrażona w schemacie linearnym, z jego dwiema stronami pojętymi jako dwie symetryczne połowy i obiema nogami po każdej stronie wyciągniętymi do przodu i do tyłu w nienaturalnym rozkroku[6].
Lecący koń stał się popularnym symbolem w prowincji Gansu, o czym świadczy choćby fakt, iż jego wielka replika znajduje się przed głównym dworcem stolicy prowincji, Lanzhou[7]. W 2002 rzeźba znalazła się na liście sześćdziesięciu czterech zabytków kultury, które nie mogą być wystawiane poza Chinami, sporządzonej przez Państwową Administrację Dziedzictwa Kulturowego[8].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
