Programy Kabaretu nadawano na żywo na antenie telewizyjnej, z wykorzystaniem jako playback piosenek zarejestrowanych wcześniej. Kabaret emitowany był również na antenie Polskiego Radia jako przygotowane osobno słuchowiska, powtarzające telewizyjną fabułę z tą samą obsadą.
Część oryginalnych programów telewizyjnych została zarejestrowana w technice telerecordingu (od Wieczoru VI). Wszystkie zachowane programy ukazały się na VHS i dwóch edycjach DVD (pierwsze wydanie dwupłytowe nie było kompletne, drugie wydanie zawiera cztery płyty, z czego czwarty krążek zawiera tylko II i III z nadprogramów Piosenka jest dobra na wszystko).
Początkowe programy nie były rejestrowane, dlatego w okresie 1978–1980 zostały nagrane ponownie, w kolorze i ze zmianami obsadowymi. Cykl ten został nazwany Kabaret Jeszcze Starszych Panów.
VII wieczór Kabaretu Starszych Panów – Zielony karnawał (20 maja1961)
VIII wieczór Kabaretu Starszych Panów – Niepotrzebni mogą podejść[3] (4 listopada1961)
IX wieczór Kabaretu Starszych Panów – Zupełnie inna historia (17 marca1962)
X wieczór Kabaretu Starszych Panów – Niespodziewany koniec lata (27 października1962)
XI wieczór Kabaretu Starszych Panów – Kwitnące szczeble (6 kwietnia1963)
XII wieczór Kabaretu Starszych Panów – Nieznani sprawcy (12 kwietnia1964)
XIII wieczór Kabaretu Starszych Panów – Przerwa w podróży (26 września1964)
XIV wieczór Kabaretu Starszych Panów – 14 i ¾ (12 czerwca1965)
XV wieczór Kabaretu Starszych Panów – Ostatni naiwni (11 grudnia1965)
XVI wieczór Kabaretu Starszych Panów – Zaopiekujcie się Leonem (22 lipca1966)
Cykl uzupełniają:
trzy programy specjalne (tzw. nadprogramy) Piosenka jest dobra na wszystko, przypominające piosenki z poprzednich programów, ustawione w nową fabułę (emisja 21 stycznia1961, 1 stycznia1962 i 11 stycznia1964)
Przypomnienie IV wieczoru Kabaretu Starszych Panów – Kaloryfeeria[4] (2 stycznia1965)
Deszczowa suita (26 marca 1967 r.) – 37-minutowy program prezentujący piosenki związane tematycznie z deszczem, m.in.: Na całej połaci deszcz, W czasie deszczu dzieci się nudzą, Gdy w schludnej mej izdebce pada sobie deszcz, Nabywajcie Polki liczne parasolki.
Dyskografia (częściowa)
Oryginalne nagrania
Kabaret Starszych Panów. Piosenki wybrane („zielona”), płyta średniogrająca, Polskie Nagrania L0393 (1962) – sala Filharmonii Narodowej, 30 maja i 3 czerwca 1962
Kabaret Starszych Panów. Piosenki wybrane („czerwona”), płyta średniogrająca, Polskie Nagrania L0448 (1964) – Studio 12 Polskich Nagrań, 11, 12, 16, 18-20, 23, 19 maja 1964
Kabaret Starszych Panów 1, kaseta magnetofonowa, Polskie Nagrania CK-1042 (1990)
Kabaret Starszych Panów 2, kaseta magnetofonowa, Polskie Nagrania CK-1043 (1990)
Kabaret Starszych Panów 3, kaseta magnetofonowa, Polskie Nagrania CK-1044 (1990)
Kabaret Starszych Panów. Uśmiechnij się Polaku, 3 płyty CD, Polton CDPL058 (1993) - nakład 1.000 egz.
Kabaret Starszych Panów, w serii Platynowa kolekcja, płyta CD, PM045-2
Kabaret Starszych Panów. Piosenka jest dobra na wszystko, płyta CD, Polskie Nagrania Edition ECD021
Kabaret Starszych Panów. Piosenki jeszcze starszych panów, zestaw płyt CD
Kabaret Starszych Panów, płyta CD, Polskie Nagrania PNCD 566 (2001) – całość piosenek z płyt L0393 i L0448
Kabaret Starszych Panów, 5 płyt CD (2001)
Kabaret Starszych Panów, 2 płyty DVD (Niespodziewany koniec lata, Nieznani sprawcy, 14 ¾, Ostatni naiwni, Piosenki) (~2002)
Kabaret Starszych Panów, kolekcja kaset VHS (~2002)
Kabaret Starszych Panów, 4 płyty DVD (~2006)
Wasowski da się lubić, zestaw trzech płyt CD, Polskie Radio i Pomaton (2004), zawiera też piosenki spoza Kabaretu i covery piosenek z Kabaretu
Radiowy Kabaret Starszych Panów, 13 płyt CD, Muzeum Powstania Warszawskiego i Polskie Radio PRCD 1443-1455 (2011)
Straszni Panowie Trzej 2, Blue Note Agencja artystyczna (2014)
Piosenki z Kabaretu Starszych Panów zaaranżował do wykonania w sali symfonicznej Filharmonii Szczecińskiej Piotr Komorowski[5] (wykonawcy: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie; wokal: Jolanta Szczepaniak, Martyna Szczepaniak, Magdalena Wilento, Michał Grobelny, Mateusz Czarnowski, dyrygent: Piotr Komorowski)[6].
Bibliografia
Roman Dziewoński, Kabaretu Starszych Panów wespół w zespół, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2002.
Roman Dziewoński, Monika i Grzegorz Wasowscy, Ostatni naiwni: leksykon Kabaretu Starszych Panów, Wyd. Świat Książki, Warszawa 2005.
↑Pisownia tytułu ostatecznie ustalona przez J. Przyborę przy okazji książkowych wydań scenariuszy Kabaretów. Pierwotnie tytuł brzmiał „Zbyteczne żeberko – kaloryfeeria”
↑Żart słowny Przybory, notorycznie przekręcany na „logiczną” wersję „Niepotrzebni mogą odejść”
↑Ponowne nagranie prezentowanego pięć lat wcześniej materiału