| |
.svg)
| |
| książę Wirtembergii | |
| Okres |
od 1737 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Maria Augusta von Thurn und Taxis (1706-1756) |
| Małżeństwo |
1748: Elżbieta Fryderyka Zofia von Brandenburg-Bayreuth (1732-1780), rozwód w 1772 |
| Dzieci |
Friederike Wilhelmine Augusta Luisa Charlotte von Württemberg (1750-1751) |
| Odznaczenia | |
  
| |
Karol Eugeniusz Wirtemberski, niem. Karl Eugen (ur. 11 lutego 1728 w Brukseli, zm. 24 października 1793 w Hohenheim) – książę Wirtembergii.
Najstarszy syn księcia Karola Aleksandra i księżniczki Marii Augusty. W momencie śmierci ojca miał 9 lat, krajem w tym czasie administrowali książę Karol Wirtemberski-Neuenstadt i Karol Fryderyk Wirtemberski (książę oleśnicki).
Przebywał na dworze Fryderyka II – króla pruskiego. W wieku 16 lat przejął władzę w księstwie. Swoją władzę opierał na zasadach absolutyzmu. Chciał podporządkować sobie wszystkich panów w kraju oraz powiększyć swój dwór.
W 1748 roku poślubił Elżbietę Fryderykę Zofię, księżniczkę pruską, córkę Wilhelminy Pruskiej. Małżeństwo nie było szczęśliwe, ponieważ Karol miał liczne grono kochanek. Małżeństwo to było ukłonem w stronę protestanckiej Wirtembergii, która bardzo źle znosiła katolickich władców. Dla małżonki księcia odprawiano nabożeństwa luterańskie w zamkowej kaplicy.
Książę Karol był wielkim miłośnikiem i mecenasem sztuki, a zwłaszcza opery, baletu i teatru. Jego dwór w Stuttgarcie i Ludwigsburgu stał się w II połowie XVIII wieku prężnym i promieniującym na całą Europę ośrodkiem kultury[1]. Zasłynął z rozrzutności i wielu kochanek, które wybierał na ogół spośród tancerek, aktorek i śpiewaczek swojego teatru. Ale też sprawnie zarządzał państwem i wspierał artystów, takich jak: kapelmistrz i kompozytor operowy Niccolò Jommelli, malarz i scenograf Giovanni Battista Innocenzo Colombo, choreograf i reformator baletu Jean-Georges Noverre, poeta i dramaturg Friedrich Schiller i wielu innych[2]. Założył też w Stuttgarcie słynną Hohe Karlsschule[3].
Oblicza się, że miał ponad 70 zidentyfikowanych synów z nieprawego łoża[4], którym zapewniał opiekę i kariery. Nie pozostawił jednak prawowitego następcy tronu. Po jego śmierci władzę w księstwie przejął więc jego brat Ludwik Eugeniusz.
Odznaczony austriackim Orderem Złotego Runa, był też fundatorem i Wiekim Mistrzem Orderu Wojskowego św. Karola[5] oraz Wielkim Mistrzem Orderu Myśliwskiego (później order ten był trzykrotnie przemianowany i znany pod nazwami: Order Wielki Elektorski Wirtemberski, Order Orła Złotego, Order Korony Wirtemberskiej).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
