 Krzysztof Mroziewicz Warszawa, 10 grudnia 2005 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Rodzaj działalności |
dziennikarz, dyplomata, nauczyciel akademicki |
| Ambasador RP w Indiach | |
| Okres urzędowania | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Krzysztof Mroziewicz (ur. 20 lutego 1945[1] w Słupicy[2]) – polski publicysta, korespondent wojenny, dyplomata, komentator spraw międzynarodowych w „Polityce” i programie TVP 7 dni świat.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego; studiował na Wydziale Matematyki i Fizyki oraz w Instytucie Dziennikarstwa i Nauk Politycznych. W czasie studiów aktor Teatru Hybrydy i kierownik klubu o tej samej nazwie. Jako początkujący dziennikarz pracował w tygodniku studenckim „itd”, gdzie piastował funkcje m.in. zastępcy szefa działu kultury, szefa działu kultury oraz zastępcy redaktora naczelnego. W latach 1976–77 na stypendium Zrzeszenia Studentów Polskich wyjechał do Panamy, gdzie – pracując jako robotnik – zajmował się pisaniem doktoratu nt. myśli Ernesta Che Guevary. W latach 1978–79 ukończył studia podyplomowe jako stypendysta Universidad Nacional de Panama. W latach osiemdziesiątych korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Indiach, korespondent wojenny w Nikaragui, Afganistanie i Sri Lance, wiceprezes Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej w Azji Południowej. Od 1990 roku etatowy dziennikarz tygodnika „Polityka”, komentator prasowy, telewizyjny i radiowy, w tym wielokrotnie dla BBC. W latach 1996–2001 pełnił misję jako ambasador Polski w Indiach, Sri Lance i Nepalu.
Obecnie pracuje jako wykładowca Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Prowadził zajęcia akademickie dla studentów Stanford University i gościnnie w Banaras Hindu University.
Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. trzy Wiktory, Złoty Medal Uniwersytetu Wrocławskiego oraz medal z okazji 300-lecia tego uniwersytetu. Posiada honorową legitymację PAP Nr 2 – po Ryszardzie Kapuścińskim.
Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1982–1990 tajnym współpracownikiem wywiadu wojskowego PRL (Zarządu II Sztabu Generalnego) o pseudonimie „Sangi”[3].
Jego żoną była reżyserka filmów dokumentalnych Alicja Albrecht-Mroziewicz.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
