Mapa Kanału Kilońskiego | |
Państwo | |
---|---|
Lata budowy |
1887–1895 |
Lata eksploatacji |
od 1895 r. |
Długość |
98,26 km |
Głębokość • maksymalna • minimalna • średnia |
|
Szerokość • maksymalna • minimalna |
|
Początek | |
Akwen | |
Miejsce | |
współrzędne | |
Koniec | |
Akwen |
rzeka Łaba |
Miejsce | |
współrzędne | |
Typ kanału | |
Śluzy |
2 (każda po dwie komory) |
Położenie na mapie Szlezwika-Holsztynu | |
Położenie na mapie Niemiec |
Kanał Kiloński (niem. Nord-Ostsee-Kanal, w skrócie NOK) – sztuczna droga wodna i morski kanał wodny, łączący Bałtyk (Zatokę Kilońską) z Morzem Północnym (estuarium Łaby). W terminologii międzynarodowej nazywany Kiel Canal[1].
Wybudowany w latach 1887–1895, zaś oficjalnie otwarty 21 czerwca 1895 r. pod nazwą Kanał Cesarza Wilhelma. Użytkowany od 1 lipca 1895 r., w latach 1907–1914 rozbudowany i pogłębiony. W 1948 r. nadano mu obecną nazwę.
Liczy 98 260 m długości i 102,5 m minimalnej szerokości[2]. Posiada 2 zestawy śluz, każdy po 2 równoległe komory, usytuowane na obydwu końcach kanału (stare śluzy z 1895 r. o komorach długości 125 m i nowe śluzy z 1914 r. o długości 310 m). Śluzy na zachodnim krańcu kanału znajdują się w miejscowości Brunsbüttel, zaś śluzy na krańcu wschodnim zlokalizowane są w dzielnicy Kilonii – Holtenau.
Kanał, zaprojektowany do bezpiecznego przepływu statków pomiędzy Bałtykiem, a Morzem Północnym, w razie wojny miał dodatkowo znacznie skrócić drogę okrętom, łącząc porty państw nadbałtyckich ze światem. Przejście przez kanał skraca drogę o około 250 mil morskich (około 460 km) w stosunku do tradycyjnej drogi przez Cieśniny Duńskie – wokół Półwyspu Jutlandzkiego[2]. Kanał Kiloński jest sztucznie przekopany przez Szlezwik-Holsztyn.
Obecnie kanał przeznaczony jest dla statków o zanurzeniu 9,5 m, długości 160 m i szerokości 27 m lub 7 m zanurzenia dla statków o długości 235 m i 32,5 m szerokości. Średnia głębokość wody wynosi 11 m. Dwa brzegi kanału łączy 10 wysokich mostów kolejowych i drogowych. Minimalny gwarantowany prześwit pod mostami to 40 m. Obecnie na całej długości kanału zainstalowano sieć radarów i w czasie złej widzialności pilot otrzymuje ze stacji radarowej porady o istniejących zagrożeniach i położeniu statków. Wzdłuż kanału ustawione są stacje sygnałowe, które dbają o bezpieczeństwo ruchu. Większe statki mijają się na mijankach (11 takich mijanek), gdzie jeden ze statków stoi przy dalbach czekając na przejście drugiego.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.