Herb Konrada II według Herbarza Geldrii | |
Książę oleśnicko-kozielski | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Książę ścinawski tylko na 1/2 księstwa | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Konrad II zw. Siwym a. Wysokim[1] (ur. między 25 marca 1338 a 1340, zm. 10 czerwca 1403 w Trzebnicy) – książę oleśnicki w latach 1366–1403 z dynastii Piastów.
Jedyny syn Konrada I, księcia oleśnickiego, i jego drugiej żony Eufemii, córki księcia bytomskiego Władysława. Po śmierci ojca w 1366 objął władzę w księstwach: oleśnickim i kozielskim, a także w północnej części księstwa bytomskiego.
Przed 23 lutego 1354 poślubił Agnieszkę, córkę Kazimierza I, księcia cieszyńskiego, z którą miał jednego syna, Konrada III Starego.
21. września 1380 roku – wg S. Rybandta za sprawą prażanina, opata kanoników regularnych na Piasku, Jana z Pragi – sprowadził do Oleśnicy benedyktynów słowiańskich z praskiego klasztoru Emaus, którzy kultywowali liturgię słowiańską oraz piśmiennictwo w głagolicy[2]. Benedyktyni otrzymali teren pod budowę kościoła i klasztory przy Bramie Sycowskiej oraz uposażenie na Przeczowie[3]. Klasztor, który przetrwał do połowy XV wieku, był drugim obok fundowanego dziesięć lat później przez królową Jadwigę i Władysława Jagiełłę kościoła św. Krzyża na krakowskim Kleparzu ośrodkiem głagolickim na ziemiach polskich[2][3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.