| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
pilot |
| Odznaczenia | |
| |
Krzysztof Lenartowicz (ur. 20 lipca 1949 w Zakopanem) – polski pilot samolotowy, absolwent (1973) Wydziału Elektrotechniki AGH w Krakowie[1].
Trenować loty szybowcowe zaczął w 1966 roku. W 1968 otrzymał licencję pilota szybowcowego, a w 1970 zaczął latać jako pilot na samolotach sportowych. Równocześnie studiował na Wydziale Elektrotechniki na AGH. Od 1977 roku latał jako pilot na linach krajowych PLL LOT[1].
Syn Władysława. Zawodnik Aeroklubu Krakowskiego, indywidualny mistrz świata (1983) i dwukrotny indywidualny mistrz Europy w samolotowym lataniu precyzyjnym, mistrz świata (startując razem z Januszem Darochą) w mistrzostwach rajdowo-nawigacyjnych (1986). Łącznie zdobył 20 medali w mistrzostwach świata i Europy, wielokrotny mistrz Polski[2]. Był jednym z pierwszych polskich pilotów w PLL LOT, którzy w 1989 roku zaczęli latać Boeingami.
W 1985 otrzymał złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe[3]. W 1994 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju sportu lotniczego[4]. 15 listopada 2012 był jednym z czterech pilotów pierwszego rejsu Dreamlinera z Paine Field nieopodal fabryki Boeinga w Everett do Warszawy[5].
W 2009 roku Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI) wyróżniła Krzysztofa Lenartowicza Dyplomem Lotnictwa Ogólnego im. Charlesa Lindbergha. Wśród 21 osób na świecie wyróżnionych tym dyplomem, Lenartowicz jest pierwszym Polakiem[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.