Katarzyna Cornaro
Ilustracja
ilustracja herbu
królowa Cypru
Okres

od 26 sierpnia 1474
do 26 lutego 1489

Poprzednik

Jakub III Cypryjski

Następca

Cypr kolonią Wenecji

Dane biograficzne
Data urodzenia

1454

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1510
Wenecja

Ojciec

Marek Cornaro

Mąż

Jakub II Cypryjski

Dzieci

Jakub III Cypryjski

Katarzyna Cornaro (ur. 1454, zm. 10 lipca 1510 w Wenecji) – ostatnia panująca królowa Cypru.

Pochodziła ze starej weneckiej rodziny, której przedstawiciele pojawiają się w cypryjskich dokumentach od 1372 roku.

Katarzyna była jedną z siedmiu córek Marka Cornaro - senatora Republiki Weneckiej, pochodzącego z rodu weneckiego doży Marka Cornaro (zm. 1368) i siostrą Jerzego Cornaro - prokuratora kościoła św. Marka[1]. Ojciec Katarzyny i jej stryj Andrzej po śmierci cypryjskiego króla Jana II zdecydowali się poprzeć Jakuba Bastarda, który po kilku latach zmagań ze swą przyrodnią siostrą, królową Charlottą objął rządy na Cyprze jako Jakub II.

Z inicjatywy Andrzeja Cornaro w 1472 roku Katarzyna poślubiła Jakuba II. Od Republiki Weneckiej otrzymała w posagu 100 tysięcy dukatów[1]. Owdowiała 11 czerwca 1473 roku, będąc w ciąży. 28 sierpnia tego samego roku urodziła syna Jakuba III.

Sytuacja Katarzyny i jej syna była trudna, gdyż pretensje do tronu zgłosiła Szarlotta, siostra Jakuba II, z kolei Sycylijczycy i Katalończycy popierali Alfonsa, nieślubnego syna Ferdynanda z Neapolu, który miał poślubić nieślubną córkę zmarłego króla. W czasie walk do jakich doszło po śmierci Jakuba II zamordowano stryja królowej Andrzeja Cornaro oraz jego siostrzeńca Marka Bembo.

W sierpniu 1474 roku zmarł Jakub III.

Podczas rządów Katarzyny Cypr dostał się pod kontrolę weneckich kupców, którzy 26 lutego 1489 zmusili ją do abdykacji ogłoszonej w katedrze w Famaguście. Królestwo Cypru stało się kolonią Republiki Weneckiej.

Katarzyna 1 marca 1489 r. opuściła Cypr, a 5 czerwca przybyła do Wenecji, gdzie zmarła jako władczyni Asolo.

Przypisy

  1. a b Anselme de Sainte-Marie, Ange de Sainte-Rosalie: Histoire de la Maison Royale de France, et des grands officiers de la Couronne de France, t. 2, Chez Estienne Loyson, Paris MDCLXXIV, s. 600-601

Bibliografia

  • Pernoud R., Kobieta w czasach wypraw krzyżowych, Gdańsk 1995, s. 267-276.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się