Komunistyczny Związek Młodzieży Polski (KZMP), Związek Młodzieży Komunistycznej w Polsce – organizacja młodzieżowa Komunistycznej Partii Polski, działająca w II Rzeczypospolitej w latach 1922–1938.

Historia

KZMP powstał 17 marca 1922 jako sekcja polska Komunistycznej Międzynarodówki Młodzieży[1]. Do 1930 działał pod nazwą Związek Młodzieży Komunistycznej w Polsce. Jego nazwa była odpowiednikiem nazwy działającego w ZSRR Komunistycznego Związku Młodzieży (Komsomołu). Od 1923 w jego składzie (na prawach autonomicznych organizacji obwodowych) działały Komunistyczny Związek Młodzieży Zachodniej Białorusi (KZMZB) i Komunistyczny Związek Młodzieży Zachodniej Ukrainy (KZMZU), z czasem do organizacji włączono struktury Komcukunftu[2]. Od 1925 r. KZMP kierował organizacją pod nazwą „Pionier[3], miała ona na celu krzewienie kultury, oświaty i sportu wśród młodzieży. Współpracował m.in. z Organizacją Niezależnej Młodzieży Ludowej „Orka”, Związkiem Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” i w ograniczonym zakresie z Organizacją Młodzieży TUR.

W 1929 r. KZMP liczył 4100 członków. Oprócz tego w więzieniach przebywało ich 2500. Obliczono, że oprócz wyżej wymienionych „ścisłych” członków KZMP kieruje bezpośrednio wielotysięczną liczbą młodzieży zgrupowanej w nielegalnych i legalnych organizacjach pokrewnych, na które KZMP miał bezpośredni wpływ. Organizacje będące transmisjami KZMP do różnych środowisk młodzieży nazywano „przybudówkami”. Należały do nich: Związek Młodzieży Szkolnej (ZMS) – działający wśród młodzieży gimnazjalnej, średnich szkół technicznych i seminariów nauczycielskich; Związek Robotniczej Młodzieży Szkolnej – tak zwany „Zeteremsza”, odpowiednik poprzednio wymienionej organizacji na terenie szkół zawodowych; Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej (ZNMS) – „Życie” (późniejsza nazwa: Organizacja Młodzieży Socjalistycznej „Życie”) – lewicowa organizacja akademicka; Pionier – organizacja dziecięca; rewolucyjne koła poborowych (nazwa ta określa ściśle teren działania), jak również szereg innych organizacji[4].

W czasie II Zjazdu liczebność tych organizacji przedstawiała się w sposób następujący[4]:

Organizacje pozostające pod wpływami KZMP[4]
Organizacja Liczebność
Sekcje młodzieży przy związkach zawodowych 7700
Kluby sportowe („Czerwone”) 3000
Samopomoc Chłopska (koła młodzieży chłopskiej) 3000
PPS-Lewica (Wydział Młodzieży) 700
Ukraińskie organizacje legalne (głównie młodzież chłopska) 2000
Białoruskie organizacje legalne (głównie młodzież chłopska) 700
Razem 17100

W liczbach tych nie są uwzględnione dane liczbowe dotyczące ilości członków Pioniera, Związku Młodzieży Szkolnej, Związku Robotniczej Młodzieży Szkolnej oraz „Życia”. Wiadomo na przykład, że Pionier liczył w tym czasie ponad 3000 dzieci[4].

Związek w 1936 opracował Deklarację Praw Młodego Pokolenia Polski, która zakładała, iż czynne prawo wyborcze powinno być dozwolone od 21 lat, że należy walczyć z faszyzmem i rasizmem w sposób radykalny i stanowczy, i dążyć do wprowadzenia ustroju komunistycznego w Polsce.

Główni działacze: Bronisław Berman, Aleksander Kowalski, Alfred Lampe, Antoni Lipski, Roman Zambrowski. W latach 1922–1936 organem prasowym KZMP był „Towarzysz”, a w latach 1937–1938 „Towarzysz Młodzieży”[5][6]. Według danych ze sprawozdań KZMP Związek liczył w 1931 roku około 7 tysięcy działaczy a dwa lata później około 15 tysięcy. Większość członków stanowili Polacy pochodzenia chłopskiego[7]. Po wymordowaniu w ZSRR przez NKWD działaczy Komunistycznej Partii Polski w okresie „wielkiego terroru” i rozwiązaniu tej partii w sierpniu 1938 przez Komintern, również KZMP zakończył działalność[8].

W czasie okupacji hitlerowskiej niektórzy członkowie KZMP organizowali ZWM[9].

Obecnie do tradycji i działalności KZMP nawiązuje Postępowa Młodzież Polski[10]

Działacze

 Z tym tematem związana jest kategoria: Działacze Komunistycznego Związku Młodzieży Polski.

Zobacz też

Przypisy

  1. Greiner, Piotr. Słownik organizacji młodzieżowych w województwie śląskim w latach 1922–1939. Katowice: Muzeum Śląskie, 1993. s. 48.
  2. Bundist Counterculture in Interwar Poland. Syracuse, N.Y: Syracuse University Press, 2009. s. 9–10.
  3. Suchodolski, Bogdan. Wielka encyklopedia powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wyd. Naukowe, 1965. s. 781.
  4. a b c d Romana Toruńczyk, Z dziejów rewolucyjnej walki młodzieży w latach 1929-1933, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1961, s. 80, 81.
  5. Kazimierski, Józef. Wielkie zakłady przemysłowe Warszawy. Warszawa: Państ. Wyd. Naukowe, 1978. s. 428.
  6. Hillebrandt, Bogdan, i Genowefa Słabek. Postępowy ruch młodzieżowy w Polsce: przewodnik bibliograficzny. Warszawa: „Iskry,”. 1980. s. 2.
  7. Cimek, Henryk. Jews in the Polish Communist Movement (1918–1937). politologia.univ.rzeszow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]..
  8. Kersten, Krystyna. The establishment of Communist rule in Poland, 1943–1948. Berkeley: University of California Press, 1991. s. 172.
  9. Komunistyczny Związek Młodzieży Polski, [w:] Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 181.
  10. Postępowa Młodzież Polski [online], postep.org [dostęp 2016-11-29].

Bibliografia

  • Komunistyczny Związek Młodzieży Polski, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-02-18].
  • Gereon Iwański, Komunistyczny Związek Młodzieży Polski (1922–1938), Warszawa 1984, wyd. ZSMP Zarząd Główny, Nasze tradycje, nr 2
  • Archiwum Zakładu Historii Partii. KPP
  • „Towarzysz”, II i IV 1936, nr 2 i 3.
  • Wielka Encyklopedia PWN t. 14, red. Jan Wojnowski, Warszawa 2003.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się