Karaoke (jap. カラオケ, 空オケ) – forma rozrywki pochodząca z Japonii, polegająca na śpiewaniu w pubie, klubie, domu itp. znanych przebojów na tle odtwarzanego z nagrania akompaniamentu instrumentalnego bez warstwy wokalnej. Śpiewającemu może pomagać wyświetlanie tekstu na dowolnym medium (telewizor, monitor, projektor itp.). Ostatnio popularne stały się muzyczne gry komputerowe, które znacznie ułatwiają zabawę, jaką jest karaoke.
Nazwa karaoke pochodzi od dwóch słów japońskich: kara (pustka) i oke-bokkusu (orkiestron). Jego utworzenie jest związane z teatrem rewiowym Takarazuka Revue (Takarazuka Kageki-dan). W 1956 roku orkiestra grupy rozpoczęła strajk, co groziło odwołaniem występów. Dyrekcja teatru poprosiła zatem firmę Matsushita Electric Company o dostarczenie muzyki nagranej do spektaklu. Przedstawienie udało się, ale fosa orkiestrowa była pusta. Stąd: „pusty orkiestron”[1][2].
O tym wydarzeniu w teatrze poinformowała gazeta Rajio-Jigyōbu Shinbun (nr 45) z dnia 1 listopada 1956 roku pod tytułem: Kara ni natta oke・bokkusu[2].
Trudno jest ustalić, kogo uznać za jednego wynalazcę karaoke. Składa się bowiem na to: sprzęt, oprogramowanie, system i usługi. Każdy z tych elementów ma wielu wynalazców i programistów. Niektórzy eksperci przyjmują, że jest to dwanaście osób, które przyczyniły się do powstania „świtu karaoke” w latach 1965–1975. Szacuje się, że ogólna skala biznesu karaoke w Japonii (przed wybuchem pandemii COVID-19) osiągnęła poziom, w przeliczeniu, ok. 33 mld PLN[2].
Karaoke było pierwotnie śpiewane do muzyki nagranej na kasetach magnetofonowych przy użyciu drukowanych tekstów, ale nowoczesne maszyny przekazują cyfrową muzykę z akompaniamentem wideo i wyświetlają teksty na ekranie. Możliwa jest zmiana tonacji muzycznej i szybkości, dodanie echa i innych efektów lub dołączenie ścieżki głosowej do celów ćwiczeniowych. Niektóre maszyny mogą oceniać śpiewaków na podstawie ich umiejętności. W zależności od możliwości i charakteru lokale i kluby starają się tworzyć odpowiednią atmosferę, zapewniając np. tamburyny i marakasy, a nawet kostiumy dla gości, którzy chcą występować[3].
Po dokonaniu zamówienia jedzenia i picia, aby śpiewać, należy wyszukać wymaganą piosenkę na kontrolerze z ekranem dotykowym. Większość urządzeń do karaoke działa w ten sam sposób. Można dokonać wyboru z długiej listy i wpisać numer do kontrolera lub bezpośrednio wybrać utwór z ekranu dotykowego. Po przesłaniu informacji do urządzenia muzyka jest automatycznie odtwarzana w wybranej kolejności[3].
W przypadku Japonii typowy zasób karaoke zawiera ponad 100 tys. utworów uporządkowanych według wykonawców i tytułów. Oprócz standardowych japońskich piosenek, dostępne są hity w języku angielskim, chińskim i koreańskim, a także motywy z anime[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
