Kostrzewa ametystowa
Ilustracja
Kostrzewa ametystowa po lewej (1)
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kostrzewa

Gatunek

kostrzewa ametystowa

Nazwa systematyczna
Festuca amethystina L.
Sp. pl. 74. 1753

Kostrzewa ametystowa (Festuca amethystina L.) – gatunek trawy z rodziny wiechlinowatych. Występuje w południowo-wschodniej i środkowej Europie – od Francji po Ukrainę, od Niemiec i Polski na północy po Włochy, Grecję i Turcję na południu[3]. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu, występuje rzadko w Tatrach i na rozproszonych stanowiskach w środkowej i zachodniej części kraju[4]. Rośnie w wysokogórskich murawach naskalnych i w widnych lasach.

Morfologia

Pokrój
Kwiatostany
Pokrój
Trawa zwartokępowa, krzewiąca się śródpochwowo.
Łodyga
Pędy kwitnące osiągają 30-80 cm wysokości. Na źdźble występują trzy międzywęźla.
Liście
Pochwy liściowe charakterystycznie fioletowo-niebiesko zabarwione. U nasady blaszki liściowej znajdują się ostrogi obejmujące źdźbło. Języczek liściowy słabo widoczny do 0,5 mm długości. Blaszki liściowe skupione w kępach niekwitnących są włosowato cienkie, do 0,5 mm grubości i 30 cm długości.
Kwiaty
Skupione w wiechy o długości 8-22 cm, luźne, zwisające. Na dolnym piętrze zwykle 1, rzadko 2-3 pogięte gałązki. Kłoski wąskolancetowate, zielone, osiągają 7-11 mm długości i składają się z 3-7 kwiatów.

Biologia i ekologia

Bylina zakwitająca w miesiącach czerwiec-lipiec. Znane są formy żyworodne. Rośnie w naskalnych murawach i widnych lasach, w miejscach suchych, ubogich, słabo kwaśnych. 2n = 14, 28.

Zagrożenia i ochrona

Gatunek podlega w Polsce prawnej ochronie gatunkowej. Został umieszczony w Polskiej czerwonej księdze roślin (2001) w kategorii VU (narażony). W wydaniu z 2014 roku otrzymał kategorię EN (zagrożony)[5]. Na polskiej czerwonej liście także posiada kategorię EN[6].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-02] (ang.).
  3. Festuca amethystina L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-18].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 233, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  6. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

  • Marian Falkowski (red.): Trawy polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982. ISBN 83-09-00593-8.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się