Kostrzewa walezyjska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kostrzewa

Gatunek

kostrzewa walezyjska

Nazwa systematyczna
Festuca valesiaca Schleich. ex Gaudin
Synonimy
  • Festuca valesiaca Schleich.

Kostrzewa walezyjska (Festuca valesiaca Schleich. ex Gaudin) – gatunek wieloletniej rośliny, należący do rodziny wiechlinowatych.

Występowanie

Występuje w umiarkowanym klimacie Eurazji od Centralnej Europy na zachodzie po Chiny na wschodzie i od Polski na północy po Pakistan na południu. Roślina stepów, widnych lasostepów i półpustyni. Apofit. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; rośnie w południowej części nizin[3].

Morfologia

Łodyga
Źdźbło.
Liście
Nitkowate, szorstkie, pokryte woskiem. Języczek liściowy krótki, ucięty, nagi, z uszkami obejmującymi łodygę.
Kwiaty
Zebrane w kłoski długości ok. 6 mm. Plewka dolna z krótką ością[4].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na skałach i zboczach. Kwitnie w maju i czerwcu. Gatunek charakterystyczny muraw kserotermicznych ze związku Festuco-Stipion i zespołu Sisymbrio-Stipetum capillatae[5].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016)[6] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia VU)[7].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
  3. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  4. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  5. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  6. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się