Pełne imię i nazwisko |
Kristalina Iwanowa Georgiewa |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1953 |
Zawód, zajęcie |
ekonomistka |
Stanowisko |
wiceprezes Banku Światowego (2008–2010), komisarz europejski (2010–2016), dyrektor generalny Banku Światowego (2017–2019), dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego (od 2019) |
Kristalina Iwanowa Georgiewa, bułg. Кристалина Иванова Георгиева (ur. 13 sierpnia 1953 w Sofii[1]) – bułgarska ekonomistka, wiceprezes (2008–2010) i dyrektor generalny (2017–2019) Banku Światowego, od 2010 do 2016 członkini Komisji Europejskiej, od 2014 równocześnie jej wiceprzewodnicząca, od 2019 dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
W 1976 uzyskała magisterium z zakresu ekonomii politycznej i socjologii w Wyższym Instytucie Ekonomicznym im. Karla Marksa w Sofii. W 1986 na tej samej uczelni obroniła doktorat poświęcony polityce ochrony środowiska i wzrostu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych. Po studiach została pracownikiem naukowym Wyższego Instytutu Ekonomii (przemianowanego w 1990 na uniwersytet). W międzyczasie przez rok przebywała na stażu naukowym w London School of Economics. W 1993 przeszła do pracy w Banku Światowym. Awansowała w jego strukturach, obejmując kierownicze stanowiska, w tym w 2008 została mianowana wiceprezesem tej instytucji[1].
10 lutego 2010 objęła stanowisko komisarza ds. rozwoju i pomocy humanitarnej w drugiej komisji José Barroso. Jej kandydatura została przedstawiona przez bułgarski rząd po rezygnacji złożonej przez Rumjanę Żelewą[2]. Pozostała także w nowej Komisji Europejskiej, na czele której stanął Jean-Claude Juncker (od 1 listopada 2014). Została w jej ramach wiceprzewodniczącą oraz komisarzem ds. budżetu i zasobów ludzkich[3].
We wrześniu 2016 bułgarski rząd wysunął jej kandydaturę na sekretarza generalnego ONZ[4]. Ostatecznie na stanowisko to został wybrany António Guterres, były premier Portugalii oraz wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców[5].
W październiku 2016 Kristalina Georgiewa ogłosiła swoją rezygnację z końcem roku z członkostwa w Komisji Europejskiej. Wiązało się to z powołaniem jej na nowo utworzone stanowisko dyrektora generalnego Banku Światowego (od stycznia 2017)[6].
We wrześniu 2019 została powołana na funkcję dyrektora zarządzającego Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) na pięcioletnią kadencję od 1 października tegoż roku[7]. Stała się tym samym pierwszą osobą z państwa o rynku wschodzącym na tym stanowisku[8]. Na skutek dyplomatycznych działań ze strony Francji odstąpiono w jej przypadku od dotychczas funkcjonującej w MFW zasady limitu wieku (zakładającej, że nikt nie powinien być w wieku ponad 65 lat w dniu objęcia funkcji)[8].
Pojawiły się wobec niej zarzuty, że w trakcie pracy w Banku Światowym miała wywierać presję na pracowników banku, aby poprawić ocenę Chin w rankingu Doing Business 2017. W 2021 Rada Wykonawcza MFW uznała, że nie ma dostatecznie przekonujących dowodów na jej niewłaściwe zachowanie, pozostawiając ją tym samym na stanowisku[9][10].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.