 Podobny samolot brał udział w katastrofie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | |
| Godzina |
13:45 czasu lokalnego |
| Rodzaj |
zderzenie z wodą |
| Przyczyna |
błąd załogi |
| Ofiary śmiertelne |
27 osób |
| Statek powietrzny | |
| Typ | |
| Użytkownik | |
| Numer |
PK-MZK |
| Start | |
| Cel lotu | |
| Numer lotu |
MZ-8968 |
| Liczba pasażerów |
21 osób |
| Liczba załogi |
6 osoby |
Położenie na mapie Indonezji  | |
 3°37′52″S 133°41′51″E/-3,631111 133,697500
| |
Katastrofa lotu Merpati Nusantara Airlines 8968 miała miejsce 7 maja 2011 roku nieopodal miasta Kaimana w Indonezji. Chińskiej produkcji samolot Xi’an MA60 odbywał planowy lot pomiędzy lotniskami w miejscowościach Sorong i Kaimana. Do katastrofy doszło 500 m od progu pasa lotniska w Kaimanie, gdy samolot uderzył w powierzchnię morza i rozpadł się na dwie części. Na pokładzie znajdowało się 21 pasażerów i 4 członków załogi. Wszyscy zginęli.
Xi’an MA60 (numer rejestracyjny: PK-MZK), napędzany był dwoma silnikami turbośmigłowymi AVIC 1. Został wyprodukowany w 2010 roku, w momencie katastrofy miał na swoim koncie 615 godzin lotu.
Samolot był na końcowym podejściu do pasa startowego, po odbyciu 15 minutowego tzw. Holdingu. Na lotnisku w Kaimana było około godziny 14:00 czasu lokalnego (0500 UTC), kiedy maszyna rozbiła się o wodę około 500 metrów przed pasem startowym 01. Pogoda w czasie podejścia do lądowania była niezbyt komfortowa, padał gęsty deszcz i panowała mgła, widoczność była poniżej 2000 metrów. Urzędnik z Ministerstwie Transportu Lotniczego Indonezji potwierdził, że w czasie podejścia do lądowania były obfite opady deszczu, które znacznie zmniejszyły widzialność dla załogi samolotu. Po uderzeniu o wodę samolot rozpadł się na co najmniej dwie części i zatonął na głębokości około 12 metrów. Według lokalnego oficera marynarki wojennej statek powietrzny po kontakcie z wodą eksplodował, zabijając wszystkich na pokładzie.
Na pokładzie maszyny znajdowało się 27 osób, z czego 21 to pasażerowie, cztery osoby załogi oraz dwóch techników pokładowych. Następnego dnia zostało odnalezionych 20 ciał spośród 27, reszta ciągle znajduje się w samolocie. Wśród zabitych znajdowało się troje dzieci. Po resztę ciał zostali wysłani nurkowie, lecz warunki pogodowe nie były sprzyjające, panował sztorm i opady deszczu.
W dniu 7 maja 2012 roku, czyli rok po katastrofie, indonezyjska komisja wypadków lotniczych opublikowała końcowy raport ws. katastrofy. Wyjaśnia on że lot był prowadzony w trybie VFR, kiedy widzialność na zewnątrz nie przekraczała 2 km co oznaczało błąd załogi. Kapitan oraz drugi pilot mieli zbyt mały nalot na ten typ samolotu: odpowiednio 199 godzin i 234 godzin, natomiast zalecany minimalny nalot to 250 godzin.
Kapitan zapytał kilka razy drugiego pilota czy widzi pas startowy, odpowiedź była negatywna. 17 sekund po odłączeniu autopilota na wysokości 580 stóp n.p.m. odezwał się system GPWS z komunikatem „Minimum, minimum”. Na wysokości 376 stóp kapitan przerwał podejście do lądowania, zwiększając moc i skręcając gwałtownie w lewo, jednocześnie chowając klapy do pozycji 0. Niestety ten błąd skutkował katastrofą, ponieważ doprowadzono do przeciągnięcia samolotu. Maszyna spadła do płytkiego morza z prędkością 3000 stóp na minutę[1] (ok. 60 km/godz.).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
