Królestwo Polskie
1830–1831
Godło Polski
Godło
Położenie Polski
Konstytucja

Konstytucja Królestwa Polskiego[a]

Język urzędowy

polski

Stolica

Warszawa

Ustrój polityczny

monarchia konstytucyjna

Głowa państwa

wakat

Szef rządu

Bonawentura Niemojowski[b]

Powierzchnia
 • całkowita


127 321 km²

Liczba ludności (1829)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


4 137 634
32,49 osób/km²

Waluta

złoty

Wybuch powstania
detronizacja Mikołaja I

29 listopada 1830
25 stycznia 1831

Podbój przez wojska rosyjskie

21 października 1831

Religia dominująca

katolicyzm

Strefa czasowa

UTC +1

Królestwo Polskie (1830-1831) – okres w historii Królestwa Polskiego, od detronizacji cesarza Rosji Mikołaja I Romanowa z tronu Królestwa Polskiego i zerwania tym samym unii personalnej z Imperium Rosyjskim, do zakończenia powstania listopadowego. Nie był to nowy twór polityczny, a jedynie nowa koncepcja istnienia państwa głosząca m.in. zerwanie z jakąkolwiek zależnością od Imperium Rosyjskiego i jego cesarza.

Tymczasowy ustrój

Królestwo Polskie zachowało Konstytucję Królestwa Polskiego (1815) z wyłączeniem artykułów wiążących Królestwo z Imperium Rosyjskim przez osobę cesarza-króla. Ustrój Królestwa Polskiego zmienił się w wyniku uchwał Sejmu powstańczego, obradującego w warunkach otwartej wojny polsko-rosyjskiej.

Aktami prawnymi, które legły u podstaw funkcjonowania nowych władz polskich, były: uchwała sejmowa z 18 grudnia 1830, uznająca powstanie za narodowe, uchwała Sejmu o detronizacji Mikołaja I z 25 stycznia 1831, uchwała powołująca Rząd Narodowy z 29 stycznia 1831, uchwała o przysiędze homagialnej narodu polskiego z 8 lutego 1831[1].

Symbole państwa

7 lutego 1831 Izba Poselska sejmu powstańczego większością głosów przyjęła kokardę biało-czerwoną jako barwę narodową, przyjmując argumentację posła Walentego Zwierkowskiego, że herb Polski przedstawia Orła Białego w czerwonym polu. Projekt ten jednomyślnie poparł Senat i tego samego dnia wprowadził go w życie[2].

Zobacz też

Uwagi

  1. Bez artykułów wiążących Królestwo Polskie z Imperium Rosyjskim przez osobę cesarza-króla.
  2. Po ustąpieniu z urzędu ostatniego prezesa Rządu Narodowego Bonawentury Niemojowskiego władzę cywilną w Królestwie Polskim przejął wódz naczelny powstania gen. Maciej Rybiński.

Przypisy

  1. Franciszka Ramotowska, Władze centralne Powstania Listopadowego 1830/1831 r., w: Archiwum Główne Akt Dawnych, przewodnik po zasobie, t. II Epoka porozbiorowa, Warszawa 1998, s. 337.
  2. Sebastian Ziółek: Sejm Królestwa Polskiego w okresie powstania listopadowego 1830–1831. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2007, s. 144. ISBN 978-83-7059-825-9.

Bibliografia

  • Historia Polski w liczbach. Ludność. Terytorium, Warszawa 1993, s. 68.
  • Niepodległe Królestwo Polskie okresu Powstania Listopadowego 1830-1831, w: Archiwum Główne Akt Dawnych, przewodnik po zasobie, t. II Epoka porozbiorowa, Warszawa 1998, s. 335-368.
  • Wacław Tokarz, Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831, Warszawa 1993, w treści.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się