Dzięki wygranej Łotwy w finale konkursu w 2002 nadawca LTV otrzymał prawa do organizacji następnego konkursu. Musiał potwierdzić możliwość przygotowania koncertu oraz ogłosić miejsce organizacji i producenta wykonawczego konkursu do 10 czerwca 2002[8][9][10]. W sierpniu EBU potwierdziła organizację konkursu w Skonto Olympic Hall[11].
Krajowy Gabinet Ministrów 9 mln euro przekazał stacji LTV na organizację konkursu[12]. Rada miasta przekazała organizatorom kolejny milion euro[13][14].
Z powodu kryzysu finansowego, który dopadł Rygę w styczniu, krajowa komisja finansowa rozważała zmniejszenie funduszy przekazanych nadawcy na organizację konkursu. Wówczas pojawiły się podejrzenia, że miasto nie będzie w stanie zorganizować wydarzenia[15][16]. Doniesieniom zaprzeczyła Ilona Berzina z LTV, zapewniając, że kryzys nie wpłynie na organizację konkursu[17], co następnie potwierdziła komisja finansów, odwołując decyzję o zmniejszeniu dofinansowania na organizację koncertu[18].
Tydzień przed koncertem finałowym poinformowano o planowanych protestach rosyjskiej społeczności w Łotwie (na czele z Igorem Pimenewem) spowodowanych prawem nakazującym częściowe używanie języka łotewskiego na zajęciach w rosyjskojęzycznych szkołach w kraju[19]. Zgodnie z zapewnieniami szefa policji w tygodniu eurowizyjnym wzmożone zostały prace patroli bezpieczeństwa na terenie miasta[20].
Konkurs przyniósł organizatorowi łącznie 6 757 756 euro zysku[21].
Grupa Referencyjna LTV brała pod uwagę na oferty z Rygi i Ventspils, eliminując propozycję Jurmały i Mežaparks Great Bandstand w Rydze. 15 czerwca Grupa Referencyjna EBU ogłosiła, że konkurs odbędzie się w Rydze, rozważana była wówczas organizacja imprezy w Skonto Hall lub Ķīpsala International Exhibition Centre[25][26]. W sierpniu ogłoszono przygotowanie konkursu w hali Skonto Olympic Hall[2][11], która została wybrana poprzez głosowanie ośmioosobowego komitetu sterującego i grupy zadaniowej rządu[27]. Hala została poddana do renowacji[28].
W marcu pojawiły się pogłoski o zmianie miejsca organizacji miejsca ze względu na problemy wewnętrzne w LTV. Rzecznik prasowy stacji, Ingrida Smite, zdementowała plotki[29][30].
Przebieg konkursu
Producentem wykonawczym konkursu został Arvids Babris[31][32], którego obowiązku od marca przejęła Brigita Rozenbrika[33]. Kierownikiem wykonawczm były Sarah Yuen[34][35] i Iveta Lepeško[36]. W przygotowaniach łotewskiemu nadawcy pomogli pracownicy publicznych telewizji ze Szwecji (Sveriges Television)[37][38] i Estonii (Eesti Televisioon)[35][39]. Stacja SVT została także technicznym producentem konkursu: reżyserem został Sven Stojanovic, a oświetlenie zapewniła firma Spectra+[40]. Za transmisję konkursu odpowiadała szwedzka firma zewnętrzna Prisma OB[41], a za oprogramowanie tablicy wyników podczas finału odpowiadała firma vizrt[42].
Partnerem wspierającym LTV podczas organizacji konkursu został Latvia Tours, oficjalny partner ds. noclegów, transportu i rekreacji[43]. Chęć współsponsorowania przedsięwzięcia wyraziło dwanaście firm[44][45], oficjalnymi sponsorami zostały firmy: Latvijas Mobilais Telefons i Parex Banka[46]. Zarząd miasta zaoferował wiele atrakcji turystycznych zorganizowanych na terenie metropolii w maju[47][48][49]. Telewizja LTV zaproponowała możliwość technicznej pomocy podczas konkursu studentom[50] oraz podopiecznym miejskich domów dziecka[51]. Akredytacje dziennikarskie otrzymało 965 reprezentantów mediów[52][53].
W październiku 2002 organizator konkursu rozważał przywrócenie orkiestry na Konkurs Piosenki Eurowizji, jednak miesiąc później zostało to zdementowane[54]. Podobnie jak w 2002, konkurs był transmitowany również przez Internet[55], a prowadzącymi tranmisję byli Ilze Jaunalksne i Divs Reiznieks, którzy rozmawiali z uczestnikami w kulisach.
Po ogłoszeniu wyników w powietrze zostało wystrzelonych prawie 100 kilogramów sztucznych ogni, pokaz fajerwerków trwał ok. 10 minut[67]. Zwycięska delegacja otrzymała również w nagrodę możliwość przejażdżki najnowszym modelem limuzyny marki Jaguar – Jaguar XJ[68]. Dodatkową nagrodę dla zwycięzcy wręczył również zarząd Rygi[69].
Zmiany w regulaminie
EBU zmieniła zapis w regulaminie mówiący, że konkursowa propozycja nie może zostać opublikowana przed 1 stycznia roku, w którym odbywa się konkurs. Od 2003 konkursowy utwór nie może zostać udostępniony przed 1 października roku poprzedzającego finał[70].
Zmienione zostały także zasady rozstrzygania ewentualnych remisów na pierwszym miejscu: o wyniku decydowała najpierw liczba krajów, które przyznały jakiekolwiek punkty danemu krajowi, później – jak dotychczas – liczba otrzymanych najwyższych not (12 punktów) przez daną reprezentację[71].
Projekt grafiki i sceny
Telewizja LTV zorganizowała konkurs polegający na zaprojektowaniu oficjalnego logotypu 48. Konkursu Piosenki Eurowizji. Komisja w składzie: Uldis-Ivars Grava (dyrektor generalny LTV), Arvids Babris (kierownik wykonawczy konkursu), Ugis Brikmanis (reżyser), Laimonis Šteinbergs (artysta), Ingūna Ribena (architekt), Arta Giga (reprezentantka LTV) i Juhan Paadam (reprezentant EBU)[72])[73] wybrała zwycięski projekt 1 sierpnia[74] spośród 204 propozycji nadesłanych do siedziby stacji[73]. Autorem oficjalnego logo konkursu, zatytułowanego Upes (pol. Rzeki)[75][76], został główny projektant LTV, Kristaps Skulte[75]. Projekt został opublikowany 27 listopada 2002[77][75], niedługo po spotkaniu Grupy Referencyjnej EBU[78]. Twórca logotypu wyjaśnił znaczenie tytułu słowami: „Wszystkie rzeki wpływają prosto do morza, wszystkie piosenki natomiast wpływają na Konkurs Piosenki Eurowizji”[75][76].
Hasłem przewodnim 48. Konkursu Piosenki Eurowizji został slogan Magical Rendez-Vous[35][79].
Trzydziestosekundowe wizytówki (tzw. „pocztówki”) prezentowane przed każdym występem konkursowym[80] przedstawiały reprezentantów danego kraju na tle łotewskiego krajobrazu[81]. Pocztówki, wyreżyserowane przez Ugisa Brikmanisa, nakręcono podczas tygodnia poprzedzającego koncert finałowy konkursu oraz w czasie prób i konferencji prasowych[82]. Początkowo producentem filmików był Arvids Babris, jednak jego wydanie pocztówek okazało się zbyt statyczne według EBU, która zleciła stworzenie nowych. Za ich produkcję odpowiadał Marius Bratten[83]
Scenę konkursową zaprojektował Aigars Ozoliņš na podstawie projektu nazwanego Planeta Łotwa[84], opartego na scenariusza Aiji Austrumy, Viktorsa Duksa i Askoldsa Saulitisa[85]. Podczas występów użyto efektów wideo-świetlnych, wykorzystano także zrzuty wideo zapewniające unikatowe zaprezentowanie podłogi podczas każdego występu, co okazało się innowacją w konkursie[86]. Kulisy (tzw. „green room”), w których przebywały wszystkie reprezentacje w trakcie koncertu, znajdowały się za sceną konkursową[87] i zostały odkryte publiczności zgromadzonej w hali na krótko przed rozpoczęciem finałowego głosowania[88].
Głosowanie
W 2003 EBU przywróciła obowiązek głosowania telefonicznego we wszystkich krajach uczestniczących w konkursie, które przyznawały punkty w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów) dziesięciu piosenkom z największą ilością głosów. Wyjątek stanowiły Bośnia i Hercegowina i Rosja, gdzie z powodu niskiego wskaźnika popularności usług telekomunikacyjnych umożliwiono głosowanie krajowym komisjom jurorskim[89][90][71]. Rosja otrzymała także pozwolenie na głosowanie jurorskie z powodu dużej ilości różnych stref czasowych w kraju[91][92]. W Polsce możliwe było jedynie głosowanie SMS-owe[93]. Pozostałe kraje oddawały swoje głosy poprzez głosowanie telefoniczne. Każdy nadawca musiał również powołać ośmioosobową komisję jurorską oceniającą wszystkie prezentacje konkursowe, której końcowa punktacja mogłaby zostać użyta w przypadku problemów z głosowaniem telefonicznym w dniu koncertu. Podczas procesu przyznawania finałowych punktów przez sekretarzy wszystkich państw po raz pierwszy użyto generowanej komputerowo tablicy wyników, która zmieniała swoje ustawienia po każdym przyznanym głosie[71].
Podczas przerwy poświęconej na głosowanie telefoniczne zaprezentowany został krótki film w reżyserii Anny Vidulejej, prezentujący występy: łotewskiej grupy postfolklorystycznej Iļģi, zespołu BrainstormRenārsa Kaupersa, wokalistki Marie N[97] oraz pianistyRaimondsa Paulsa[1].
Kontrowersje
Kontrowersje wokół Rosji
Reprezentantki Rosji, duet t.A.T.u., wywołały poruszenie swoim skandalicznym zachowaniem podczas tygodnia poprzedzającego koncert finałowy. Wokalistki krytykowały organizację widowiska[98], nie przestrzegały harmonogramu prób, przerywały występy[99][100][101] (także podczas próby technicznej[102][103]), niechętnie uczestniczyły na konferencjach prasowych[35]. Organizatorzy zapowiedzieli, że jeżeli podczas występu na żywo wokalistki dopuszczą się kontrowersyjnych zachowań (np. homoseksualnego pocałunku), ich prezentacja zostanie zastąpiona zapisem z próby generalnej[104][105]. Podczas nagrywania próby na scenie wystąpiła jednak tylko Jelena Katina, ponieważ Julija Wołkowa została przewieziona do szpitala z powodu problemów z gardłem[106]. Wołkową zastąpiła wówczas estońska wokalistka Katja Netajeva[107][108]. Podczas drugiej próby generalnej występ zespołu spotkał się z pozytywnym odbiorem przez dziennikarzy, a same wokalistki nie wzbudzały kontrowersji na scenie[109].
Chociaż reprezentantki Rosji były faworytkami internautów[110] oraz bukmacherów do wygrania konkursu[111][112][113][114], ostatecznie zajęły trzecie miejsce[35]. Rosyjska telewizja nie zgodziła się z wynikiem, protestowała przeciw „skandalicznie niskim wynikom od niektórych państw”. Telewizja podała w wątpliwość wyniki głosowania irlandzkiego nadawcyRaidió Teilifís Éireann (RTÉ), który w ostatniej chwili zdecydował się na wykorzystanie punktacji komisji jurorskiej z powodu opóźnień w wysłaniu ostatecznych wyników głosowania telefonicznego, nadzorowanego przez firmę telekomunikacyjną Eircom[115]. EBU przeprowadziła dochodzenie w sprawie, które wykazało prawidłowe zastosowanie przez stację zmiany metody głosowania[116]. Nadawca opublikował wyniki głosowania telewidzów, z których wynikało, że w przypadku niewykorzystania punktacji jurorskiej Turcja i tak zajęłaby pierwsze miejsce w konkursie, jednak Belgia otrzymałaby jedynie dwa punkty (a nie dziesięć), co umożliwiłoby Rosji zakończenie udziału na drugim miejscu z trzypunktową stratą do zwycięzcy[117][118]. Rosyjski nadawca miał zastrzeżenia także do ostatecznej punktacji w Wielkiej Brytanii, na co brytyjska telewizja BBC zareagowała opublikowaniem oficjalnych wyników głosowania telewidzów[119].
Sześć lat po finale konkursu Jelena Katina udzieliła wywiadu w jednym z rosyjskich programów telewizyjnych, w którym przyznała, że kraj rzekomo otrzymał od łotewskiego nadawcy ofertę kupna pierwszego miejsca[120].
Posądzenia o plagiat
Tuż po finale niemieckich selekcji do konkursu, twórca zwycięskiej propozycji „Let’s Get Happy” Ralph Siegel został posądzony przez kompozytora Jean-Pierre’a Valance’a o naruszenie praw autorskich oraz skopiowanie linii melodycznej z jego utworu „Weiss der Geier oder weiss er nicht”. Kompozytor eurowizyjnej piosenki zaprzeczył doniesieniom[121].
O plagiat posądzony został także autor utworu „Segðu mér allt” Birgitty Haukdal, która wygrała islandzki finał narodowy. Richard Marx uznał, że konkursowa propozycja jest kopią jego przeboju „Right Here Waiting” z 1980[122]. Związek Kompozytorów Islandzkich (w skrócie S.T.E.F.) oraz Nordyckie Biuro Praw Autorskich nie uznało jednak oskarżenia Marxa, a islandzki utwór został dopuszczony do rywalizacji w konkursie[123].
Pod koniec marca jeden z portali poświęconych konkursowi, All Time ESC, zasugerował swoim czytelnikom zbojkotowanie w głosowaniu reprezentantów krajów, których władze wsparły wojnę w Iraku, tj. Wielką Brytanię, Hiszpanię, Izrael i Turcję. Fani serwisu stwierdzili, że „polityka i wojna nie powinny być mieszane z Konkursem Piosenki Eurowizji, który poświęcony jest muzyce”[126].
Po finale konkursu brytyjski komentator konkursu, Terry Wogan, uznał ostatnie miejsce z zerowym dorobkiem punktowym zajęte przez reprezentantów Wielkiej Brytanii (duet Jemini) za wynik bojkotu oraz polityczne głosowanie[127][128].
Kraje uczestniczące
Pod koniec listopada 2002 Gill Gaspare z EBU potwierdził udział 26 reprezentantów państwowych nadawców publicznych w 48. Konkursie Piosenki Eurowizji. Z powodu osiągnięcia słabego wyniku w poprzednim roku, do udziału w konkursie w 2003 nie zostali dopuszczeni reprezentanci nadawców z Danii, Finlandii, Litwy, Macedonii i Szwajcarii[129][130]. Ostatni transmitował jednak finał konkursu[131]. Po rocznej przerwie do konkursu powróciły natomiast: Holandia, Irlandia, Islandia, Norwegia, Polska i Portugalia[132][129][130]. W stawce konkursowej zadebiutowała telewizja z Ukrainy[35][133]. Spotkanie z reprezentantami delegacji wszystkich krajów odbyło się 20-21 marca[134].
↑Utwór zawierał w refrenie zwrot „kocham cię” także w języku greckim, francuskim i włoskim.
Tabela punktacyjna finału
Kraje głosujące
Suma punktów
Islandia
Austria
Irlandia
Turcja
Malta
Bośnia i Hercegowina
Portugalia
Chorwacja
Cypr
Niemcy
Rosja
Hiszpania
Izrael
Holandia
Wielka Brytania
Ukraina
Grecja
Norwegia
Francja
Polska
Łotwa
Belgia
Estonia
Rumunia
Szwecja
Słowenia
Uczestnicy konkursu
Islandia
81
7
8
12
6
5
1
6
4
12
1
1
3
3
1
7
4
Austria
101
10
6
5
10
5
4
2
8
8
8
2
8
4
2
6
6
7
Irlandia
53
2
5
5
7
4
7
12
1
6
1
1
2
Turcja
167
3
12
4
12
8
10
8
10
3
7
12
7
2
7
10
10
2
12
10
8
10
Malta
4
3
1
Bośnia i Hercegowina
27
7
12
8
Portugalia
13
2
2
3
6
Chorwacja
29
5
6
3
6
1
8
Cypr
15
2
1
12
Niemcy
53
8
1
4
3
7
4
2
4
5
2
2
1
10
Rosja
164
4
8
10
1
3
4
12
10
8
6
10
1
12
10
2
7
4
12
7
12
7
2
12
Hiszpania
81
6
2
12
7
6
6
12
5
5
10
5
4
1
Izrael
17
5
1
3
8
Holandia
45
5
7
2
10
2
1
5
8
5
Wielka Brytania
0
Ukraina
30
8
4
10
5
3
Grecja
25
1
4
12
5
1
2
Norwegia
123
12
2
12
6
5
7
4
3
7
6
7
3
6
7
6
10
3
12
5
Francja
19
8
2
3
6
Polska
90
10
10
12
5
4
2
8
6
4
5
8
5
4
4
3
Łotwa
5
5
Belgia
165
7
4
10
7
10
6
3
6
3
12
8
10
5
10
8
3
12
12
10
8
8
3
Estonia
14
1
8
2
3
Rumunia
73
6
1
7
1
2
4
12
10
6
6
4
1
4
8
1
Szwecja
107
5
3
8
1
3
2
1
3
7
5
3
10
5
7
2
7
6
4
7
12
6
Słowenia
7
4
3
Legenda:
Głosowanie telewidzów
Głosowanie jurorów
Zwycięzca
Pozostałe wyróżnienia
Nagrody im. Marcela Bezençona
W 2003 po raz drugi przyznano Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane dla najlepszych piosenek biorących udział w finale imprezy, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek zostali: szef szwedzkiej delegacji konkursowej Christer Björkman oraz członek zespołu Herreys – Richard Herrey[175].
W 2003 nagrody w trzech kategoriach otrzymali[175]:
Po raz kolejny przyznana została Nagroda im. Barbary Dex, nieoficjalny tytuł przyznawany corocznie przez fanów konkursu za pośrednictwem holenderskiej strony House of Eurovision (eurovisionhouse.nl) najgorzej ubranemu artyście w Konkursie Piosenki Eurowizji w danym roku[177][178][179]. Największą liczę spośród 66 głosów oddanych podczas plebiscytu w 2003 otrzymały wokalistki rosyjskiego duetu t.A.T.u., które wystąpiły podczas koncertu finałowego w dżinsach i białych topach z wydrukowaną cyfrą 1[180][181]. Drugie miejsce w głosowaniu fanów zajęła słoweńska reprezentantka Karmen Stavec, a trzecie – duet Jemini z Wielkiej Brytanii[181].
Oglądalność
Finał 48. Konkursu Piosenki Eurowizji obejrzało ponad 165 milionów telewidzów na całym świecie[182][183], w tym 1,8 miliona mieszkańców Łotwy, co dało stacji-organizatorowi ok. 80% udział na rynku w tym czasie antenowym[182]. Koncert finałowy obejrzało: 1,95 mln telewidzów w Grecji (58,9%)[184], 8,6 mln w Polsce (65,2%)[185], 10,6 miliona ludzi w Hiszpanii (udział: 65,8%), 4,9 mln we Francji (27,5%), 1,3 mln w Austrii (75%), 8,7 mln w Niemczech (38,8%), 1,5 mln w Norwegii (88,8%), 10,8 mln w Wielkiej Brytanii (54%), 3,5 mln w Szwecji, ok. 3 mln w Belgii[182], 4,8 mln w Holandii (70%)[186], ok. 120 tys. telewidzów (68,6%) na Cyprze[187] i 1,369 mln w Australii[188]. W Izraelu konkurs obejrzało ok. 32% mieszkańców, sam występ krajowego reprezentanta obejrzało ok. 800 tysięcy telewidzów (38,8%)[189]. Konkurs był najchętniej oglądanym programem telewizyjnym w kraju w 2003[190]. Całe widowisko transmitowane było również przez Internet na oficjalnej stronie konkursu, a serwer obsługujący imprezę wysyłał równocześnie 25 tys. strumieni danych (najwięcej w Szwecji, Holandii oraz Stanach Zjednoczonych), dzięki czemu ustanowił europejski rekord[191].
W Szwecji telewidzowie przyznali łącznie 224 529 głosów[192], w Polsce – 129 076 (w tym 19 894 nieważnych)[193], w Estonii – 56 828[194], w Grecji – ponad 50 tys.[195], na Cyprze – ponad 5,5 tys.[187].
Międzynarodowi sekretarze i komentatorzy
Sekretarze
Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich sekretarzy, którzy ogłaszali wyniki głosowania w poszczególnych krajach[196]. Państwa zostały uporządkowane w kolejności przyznawania punktów, która odpowiada kolejności występowania reprezentanta danego kraju podczas koncertu finałowego[63].
Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich krajowych komentatorów oraz nazwy publicznych nadawców telewizyjnych i radiowych transmitujących konkurs w 2003[196].
Belgia – Flamandzki: André Vermeulen i Anja Daems (TV1)[210], Julien Put i Michel Follet (Radio 2), Francuski: Jean-Pierre Hautier (La Une)[211], Patrick Duhamel i Sophie Brems (La Première)
↑Remi Kübar: BNS: Demonstrations ought to take place. esctoday.com, 2003-05-17. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
↑Itamar Barak: Security in Riga has already been tighten. esctoday.com, 2003-05-08. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: Eurovision 2003 in numbers and facts. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑ abDzintaru koncertzāles pārbūve Eirovīzijas rīkošanai izmaksātu trīs miljonus latu.. [w:] TV Net [on-line]. tvnet.lv, 2002-06-06. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
↑Ventspils dome vēlas Eirovīzijas rīkošanu Ventspilī (papildināts). [w:] Dienas Bizness [on-line]. db.lv, 2002-06-03. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
↑Sietse Bakker: Experts: Latvia has no good venues for the contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑ abLatvia in the Eurovision Song Contest 2003. [w:] ESC Kazachstan [on-line]. esckaz.com. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Eirovīzija izmaksās 4,7 vai 5,5 miljonus latu. [w:] TV Net [on-line]. financenet.tvnet.lv, 2002-07-02. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
↑Ralph Thommassen: Olympic Skonto Hall under renovation. esctoday.com, 2002-10-31. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: LTV: „Eurovision will take place in Riga!”. esctoday.com, 2003-03-16. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Eurovision Song Contest 2003: 100 days to go!. esctoday.com, 2003-02-13. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Arvids Babris will produce the contest in Latvia. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Paadam: New rules, ESC on May 24th in Riga. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Itamar Barak: Riga 2003: A new executive producer. esctoday.com, 2003-03-18. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Sarah Yuen, Executive Project Manager Live Events. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑ abcdefSietse Bakker: The end of a decade: Riga 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2009-12-24. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
↑Aija Medinika: The preparation for Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2003-03-25. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Bjørn Erik Opheim: SVT to produce 2003 Eurovision Song Contest. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Swedes and Estonians to organise the 2003 contest. esctoday.com, 2003-04-11. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: The preparation for Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2003-03-25. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
↑Spectra+ Lands Third Eurovision Contract. [w:] Live Design Online [on-line]. livedesignonline.com, 2003-04-17. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-31)]. (ang.).
↑André Rodrigues: Prisma to handle song contest broadcast 2005. esctoday.com, 2004-11-14. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
↑Sietse Bakker: How it works: the score board. esctoday.com, 2005-04-05. [dostęp 2018-04-02]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Latvijas Mobilais and Parex sponsor 2003 contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Itamar Barak: Riga will have an intensive cultural week. esctoday.com, 2003-04-07. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: Eurovision in the streets of Riga. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑André Rodrigues: Concerts in Riga all day long. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Girls and boys in green and red everywhere. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: Charity of Latvian Television. esctoday.com, 2003-04-02. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: The largest Eurovision Press Centre. esctoday.com, 2003-04-28. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: Latvian media about Eurovision Song Contest. esctoday.com, 2003-05-21. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Sietse Bakker: No orchestra at Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2002-11-05. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Contest in 2003 to be broadcasted online again. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Jarmo Siim: 'Running order and hosts in November'. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Draw for running order to be a small event. esctoday.com. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Draw to be made public Friday 17:00 CET. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Draw of running order finally available. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Marie N wants to host Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2003-11-28. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Maria Naumova is sure for 80 percent. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Renars Kaupers: 'I think it will happen'. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abEurovision 2003: Running order draw. youtube.com. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑Remi Kübar: Reynard and Marie will change their outfit twice. esctoday.com, 2003-05-17. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Cyprus will perform the 900th Eurovision entry. esctoday.com, 2003-01-05. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Facts & Trivia. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
↑Remi Kübar: Massive rain of confettis to conquer the stage. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Remi Kübar: A winner can use a Jaguar for a day. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Remi Kübar: Winner gets special prize from Riga City. esctoday.com, 2003-05-20. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Itamar Barak: EBU changed January 1 rule. esctoday.com, 2003-03-18. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
↑ abcRULES OF THE 2003 EUROVISION SONG CONTEST. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-04-14)]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Paadam will help the Latvians. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abAija Medinika: 204 logo propositions for ESC 2003. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Logo can be expected half September. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑ abcdSietse Bakker: Logo for Eurovision 2003 selected. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑ abSietse Bakker: LTV released logo and information. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Logo for Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2002-10-27. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Reference group will meet next week. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Eurovision 2003 theme will be rendez-vous. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: More details revealed about the Big Night. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑And here is info about postcards. [w:] ESC Kazachstan [on-line]. esckaz.com, 2002-11-16. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Paul Jordan: What’s Another Year? Ten Years On From Riga. [w:] ESC In Sight [on-line]. escinsight.com, 2013-01-11. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Jarmo Siim: EBU disapproved the Latvian postcards. esctoday.com, 2003-05-17. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Eurovision Song Contest 2003 on Planet Latvia. esctoday.com, 2003-03-27. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Aija Medinika: LTV released Latvian promotion films. esctoday.com, 2003-02-26. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Wouter van Vliet: CyberHoist first used at the Eurovision Stage. esctoday.com, 2003-06-01. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑Remi Kübar: Details revealed about the stage in May. esctoday.com, 2003-02-07. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Itamar Barak: Magical encounter on the Eurovision stage. esctoday.com, 2003-05-07. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Sietse Bakker: No televoting for Russia and Bosnia & Herzegovina. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Turkish delight at Eurovision win. [w:] BBC [on-line]. news.bbc.co.uk, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Behind the scenes: the voting procedure!. esctoday.com, 2003-05-21. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Aija Medinika: Latvians can vote for their own country. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Kamil Górecki: Poland will use SMS-voting only. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑ abSietse Bakker: Surprises: Lys Assia and space station connections. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Artists and fan sites campaign on World AIDS Day. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2008-12-01. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
↑Michael Tarm: Turks beat back Russia and Belgium to win; Baltics and Britain bomb.. [w:] Baltic Worldwide [on-line]. balticworldwide.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-03)]. (ang.).
↑Itamar Barak: Marie N and Renārs Kaupers in the interval act. esctoday.com, 2003-05-06. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Kaprysy Tatu: gwizdy na konferencji. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-05-21. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
↑Sietse Bakker: Russian rehearsal and conference went problematic. esctoday.com, 2003-05-20. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Belgian rehearsal was back to basic after t.A.T.u.. esctoday.com, 2003-05-21. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Russia: two brave girls in a stunning stage. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
↑ abDavid Walsh: United Kingdom: Jemini to Riga. esctoday.com, 2003-03-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Sietse Bakker: 'Oleksandar Ponomariov to represent the Ukraine'. esctoday.com, 2002-10-23. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
↑André Rodrigues: Ponomariov to sing Hasta la vista in Riga?. esctoday.com, 2003-03-13. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
↑Bjørn Erik Opheim: Ukraine: Hasta la vista online. esctoday.com, 2003-03-21. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑ abTheo Vatmanidis: Mando to represent Greece in Riga. esctoday.com, 2003-02-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abBjørn Erik Opheim: Jostein Hasselgård with calm ballad for Norway. esctoday.com, 2003-03-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abSietse Bakker: France: Louisa with Monts et merveilles. esctoday.com, 2003-03-06. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abSietse Bakker: Ich Troje to represent Poland this year. esctoday.com, 2003-01-26. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abWouter van Vliet: Hello from Mars will represent Latvia. esctoday.com, 2003-02-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑ abSietse Bakker: Urban Trad for Belgium to Eurovision Song Contest. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
↑Bjørn Erik Opheim: Urban Trad describes their song Sanomi. esctoday.com, 2003-01-05. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
↑Sietse Bakker: Sanomi presented to the world. esctoday.com, 2003-03-31. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Matteo Aldrovandi: A new name for Claire's Birthday. esctoday.com, 2003-02-17. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Jarmo Siim: Eurovision Claire's Birthday to represent Estonia. esctoday.com, 2003-02-08. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
↑The Barbara Dex Award. [w:] Euro Dummies [on-line]. eurodummies.wordpress.com. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
↑Barbara Dex Award. [w:] Eurovision House [on-line]. eurovisionhouse.nl. [dostęp 2013-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
↑Media Handbook for Eurovision Song Contest 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
↑Raf Van Bedts: t.A.T.u. wint Barbara Dex Award. [w:] Eurosong.be [on-line]. eurosong.be. [dostęp 2013-05-26]. (niem.).
↑ abKim Walker: Post subject: t.A.T.u win 2003 Barbara Dex Award (this is bad news). [w:] Tatu Forum [on-line]. tatu.us, 2003-06-09. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
↑ abcSietse Bakker: Viewing figures: Eurovision big success again. esctoday.com, 2003-05-28. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Daniel Ringby: Swedish TV organises 2004 contest…too. esctoday.com, 2003-07-19. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑Theo Vatmanidis: High TV ratings in Grecja. esctoday.com, 2003-05-28. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
↑Bjørn Erik Opheim: Record amount of televotes received in Szwecja. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑Kamil Górecki: Results of the Polish SMS-voting. esctoday.com, 2003-06-11. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑Kamil Górecki: Results of the Estonian televoting. esctoday.com, 2003-05-30. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑Theo Vatmanidis: The results of the Greek televoting. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
↑ abThe Eurovision Song Contest (2003 TV Special). imdb.com. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑Breaking News: And the Spokesperson Is. escflashmalta.com. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑ abComentadores Do ESC – escportugaliaforum.pt.vu | o forum eurovisivo português. 21595.activeboard.com. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-21)].
↑• Pogledaj temu – SPOKESPERSONS. forum.hrt.hr, 2008-02-29. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)]. (chorw.).
↑Εκφωνητές της ΕΡΤ για τις ψήφους της Ελλάδας στην EUROVISION – Page 3. retromaniax.gr. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)]. (gr.).
↑ abConcours Eurovision de la Chanson • Consulter le sujet – Porte-paroles des jurys des pays francophones. eurovision.vosforums.com. [dostęp 2014-08-21]. (fr.).
↑ abInfosajten.com. Infosajten.com. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-18)].
↑Richard Jinman: Lesbian kiss could be Russia's Waterloo. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. smh.com.au, 2003-05-24. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑• Pogledaj temu – Eurosong komentatori. forum.hrt.hr. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)].
↑Forside. esconnet.dk. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-24)]. (duń.).
↑Gavin Murray: [http://archive.is/xuRcm Also, escestonia.com closes
Estonia: Sahlene to be ETV's spokeperson]. escfans.com, 2008-05-09. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2014-08-21].
↑Η Δάφνη Μπόκοτα και η EUROVISION (1987-2004). Retromaniax.gr. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)].
↑FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010. [w:] es [on-line]. eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)].
↑www.eurovisionartists.nl: Welkom op de site van Eurovision Artists. eurovisionartists.nl. [dostęp 2014-08-21].
↑RTE so lonely after loss of Gerry – Marty. 2010-05-20. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑Dr. Peter Urban kommentiert – Düsseldorf 2011. Duesseldorf2011.de. [dostęp 2014-08-21].
↑Thomas Mohr: Mit Dschinghis Khan im Garten. Eurovision.de, 2011-05-14. [dostęp 2012-10-28].
↑Alt du trenger å vite om MGP – Melodi Grand Prix – Melodi Grand Prix – NRK. nrk.no, 2003-05-27. [dostęp 2014-08-21]. (norw.).
↑Turcja, nie Polska zwycięzcą Eurowizji 2003 – Onet Muzyka. muzyka.onet.pl, 2003-05-25. [dostęp 2014-08-21]. (pol.).
↑Swedes stay at home with Eurovision fever. The Local, 2009-05-16. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
↑Ken Bruce: Gin for lunch, whiskey for tea: Radio 2's Ken Bruce reveals his midlife crisis and the days when one drink was not enough. [w:] Daily Mail [on-line]. (ang.).