Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Urodzony w Paryżu, syn Ludwika Gonzagi de Nevers i Henrietty Kliwijskiej.
Jako potomek bocznej linii Gonzagów, od dawna osiadłej we Francji, nie miał praw do księstwa Mantui, państwa, którym jego ród władał od dwustu lat. Wszystko się zmieniło w roku 1627, gdy ostatni potomek głównej linii Gonzagów, Wincenty II, umarł bezpotomnie. Bogate i strategicznie położone księstwo chcieli przejąć Habsburgowie. Karol jako głowa młodszej linii Gonzagów, po zeswataniu swego syna, Karola II, z bratanicą Wincentego II, Marią de Gonzaga, skłonił króla Francji, Ludwika XIII do interwencji we Włoszech. Wywołało to wojnę o sukcesję mantuańską. Po zwycięstwie Francji, Karol panował wspólnie ze swym synem, który tragicznie zmarł w 1631 roku. Karol I panował jeszcze sześć lat, aż do śmierci. Księstwo odziedziczył jego wnuk, Karol III Gonzaga.
Potomstwo
W 1599 roku poślubił Katarzynę de Guise, z bocznej linii rodu lotaryńskiego, córkę Karola Lotaryńskiego, księcia Mayenne i Henrietty Sabaudzkiej, markizy Villars. Miał z nią sześcioro dzieci: