Komedyja Justyna i Konstancyjej brata z siostrą, jako im Ociec nauke po sobie zostawiał dając miejsce napirwej uczciwej Starości i jej mistrzyni Mądrości... – moralitet Marcina Bielskiego wydany Krakowie w 1557 przez Macieja Wirzbiętę.
Komedyja przedstawia walkę cnót i występków. Głównymi bohaterami utworu są Ojciec oraz jego dzieci: Justyn i Konstancyja. Ojciec przekazuje im doświadczenia życiowe, ale to same dzieci decydują, co wybrać. Niektóre z postaw są cechowane dodatnio (Nadzieja) lub ujemnie (Pomsta), jednak wybór innych nie jest oczywisty. W utworze występuje 35 postaci, zarówno postaci ludzkich (Ociec, Wdowa, Stara Pani, Panna Służebna), jak i personifikacji (Starość, Młodość, Pokora, Pomsta).
Dzieło pisane jest sylabowcem z pełnymi i dokładnymi na ogół rymami żeńskimi. Stosowany jest ośmiozgłoskowiec, dziesięciozgłoskowiec i trzynastozgłoskowiec, a poszczególne typy wiersza przyporządkowane są różnym bohaterom. Utwór uznawany jest, obok Kupca Mikołaja Reja, za najważniejszy polski moralitet doby renesansu.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.