Personel naziemny Nellis Air Force Base mocuje zbiornik konforemny do F-15E Strike Eagle’aF-15E z 494. Eskadry Myśliwskiej USAF-u. Dobrze widoczny jeden z konforemnych zbiorników paliwa (zamocowany wzdłuż kadłuba, przy wlocie powietrza do silnika)Ten izraelskiF-16I Sufa ma zainstalowane zbiorniki konforemne na górnej powierzchni kadłuba, przy nasadach skrzydeł
Konforemny zbiornik paliwa (ang.conformal fuel tank, w skrócie CFT) – dodatkowy zbiornik paliwa w samolocie, przylegający do jego kadłuba, w odróżnieniu od tradycyjnych, mocowanych poprzez podwieszenie na węźle uzbrojenia.
Zaletą zbiorników konforemnych w porównaniu do tradycyjnych jest mniej znaczące zwiększanie skutecznej powierzchni odbicia i oporu aerodynamicznego, a do tego nie zajmują miejsca uzbrojeniu. Jednakże w przeciwieństwie do nich nie mogą być odrzucone w locie po opróżnieniu.
F-15C od początku służby mogą wykorzystywać CFT [1]. Początkowo nazywano je FAST (Fuel And Sensor Tactical – Paliwo i Czujniki, Taktyczny)[1], każdy mógł przenosić 849 galonów (3214 litrów) paliwa, pierwotnie testowano je na F-15B w 1974. Współcześnie tylko izraelskie F-15C/Ds regularnie używają CFT[1]. Wszystkie amerykańskie F-15E i jego wersje eksportowe (dla Izraela czy Singapuru) są od początku wyposażane w zbiorniki konforemne i aby latać bez nich, wymagają szczególnych modyfikacji[2]. Zasobnik FAST miał w założeniu zawierać także system nawigacji i celowania w zakresie podczerwieni (stąd nazwa: Paliwo i Czujniki), lecz ostatecznie F-15 otrzymały zasobniki LANTIRN[1].
W 2001 roku wytwórnia Dassault testowała Rafale’a z dwoma zbiornikami konforemnymi na 1150 litrów każdy; pierwszy lot wykonano 18 kwietnia tego roku[3].
Prace nad wydłużeniem zasięgu Hornetów poprzez dodane konforemnych zbiorników paliwa rozpoczęły się już w 2008 roku. Były one częścią dużego programu Advanced Super Hornet i miały na celu modernizacje samolotów do standardu Super Hornet Block III. F/A-18F wyposażony w makiety takich zbiorników został oblatany 5 sierpnia 2013 roku. Zbiorniki miały długość 7,32 m i 1,31 m szerokości w najszerszym miejscu. Ich producentem był Northrop Grumman. Nie była to jednak finalna konfiguracja. W lutym 2018 roku Naval Air Systems Command podpisało umowę z Boeingiem na opracowanie projektu, budowę, próby i integrację nowych zbiorników przeznaczonych dla Super Hornetów. Wyniki testów przeprowadzonych w 2013 roku pozwoliły zwiększyć promień działania samolotu o 185,2 - 240,76 km, w zależności od konfiguracji podwieszeń i profilu lotu[5].
