ResponseEve, a responsive template by SiGa

Koriatowicze – ród książęcy (kniaziowski), pochodzenia wielkolitewskiego, wywodzący się od Koriata Giedyminowicza, zmarłego ok. 1365 roku. Jego synowie: Aleksander, Konstanty, Jerzy i Fiodor opanowali w poł. XIV wieku Podole. Ich początkową siedzibą na Podolu był Smotrycz, a później Kamieniec Podolski.

Herb

W dziele Juliusza Ostrowskiego pt. Księga herbowa rodów polskich zawarta jest informacja o herbie Koryatowicz–Kurcewicz, który powstać miał na skutek połączenia przez Kurcewiczów swojego herbu z herbem Koriatowiczów. Herbem należącym do Koriatowiczów jest herb Pogoń Litewska II^[1].

Historia

Najważniejszym przedstawicielem rodu był Aleksander Koriatowic, który rozwijał gospodarczo Kamieniec Podolski, przeszedł na katolicyzm i prowadził politykę zmierzającą do osiągnięcia niezależnej pozycji w relacjach z Wielkim Księstwem Litewskim. W latach 1366- 1382 był wasalem króla Polski i bywał w Krakowie na dworze Kazimierza Wielkiego, od którego otrzymał w lenno księstwo włodzimierskie. Jako wasal króla Ludwika Węgierskiego wymieniony jest też z bratem Borysem w liście z 1377 roku. Aleksander zginął w potyczce z Tatarami ok. 1378 r. i został pochowany w Smotryczu.

Jerzy Koriatowicz ufundował w Kamieńcu klasztor zakonu Dominikanów^[2], a w 1374 roku lokował miasto na prawie magdeburskim i uzyskali od papieża Urbana VI zgodę na utworzenie diecezji rzymskokatolickiej z siedzibą w Kamieńcu Podolskim, wzmiankowaną w 1385 r. Niektóre źródła (m.in. kronika Macieja Stryjkowskiego) utożsamiają jego osobę z Jugą, hospodarem mołdawskim panującym w latach 1399–1400.

Spiski Fiodora Koriatowicza doprowadziły w 1395 r. do interwencji Witolda i do podziału Podola na skutek czego zostało ono podzielone pomiędzy Spytka z Melsztyna i księcia Świdrygiełłę. Fiodor po pobycie w więzieniu w Wilnie udał się na wygnanie na należące do Węgier Zakarpacie, gdzie zmarł w Mukaczewie przed 1416 r. W 1404 roku zamki podolskie zajął król Władysław Jagiełło i w 1434 roku ostatecznie inkorporował Podole do Polski.

Z czasów innego z braci, którym był Konstanty Koriatowicz, znane są bite przez niego monety. Według niektórych opracowań Konstanty Koriatowicz jest tożsamy z Konstantym Czartoryskim.

Drzewo genealogiczne

Drzewo genealogiczne zostało sporządzone na podstawie prac Józefa Wolffa oraz Jana Tęgowskiego^[3][4] .

Zobacz też

• lista polskich rodów książęcych
• lista polskich rodów pseudoksiążęcych
• lista polskich herbów książęcych
• lista polskich władców

Przypisy

Bibliografia

• JózefJ. Wolff JózefJ., Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 698 .
• O. Halecki, Koriatowicze a przodkowie Holszańskich i Czartoryskich, „Miesięcznik Heraldyczny”, 18, 1939, nr 6, s. 81-88
• J. Tęgowski, Który Konstanty — Olgierdowic czy Koriatowic — był przodkiem kniaziów Czartoryskich? [w:] Europa Orientalis. Polska i jej wschodni sąsiedzi od średniowiecza po współczesność, Toruń 1996, s. 53-59
• Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Cz. II. Gł. skł.: Bolcewicz, 1906, s. 388.
• JanJ. Tęgowski JanJ., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Wydawn. Historyczne, 1999, s. 319, ISBN 83-913563-1-0, ISBN 978-83-913563-1-9 .

Linki zewnętrzne

• Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845 Koriatowicz książę herbu Pogonia Litewska, t. 5 s. 246-248. przodkowie.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• 4.17. litopys.org.ua (ukr.)
• misto.k-p.net.ua/istoria/koriatovuchi (ukr.)
• www.history.org.ua (ukr.)
• Marek Minakowski: Koriat Michał ks. Koriatowicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-11]. (pol.).