Kabaddi (czasem zapis: Kabbadi lub Kabadi) – zespołowa gra indyjska, znana od około 4 tysięcy lat, popularna w południowej Azji, rozpowszechniona też w Azji południowo-wschodniej, w Japonii i Iranie. To narodowa gra Bangladeszu i indyjskich stanów: Andhra Pradesh, Pendżab i Maharasztra. Grano w nią nawet w armii brytyjskiej za czasów okupacji Indii – dla utrzymania sprawności żołnierzy i zachęcenia Hindusów do wstępowania do armii brytyjskiej[1]. W 1950 powstała Indyjska Federacja Kabaddi, która skodyfikowała zasady gry. Nazwa „kabaddi” pochodzi od słowa w języku hindi, które oznacza „utrzymać oddech”. Rozgrywane są w hali, na boisku kołowym lub na plaży.
W grze biorą udział dwie drużyny złożone z 10–12 zawodników, z czego na boisku występuje po 7 z każdej drużyny. W zależności od odmiany rozgrywka odbywa się w kole o średnicy 23–24,5 m bądź na boisku prostokątnym o wymiarach 12,5x10 m (mężczyźni) i 11x8 m (kobiety). Czas gry wynosi 2x20 minut lub do wyeliminowania wszystkich zawodników jednej z drużyn. Gra polega na tym, aby zawodnik drużyny atakującej sahi przedostał się do kręgu tworzonego przez drużynę przeciwną, krzycząc cały czas słowo „kabaddi”. Jeżeli mu się to uda, musi w ciągu 30 sekund lub w odmianach ludowych w czasie jednego oddechu dotknąć przynajmniej jednego zawodnika drużyny broniącej, a następnie powrócić do swojej drużyny. Zawodnicy dotknięci są eliminowani z gry. Zadaniem drużyny broniącej jest wykluczenie sahi poprzez uniemożliwienie mu w ciągu 30 sekund (jednego oddechu) powrotu do własnego zespołu. Drużyny naprzemiennie wysyłają kolejnych sahi. Walka toczy się bez ekwipunku i jest nadzorowana przez dwóch sędziów.
Rozgrywana pod auspicjami Indyjskiej Federacji Kabaddi. Podstawową różnicą w zasadach jest możliwość przywracania do gry zawodników wcześniej wyeliminowanych, jeżeli zostanie wyeliminowany gracz drużyny przeciwnej. Rozgrywka toczy się na czas i punkty dostaje drużyna, która wykluczy w tym czasie większą liczbę przeciwników.
Gra kończy się, gdy wszyscy zawodnicy jednej z drużyn zostają wyeliminowani. W tej odmianie nie ma możliwości przywrócenia zawodników wcześniej wyeliminowanych z gry.
Podobnie jak w odmianie surjeevani gra toczy się na czas. Różnica polega na tym, że zawodnicy nie są w ogóle eliminowani z gry i pozostają na nim, a w zamian za to przyznawane są punkty.
Rok | Gospodarz | I miejsce | II miejsce | III miejsce | IV miejsce |
---|---|---|---|---|---|
1990 | Pekin | Indie | Bangladesz | Pakistan | Japonia |
1994 | Hiroszima | Indie | Bangladesz | Pakistan | Japonia |
1998 | Bangkok | Indie | Pakistan | Bangladesz | Sri Lanka |
2002 | Pusan | Indie | Bangladesz | Pakistan | Japonia |
2006 | Doha | Indie | Pakistan | Bangladesz | Iran |
2010 | Kanton | Indie | Iran | Japonia Pakistan |
– |
2014 | Inczon | Indie | Iran | Korea Południowa Pakistan |
– |
2018 | Dżakarta | Iran | Korea Południowa | Pakistan Indie |
– |
Rok | Gospodarz | I miejsce | II miejsce | III miejsce | IV miejsce |
---|---|---|---|---|---|
2010 | Kanton | Indie | Tajlandia | Bangladesz Iran |
– |
2014 | Inczon | Indie | Iran | Bangladesz Tajlandia |
– |
2018 | Dżakarta | Iran | Indie | Chińskie Tajpej Tajlandia |
– |
Grę można zobaczyć m.in. w takich indyjskich filmach jak:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.