| Wiaczesław Jakobs Вячеслав Якобс | |
| Metropolita talliński i całej Estonii | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1924 |
| Data śmierci |
19 kwietnia 2018 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita talliński i całej Estonii | |
| Okres sprawowania |
2000–2018 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
21 sierpnia 1990 |
| Diakonat |
19 sierpnia 1945 |
| Prezbiterat |
8 lutego 1948 |
| Nominacja biskupia |
20 czerwca 1990 |
| Chirotonia biskupia |
15 września 1990 |
| Data konsekracji |
15 września 1990 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy |
Tichon (Tajakka), Eugeniusz (Żdan), Wiktor (Pjankow), Lew (Cerpicki) | ||||||
| |||||||
Korneliusz, imię świeckie Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie, zm. 19 kwietnia 2018[1]) – estoński i rosyjski biskup prawosławny, zwierzchnik samorządnego Estońskiego Kościoła Prawosławnego od nadania mu autonomii w 1993 r. do śmierci[2].
Był synem Wasilija Jakobsa, szlachcica i wojskowego, pułkownika Białej Armii, który emigrował do Estonii po klęsce białej armii gen. Nikołaja Judenicza. Matka przyszłego hierarchy, Tatiana Leonidowna Jepinatjewa, pochodziła z kupieckiej rosyjskiej rodziny z Tallinna[3]. Został ochrzczony w cerkwi św. Mikołaja w Tallinnie. Edukację zdobył w rosyjskiej szkole w Tallinnie przy cerkwi Narodzenia Matki Bożej (Kazańskiej Ikony Matki Bożej), zaangażował się wówczas w życie miejscowej parafii jako lektor, psalmista i dzwonnik. Był również hipodiakonem arcybiskupa narewskiego Pawła[3]. W 1943 ukończył gimnazjum[4]. W 1945 razem z arcybiskupem tallińskim i całej Estonii Pawłem uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[3].
15 lipca 1945 ożenił się z Tatianą Sołowjewą. W małżeństwie tym przyszły na świat dwie córki[3]. 19 sierpnia tego samego roku arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł wyświęcił go na diakona. Służył w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie. 8 lutego 1948 nowy arcybiskup talliński Izydor udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957[4].
27 lutego 1957 został aresztowany i oskarżony o antyradziecką agitację[5]. Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Tallinnie–Nõmme. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych[4].
W 1974 zmarła jego żona[3].
20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[4]. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim przed jego namiestnikiem archimandrytą Pawłem[3]. 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsinek Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosił tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 – metropolity[4]. Zmarł w 2018 r.[1] i został pochowany na cmentarzu św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie[6].
Autor autobiografii O mojem puti[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
