Herb cesarski Bonapartów
Herb cesarski Bonapartów
Katarzyna Wirtemberska
Ilustracja
ilustracja herbu
królowa Westfalii
Okres

od 1807
do 1813

Jako żona

Hieronima

Dane biograficzne
Dynastia

Wirtembergowie

Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1783
Petersburg

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1835
Genewa

Ojciec

Fryderyk I Wirtemberski

Matka

Augusta Karolina Welf

Mąż

Hieronim Bonaparte

Dzieci

Hieronim Napoleon Karol,
Matylda Letycja,
Napoleon Józef

Katarzyna (Friederike Katharina Sophie Dorothea von Württemberg) Wirtemberska (ur. 21 lutego 1783 w Petersburgu, zm. 28 listopada 1835 w Genewie) – druga żona najmłodszego brata Napoleona I, Hieronima.

Była córką księcia Fryderyka Wirtemberskiego i Augusty Karoliny Welf, księżniczki brunszwickiej. Gdy się rodziła, jej ojciec nie miał widoków na sukcesję w Wirtembergii i służył jako generał w armii carskiej. Wszystko się zmieniło w ostatnich latach XVIII wieku: zmarli jego dwa stryjowie Karol Eugeniusz, który panował 56 lat oraz Ludwik Eugeniusz, który panował dwa lata; przez kolejne 2 lata Wirtembergią rządził ojciec Fryderyka Fryderyk Eugeniusz. W 1797 roku Fryderyk został księciem Wirtembergii. Był wiernym sojusznikiem Napoleona i cesarz organizując na nowo Niemcy po rozwiązaniu Świętego Cesarstwa pozwolił mu przybrać tytuł królewski jako Fryderyk I w roku 1806. Wdzięczny za łaskę cesarską, Fryderyk wydał w roku 1807 córkę Katarzynę za cesarskiego brata, Hieronima, króla Westfalii.

Życie Katarzyny było jednym pasmem cierpień powodowanych niewiernością męża, ale zachowała wobec niego lojalność i głębokie uczucia: po upadku Napoleona, w roku 1814, powody polityczne jej małżeństwa przestały mieć ważność, król Fryderyk za wszelką cenę chciał wymóc na niej rozwód lub rozstanie z mężem, ale Katarzyna z wielką godnością odmówiła. W czasie Stu dni Napoleona Hieronim udał się z Austrii do Paryża, a Katarzyna została osadzona przez cesarza Franciszka II w areszcie domowym w Wiedniu, skąd niechętnie udała się do rodzinnej Wirtembergii, gdzie ojciec przydzielił jej zamek w Göppingen. Po Waterloo dołączył się do niej Hieronim i oboje małżonkowie znaleźli się pod obserwacją wirtemberskiej policji i w areszcie domowym. Pomógł im dopiero Klemens Metternich i umożliwił emigrację do Austrii. Napoleon pisał o niej później w pamiętnikach ze Św. Heleny:”Ta księżniczka, przez swe szlachetne zachowanie, zapisała się własną dłonią na kartkach historii”.

Po upadku Cesarstwa Napoleońskiego Katarzyna mieszkała wspólnie z mężem w Austrii, Italii i na koniec w Szwajcarii i poświęciła się wychowaniu swych dzieci. Miała ich czworo, z których troje dożyło dojrzałego wieku:

Potomkami Katarzyny są wszyscy dziś żyjący Bonapartowie z linii tzw. cesarskiej.

Bibliografia

  • Nouvelle Biographie Générale, Tome 42, Paris 1862

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się