ResponseEve, a responsive template by SiGa

Klemens Ścierski

Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1939 Lędziny
Data i miejsce śmierci	1 listopada 2018 Lędziny
Minister przemysłu i handlu
Okres	od 7 marca 1995 do 31 grudnia 1996
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Marek Pol
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Klemens Ścierski (ur. 8 listopada 1939 w Lędzinach, zm. 1 listopada 2018^[1] tamże^[2]) – polski inżynier energetyk i polityk, minister przemysłu i handlu w latach 1995–1996, poseł na Sejm II kadencji, senator V kadencji.

Życiorys

W 1963 ukończył studia o specjalności energetyka jądrowa na Wydziale Mechanicznym Energetycznym Politechniki Śląskiej. Kształcił się następnie na kursach menedżerskich i z zakresu zarządzania. Odbył również amerykańsko-polskie studia podyplomowe z zakresu przyjaznej dla środowiska restrukturyzacji przemysłu ciężkiego.

Przez rok pracował na Politechnice Śląskiej jako asystent. W 1964 przeszedł do pracy w Elektrowni Halemba, gdzie był kierownikiem bloku i dyżurnym ruchu. W latach 1971–1978 był kierownikiem pionu remontów w Elektrowni Siersza. W latach 1978–1995 był związany z Elektrownią Łaziska, do 1983 jako dyrektor techniczny, następnie dyrektor naczelny.

Od marca 1995 do grudnia 1996 pełnił funkcję ministra przemysłu i handlu w rządach Józefa Oleksego i Włodzimierza Cimoszewicza. W 1997 powrócił do pracy w Elektrowni Łaziska (już jako Elektrownia Łaziska S.A.), gdzie był wiceprezesem zarządu i dyrektorem; od 2001 pracował jako dyrektor Południowego Koncernu Energetycznego S.A. Elektrownia Łaziska.

Był wynalazcą, autorem około 50 patentów technologicznych. Działał w Stowarzyszeniu Wynalazców i Racjonalizatorów Polskich (w tym jako wieloletni wiceprezes tej organizacji).

W latach 1993–1997 pełnił mandat poselski z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego, w Sejmie należał do Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Komisji Systemu Gospodarczego i Przemysłu oraz Komisji Integracji Europejskiej. W 1997 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. Ponownie znalazł się w parlamencie w grudniu 2004; objął mandat senatorski po wyborach uzupełniających w okręgu rybnickim, rozpisanych po śmierci Adama Graczyńskiego. Mandat zdobył z ramienia Unii Wolności, pod koniec kadencji należał do Koła Senackiego demokraci.pl. W 2005 nie ubiegał się o reelekcję. Został później doradcą wicepremiera i ministra gospodarki Waldemara Pawlaka.

Zmarł 1 listopada 2018; został pochowany 8 listopada w Lędzinach^[3].

Życie prywatne

Syn Franciszka i Moniki^[2]. Był żonaty (żona Renata), miał dwoje dzieci (Barbarę i Wojciecha).

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

• 2010 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany za wybitne zasługi w działalności na rzecz Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów, za osiągnięcia w pracy naukowej i publicystycznej^[4]
• 2003 – Odznaka honorowa „Za zasługi dla Energetyki”^[5]
• 1999 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany za wybitne zasługi w kultywowaniu tradycji ruchu ludowego^[6]

Nagrody i wyróżnienia

• 2007 – „Znakomity Przywódca”, wyróżnienie przyznane przez prezydium komitetu Polskiej Nagrody Jakości^[7]
• 2006 – Laur Białego Tygrysa^[8]
• 2003 – „Businessman Roku 2002”, tytuł przyznany przez kapitułę i zarząd Polskiego Klubu Biznesu^[9]
• 2001 – Złoty Medal WIPO przyznany przez Światową Organizację Wartości Intelektualnej^[10] za najlepszy projekt dotyczący ochrony środowiska: Opracowanie i wdrożenie wynalazków do redukcji szkodliwego wpływu elektrowni na środowisko naturalne

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2014-01-24].
• Nota biograficzna na stronie Unii Wolności. [dostęp 2014-01-24].