Był członkiem założycielem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich, w latach 1928–1930 zastępcą prezesa Sekcji Polskiej Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Grażyna Bacewicz poświęciła Sikorskiemu trzecią część 3 karykatur na orkiestrę skomponowanych w 1932, jak również dedykowała mu cały utwór[3].
W czasie II wojny światowej, w latach 1940–1944 był dyrektorem Staatliche Musikschule w Warszawie (pełniącej funkcję nieczynnego Konserwatorium). Po wojnie od roku 1945 był profesorem harmonii, kontrapunktu i kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, a w 1954 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie już od roku 1951 wykładał na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.
Był dwukrotnie żonaty. Z żoną Heleną Julią z domu Froelich mieli dwoje dzieci: córkę Ewę (ur. 1937) i syna Tomasza (1939–1988), także kompozytora. Drugą żoną Sikorskiego była Adela z Doroszewskich (1934–2020).
↑Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ SIKORSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-07].
↑M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu sztuki”.
↑M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1-2.
↑M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑Wręczenie nagrody muzycznej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 72 z 27 marca 1936.
Bibliografia
Henryka Kowalczyk, Krystyna Jaraczewska-Mockałło: Kazimierz Sikorski. Życie i twórczość. W 100-lecie urodzin Profesora, Akademia Muzyczna w Warszawie, Warszawa 1995.
Kazimierz Sikorski, [w:] Twórcy, Culture.pl [dostęp 2024-03-21].