Kōya-san
高野山
Ilustracja
Państwo

 Japonia

Kod pocztowy

648-0211

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kōya-san”
Ziemia34°12′45″N 135°35′11″E/34,212500 135,586389
Główny pawilon (kondō) w Danjō Garan

Kōya-san (jap. 高野山) – nazwa grupy ośmiu gór oraz świątyni buddyjskiej w miejscowości Kōya-chō (高野町, ok. 4 tys. mieszkańców) w prefekturze Wakayama w zachodniej Japonii, ok. 50 km na południe od miasta Ōsaka, na terenie Quasi-Parku Narodowego Kōya-Ryūjin. W ścisłym znaczeniu Kōya-san jest tzw. „górską nazwą” sangō (山号)[a] świątyni buddyjskiej Kongōbu (金剛峯寺 Kongōbu-ji), sekty Shingon.

Świątynia Kōya-san (Kongōbu-ji) została wpisana w 2004 na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część obiektu Święte miejsca i drogi pielgrzymkowe w regionie gór Kii[1].

Opis

Na terenie płaskowyżu usytuowanego na wysokości ok. 800 m n.p.m., otoczonego ośmioma górami o wysokości ok. 1000 m n.p.m. znajduje się ogromny zespół świątyń, tworzących łącznie główną siedzibę kultu buddyjskiej sekty Shingon (Sekty Prawdziwego Słowa) założonej w IX wieku przez mnicha Kūkaia (774–835; Kōbō-daishi, Wielkiego Nauczyciela Rozpowszechniającego Naukę Buddy). Znajduje się tam ponad 100 świątyń i licznych budowli towarzyszących (w tym uczelnia), które powstawały przez stulecia wokół pierwszej świątyni konsekrowanej w 819 roku.

Główne budowle świątynne to:

  • Kongōbu-ji (jap. 金剛峰寺) – obecna nazwa została utworzona w 1868 roku. Określa się nią także czasem cały kompleks;
  • Oku-no In (jap. 奥の院) – mauzoleum Kōbō-daishi, otoczone największym w Japonii cmentarzem. Prowadzi do niego kamienna droga poprzez las cedrów i cyprysów. Wyznawcy wierzą, że Kōbō-daishi nadal tam przebywa, oddając się medytacjom;
  • Danjō Garan (jap. 壇上伽藍), pierwotny zespół świątynny, składający się z blisko 20 różnych budowli.

Historia

Kūkai otrzymał ziemie w Kōya-san w 816 roku z nadania cesarskiego i ustanowił tam wspólnotę religijną buddyzmu ezoterycznego o nazwie Shingon. W 819 roku zbudowany przez Wielkiego Nauczyciela klasztor został konsekrowany.

Do 1872 roku kobiety nie miały prawa wstępu na ten teren położony 800 m n.p.m. Przy jednej z dróg prowadzących do kompleksu świątynnego znajdują się jedyne zachowane do dziś zabudowania, w których zatrzymywały się pielgrzymujące kobiety.

Turystyka

Dotarcie do Kōya-san umożliwia kolej Nankai. Podróż rozpoczyna się na stacji Namba w Osace i prowadzi do stacji Gokurakubashi zlokalizowanej u podnóża góry Kōya. Stamtąd, na szczyt dociera w ciągu 5 minut kolejka elektryczna. Cała podróż zajmuje około dwóch godzin. W przypadku podróży pociągiem ekspresowym, czas ten skraca się do 1,5 godziny.

Będąc już na Kōya-san, skorzystać można (w weekendy) z możliwości objazdowej wycieczki wiodącej pośród najważniejszych obiektów świątynnych. Interesującą atrakcją dla turystów jest możliwość skorzystania z usług wielu buddyjskich klasztorów, które w większości oferują swoim gościom całodobowe pobyty wraz z możliwością wyżywienia oraz uczestniczenia w buddyjskich obrzędach modlitewnych.

Galeria

Uwagi

  1. Świątynie są nazywane górami metaforycznie, a liczby używane do ich liczenia zawierają końcówkę -san (山), stąd nazwa sangō. Tradycja ta sięga czasów, gdy świątynie były przede wszystkim klasztorami celowo budowanymi na odległych obszarach górskich.

Przypisy

  1. Polski Komitet ds. UNESCO, Japonia (pol.), dostęp 20.01.2021

Linki zewnętrzne

  • Przewodnik po obiektach (wideo) (ang.)
  • Świątynie Kōya-san
  • Strona Międzynarodowego Instytutu Buddyzmu Shingon
  • Koyasan University (ang.)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się