| Guido Guy de Vienne | |
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
1119–1124 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
2 lutego 1119 |
Kalikst II, łac. Callistus II, właśc. Gwidon z Burgundii[1] (ur. ok. 1050 w Quingey[2], zm. 13 grudnia 1124 w Rzymie[3]) – papież w okresie od 2 lutego 1119 do 13 grudnia 1124[1].
Gwidon był synem hrabiego Burgundii, Wilhelma I[4] i krewnym królewskich rodów Niemiec, Anglii i Francji[3]. Od 1088 roku był arcybiskupem Vienne; stanowczo popierał reformy zapoczątkowane przez Grzegorza VII i stał na czele opozycji wobec Paschalisa II[3]. Po śmierci Gelazego II, towarzyszący mu kardynałowie wybrali Gwidona na Stolicę Piotrową i konsekrowali 9 lutego 1119 w katedrze w Vienne[3][5]. Rzymscy kardynałowie zaakceptowali jego wybór 1 marca[3].
Początkowo papież wyrażał zdecydowanie w sporze o inwestyturę[1]. Jednak zarówno on, jak i król Henryk V Salicki przygotowywali porozumienie w tej sprawie, by zakończyć konflikt trwający od lat[1]. Obie strony przygotowały projekt porozumienia, które miało być podpisane w Mouzon, do czego jednak nie doszło, ze względu na wzajemny brak zaufania[3]. W konsekwencji, papież pod koniec października 1119 roku, obłożył Henryka klątwą i ponownie zakazał inwestytury[3]. W międzyczasie udało mu się także schwytać antypapieża Grzegorza VIII i wtrącić do niewoli[3].
W 1121 roku, naciskany przez książąt niemieckich, król Henryk, zmuszony został do zawarcia porozumienia z Kalikstem[3]. W wyniku negocjacji legatów papieskich (m.in. Lamberta z Ostii) wypracowano tekst, który został podpisany 23 września 1122 roku[3]. Sformułowany tekst ten był głównym elementem Konkordatu wormackiego[1]. Głównym postanowieniem konkordatu było zrzeczenie się cesarza praw do inwestytury i wpływu na konsekrację biskupów[3].
W 1123 zwołał Sobór laterański I, na którym zdelegalizowano wszystkie małżeństwa księży i ostatecznie wprowadzono celibat, a także wdrożono postanowienia konkordatu z Wormacji[3]. Ponadto ustanowił Rok Święty Jakubowy.
Papież Kalikst II utworzył na terenach Polski biskupstwa w Lubuszu (1124/1125) i Kruszwicy, wspierał też misję św. Ottona na Pomorzu Zachodnim[6].
Kalikst zmarł w Rzymie 13 grudnia 1124 roku[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
