939–1532 | |||||
| |||||
Język urzędowy |
Bretoński | ||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Ustrój polityczny | |||||
Typ państwa |
Księstwo | ||||
Pierwszy Książę | |||||
Ostatni Książę | |||||
Zależne od |
Francji (1488–1532) | ||||
Zniesienie królestwa |
939 | ||||
Aneksja |
do Królestwa Francji | ||||
Księstwo Bretanii (bret. Dugelezh Breizh) – historyczne państwo w Europie zachodniej ze stolicą w Nantes, powstałe po zniesieniu królestwa w 939. Od 1488 po przegranej pod Ballon-sur-Oust księstwo było uzależnione od Francji. W 1532 państwo zostaje anektowane przez Francję, z zachowaniem autonomii administracyjnej[1].
Od 911 Bretania była najeżdżana przez wojska normańskie. W 939 do Bretanii powrócił syn jednego z arystokratów bretońskich, Alain Barbe-Torte, wygnał Normanów, przejął władzę i odbudował kraj[2]. Od 1213 rządziła tam boczna linia Kapetyngów[3].
Lądowanie wojsk angielskich w Bretanii spowodowało wojnę domową. Państwo eksportowało do Anglii w tym czasie sól[4]. Francuska próba odzyskania tych ziem nie powiodła się i dopiero znacznie później tereny te wyswobodziły się z angielskiego panowania.
Pod koniec średniowiecza Księstwo Bretanii dzieliło się na dwie części: zachodnią, zamieszkaną przez ludność mówiącą starym językiem celtyckim, i wschodnią — francuskojęzyczną[5]. Od 1488 w wyniku przegranych walk kraj stawał się coraz bardziej zależny od Francji. W 1491 kraj najechały wojska Karola VIII, które umożliwiły mu ślub z księżną Anną[6]. Ostatecznie został zaanektowany w 1532.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.