Ruiny zamku | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Powierzchnia |
6 km² | ||||
Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380-3651 | ||||
Kod pocztowy |
34700—34704 | ||||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego | |||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
50°37′02″N 27°09′39″E/50,617222 27,160833 | |||||
Strona internetowa |
Korzec (ukr. Корець, Koreć) – miasto na Ukrainie, centrum rejonu koreckiego w obwodzie rówieńskim. Miejscowość położona jest na Wołyniu, 65 km od Równego.
Miasto było dawniej rezydencją magnaterii polskiej.
Główne zakłady to cukrownia i zakład produkujący wyroby z tworzyw sztucznych.
W średniowieczu wchodziło w skład ziem Drewlan. Pierwsza wzmianka z 1150 r. Po podziale Wołynia dostało się w ręce książąt Koreckich. Po śmierci ostatniego Koreckiego miasto przeszło do Leszczyńskich, a po nich do Czartoryskich. Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim[2].
Książę Józef Klemens Czartoryski założył tu w 1783 fabrykę porcelany, której pierwszym dyrektorem został Franciszek Mezer. Fabryka spłonęła na jesieni 1796, jednak już pod koniec 1797 wznowiła działalność i funkcjonowała do 1832 r. Porcelana korecka zyskała sobie sławę w całej Polsce, wysoko oceniano ją praktycznie od początku istnienia fabryki[3]. Prócz manufaktury porcelany Józef Czartoryski zlokalizował również w Korcu produkcję pasów kontuszowych („pasy koreckie”) oraz mebli[4].
W II RP siedziba gminy w powiecie rówieńskim województwa wołyńskiego. Miasto było w 3/4 zamieszkiwane przez ludność żydowską (prawie 5 tys. w 1937 roku[5]) a także przez Polaków i Ukraińców[6].
Od 1924 r. stacjonowała tu kompania graniczna KOP „Korzec”, wchodząca w skład Batalionu KOP „Hoszcza”[7].
Podczas II wojny światowej Żydów w Korcu spotkała zagłada. Wkrótce po wkroczeniu Wehrmachtu do miasta (lipiec 1941) ukraińscy nacjonaliści dokonali pogromu, podczas którego zabito kilku Żydów, rabowano żydowskie mienie i spustoszono synagogi. W nieustalonym czasie podczas okupacji niemieckiej doszło także do akcji niemieckich żołnierzy i policjantów, którzy zmuszali rabinów do wyniesienia Tory na ulicę i spalenia jej. Ci, którzy odmówili wykonania rozkazu, byli rozstrzeliwani. Żydów w Korcu eksterminowano w czterech „akcjach”: w lipcu 1941 (120 zabitych przedstawicieli inteligencji), 20 sierpnia 1941[8] (350 zabitych mężczyzn), 21 maja 1942 (2,5 tys. ofiar) oraz 25 września 1942 (2 tys. ofiar). Tym samym zlikwidowano tutejsze getto. Dwie największe egzekucje zostały dokonane przez SD z Równego przy pomocy niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji[5].
Latem 1943 r. w wyniku niemieckich aresztowań została rozbita siatka konspiracyjna AK w Korcu (w sile 2 plutonów). 6 października 1943 Ukraińska Powstańcza Armia spaliła w znacznym stopniu miasto; liczby ofiar ataku nie ustalono[6].
W 1989 liczyło 9437 mieszkańców[9].
W 2013 liczyło 7388 mieszkańców[10].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.