| |
| Imię i nazwisko |
Mladen George Sekulovich |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1912 |
| Data i miejsce śmierci |
1 lipca 2009 |
| Zawód |
aktor |
| Współmałżonek |
Mona Greenberg (1938–2009; jego śmierć) |
| Lata aktywności |
1940–2000 |
| Strona internetowa | |
Karl Malden, właśc. Mladen George Sekulovich, serb. Младен Ђорђе Секуловић (ur. 22 marca 1912 w Chicago, zm. 1 lipca 2009 w Los Angeles[1]) – amerykański aktor filmowy pochodzenia serbsko-czeskiego. Laureat Oscara za drugoplanową rolę w filmie Tramwaj zwany pożądaniem (1951; reż. Elia Kazan).
Ojciec aktora, Petar Sekulović (1886-1975) był Serbem urodzonym w Bileci; na początku XX wieku wyemigrował do Chicago. Tam ożenił się z Minnie Seberą (1892-1995), robotnicą z fabryki tekstylnej, z pochodzenia Czeszką[2]. Karl, najstarszy z trójki braci, urodził się w Chicago, choć dzieciństwo i młodość spędził w hutniczym miasteczku Gary w stanie Indiana. Po ukończeniu Emerson High School w Gary pracował z ojcem w tamtejszej fabryce stali. Jednak po kilku latach porzucił pracę, by poświęcić się aktorstwu. Ukończył Goodman School of Drama na Uniwersytecie DePaul[3].
Do filmu trafił w 1940 mając już za sobą doświadczenia jako aktor teatralny. Jego kariera rozwinęła się w latach 50., kiedy to zagrał swoje najważniejsze role w filmach Elii Kazana. W 1952 otrzymał swojego jedynego w karierze Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie Tramwaj zwany pożądaniem (1951). W 1955 otrzymał nominację w tej samej kategorii za rolę w kolejnym filmie Kazana Na nabrzeżach (1954). W filmie Baby Doll z 1956 Kazan powierzył Maldenowi główną rolę, która przyniosła mu tym razem nominację do Złotego Globu. Później Malden i Kazan na filmowym planie już się nie spotkali. W tym okresie zagrał również w uznanym dramacie kryminalnym Alfreda Hitchcocka pt. Wyznaję (1953). Znany jako „mężczyzna z wielkim nosem” grywał zwykle bohaterów drugoplanowych o despotycznych skłonnościach, brutalnych, ale w gruncie rzeczy uczciwych. Kolejnymi znaczącymi filmami w jego karierze były m.in. westerny: Drzewo powieszonych (1959), Dwa oblicza zemsty (1961), Jak zdobywano Dziki Zachód (1962), Jesień Czejenów (1964), Nevada Smith (1966), Zawadiaki (1971); a także obsypany nagrodami dramat Johna Frankenheimera Ptasznik z Alcatraz (1962) oraz głośny film biograficzny Patton (1970), w którym wcielił się w postać gen. Omara Bradleya. Dużą popularność przyniosła mu rola detektywa Mike’a Stone’a w serialu kryminalnym Ulice San Francisco (1972-77). Otrzymał za nią nominację do Złotego Globu (w 1976) oraz 4 nominacje do nagrody Emmy (w latach 1974–1977). Po raz ostatni pojawił się na ekranie w 2000 roku w jednym z odcinków serialu Prezydencki poker.
W latach 1989–1992 był przewodniczącym Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej.
Żoną Karla Maldena była od 18 grudnia 1938 Mona Greenberg (1917-2019). Mieli dwie córki: Mila i Carla (ur. 1953). Małżeństwo Maldena przeszło do legendy, było jednym z najdłuższych i najbardziej udanych w historii Hollywood. 18 grudnia 2008 Karl Malden i Mona Greenberg obchodzili 70. rocznicę ślubu. Aktor zmarł pół roku później. Ich związek trwał 70 lat i 195 dni.
Malden zmarł z przyczyn naturalnych w wieku 97 lat w swoim domu w dzielnicy Brentwood w Los Angeles. Mona przeżyła go o 10 lat, zmarła 13 lipca 2019 w wieku 102 lat[4]. Oboje są pochowani na Westwood Village Memorial Park Cemetery w Los Angeles.
Aktor posiada swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alej Sławy przy 6231 Hollywood Boulevard.
W 1997 opublikował swoją autobiografię pt. When Do I Start?, którą napisał wspólnie z córką Carlą.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
