Jurij Muchin
Юрий Мухин
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1949
Dniepropietrowsk

Zawód, zajęcie

inżynier metalurg, polityk, publicysta, dziennikarz, reżyser

Strona internetowa

Jurij Ignatjewicz Muchin (ur. 22 marca 1949) – rosyjski dziennikarz, publicysta i lider Armii Woli Narodu. W latach 1995–2009 był założycielem i redaktorem naczelnym gazety „Duel” („Pojedynek”). Po zamknięciu „Duelu” za publikację „ekstremistycznych materiałów” Muchin założył nową gazetę „K Barjeru” o takim samym charakterze, co i „Duel”.

Znany jest jako zwolennik teorii spiskowych i autor rewizjonistycznych publikacji, w większości tych, w których krytykuje oficjalną wersję Holocaustu i zbrodni katyńskiej. Rosyjskie władze przedstawiają Juruja Muchina jako antysemitę, a polskie jako polonofoba.

Publicystyka

Autor głównych – po rozpadzie ZSRR – publikacji na różne tematy rewizjonizmu historycznego. W swoich książkach i publikacjach Muchin krytykuje oficjalną wersję XX-wiecznej historii Rosji, ZSRR, Ukrainy i Polski. Twierdzi m.in., że:

Jurij Muchin krytykuje też dzisiejsze władze Rosji (nazywa Władimira Putina i Dmitrija Miedwiediewa „zdrajcami”) za przyjmowanie goebbelsowskiej wersji zbrodni katyńskiej, oddanie wysp Tarabarow i Wielka Ussuryjska Chińczykom, jednostronne rozbrojenie i osłabienie Rosji, złe zarządzanie, niewłaściwą politykę społeczną i ekonomiczną i tak dalej.

Negowanie Holocaustu

Według opinii Muchina Adolf Hitler zaczynając wojnę działał w porozumieniu z syjonistami. W świetle tej hipotezy staje się jasny sens ekspedycji Afrika Korps feldmarszałka Rommla w Afryce Północnej. Miała ona dalekosiężny cel: wyzwolenie Palestyny spod władzy imperium brytyjskiego i pomoc przy tworzeniu państwa izraelskiego. Powstanie gett oraz obozów koncentracyjnych na terenie Polski nie miało na celu eksterminacji ludności żydowskiej, lecz przygotowanie jej, czy nawet zmuszenie do emigracji na tereny Palestyny. Ofiarami Holocaustu padła wyłącznie żydowska biedota, która zamieszkiwała okupowane przez Niemców tereny Polski oraz ZSRR. W zamierzeniu syjonistów ludność ta miała w przyszłości zajmować się rolnictwem oraz pracą produkcyjną, którą elity żydowskie jakoby się brzydziły. Krótko mówiąc, według teorii Muchina wschodnioeuropejscy Żydzi mieli być niewolnikami we własnym państwie, jakie syjoniści zamierzali założyć w Palestynie.

Krytyka „niemiecko-polskiej” wersji zbrodni katyńskiej

 Zobacz też: Armia Woli Narodu.

W wydanych w Rosji książkach „Katyńska powieść kryminalna” (1995) i „Antyrosyjska podłość” (2003) Muchin twierdzi, że Adolf Hitler postanowił skłócić ZSRR – dźwigający największy ciężar wojny z Niemcami – z resztą państw koalicji antyniemieckiej. W tym celu w 1943 rozkazał odkryć mogiły polskich oficerów zamordowanych przez Niemców w 1941 pod Smoleńskiem i ogłosić, że dokonali tego radzieccy Żydzi w 1940 r. Rząd Sikorskiego z siedzibą w Londynie podchwycił niemiecką prowokację, co skłoniło 1,8 mln ochotników z około 30 krajów (Polska, Holandia, Francja, Rumunia, Słowacja, Chorwacja, Węgry, Włochy, Finlandia itd.) do zasilenia szeregów Waffen-SS/Wehrmachtu i udziału w wojnie przeciw aliantom. Winston Churchill, podejrzewając Władysława Sikorskiego o utajnioną współpracę z Hitlerem, która mogłyby prowadzić do dodatkowych, niepotrzebnych śmierci setek tysięcy brytyjskich żołnierzy, kazał zabić Sikorskiego. Publikacje Muchina o Katyniu opierają się na raporcie Komisji Burdenki oraz książce Romana Świątkiewicza[2].

W roku 2005 Jurij Muchin nakręcił film pseudodokumentalny „Katyńska podłość”. W filmie podaje informację, że rozkaz Stalina, by zamordować polskich oficerów w Katyniu, został sfałszowany przez KGB na polecenie Gorbaczowa, aby rozbić Układ Warszawski, a jego wschodnioeuropejskich członków wciągnąć do NATO. Sfałszowanie tego dokumentu miało nastąpić pod koniec lat 80.

Według opinii Muchina film miał zwrócić uwagę Dumy Państwowej na fałszerstwa sprawy katyńskiej[3].

Jurij Muchin w polskiej polityce

Muchin we wstępie do „Antyrosyjskiej podłości” twierdził, że w 1995 roku na „Katyński kryminał” zdecydowanie zareagowali ówcześni polscy dyplomaci przebywający w Rosji. W celu złożenia wyjaśnień miał zostać zaproszony do ambasady RP przez Jerzego Olszewskiego, M. Żurawskiego oraz inne osobistości. Muchin pisze:

Interesowało ich kilka spraw, z których najważniejsza to odpowiedź na pytanie „kto za mną stoi?”. Od nich też dowiedziałem się, że w Polsce 800 tysięcy „bliskich krewnych” rozstrzelanych polskich oficerów już trzyma kieszenie szeroko otwarte w oczekiwaniu, kiedy to Rosja zacznie zapełniać te kieszenie dolarami. Nie zareagowałem na tak bezczelne postawienie pytania.

1 lutego 1996 roku Parlamentarny Zespół ds. Tradycji Niepodległościowych w Sejmie RP wystosował list do Przewodniczącego Dumy Państwowej w sprawie książki Jurija Muchina „Katyński kryminał”:

Dear Mr. Speaker, Members of the Parliamentary Team for Independence Tradition at the Sejm of the Republic of Poland are turning to you and to the Deputies to the State Duma of the Russian Federation with an appeal to oppose the content of a book about Katyn by Yuri Mukhin, which is now being circulated in the Duma and which is full of lies and hatred of Poland and of Poles. The content of this publication contradicts the documented historical knowledge of the crime committed in 1940 in Katyn, Ostashkov and Mednoye on Polish officers, policemen and civil servants at the orders of the Soviet authorities. The relevant documents passed to Poland by the Russian authorities, as well as other evidence, arouse no objections on either side. The people of Russia and Poland, both of them hit hard by the 20th century totalitarian regimes, feel a need of reconciliation, cooperation and of rebuilding mutual trust. A precondition of satisfying this need is the telling of the truth, no matter how painful. The judgements offending Poland and Poles and the historical lies contained in Yuri Mukhin’s book arouse our concern and for an obstacle to the development of mutual relations.

The Sejm Chronicle[6]

Przypisy

  1. Rosyjskie lekcje II wojny światowej.
  2. Juri Muchin: Katynski detektiw. Moskwa 1996, s. 124.
  3. Катынская подлость.
  4. Почему они так боятся суда?
  5. Gdyby nie Polacy, wojna skończyłaby się wcześniej...
  6. Polish Parliamentarians Write to Duma Speaker.

Bibliografia

  • Ю. И. Мухин. Катынский детектив (Katyńska powieść kryminalna). – М.: «Светотон», 1995. – 176 с. ISBN 5-7419-001-9.
  • Ю. И. Мухин. Антироссийская подлость. Расследование фальсификации катынского дела Польшей и Генеральной прокуратурой России с целью разжечь ненависть поляков к русским. (Antyrosyjska podłość. Rozpowszechnianie fałszerstwa sprawy katyńskiej przez Polskę i Generalną Prokuraturę Rosji w celu rozpalenia nienawiści Polaków do Rosjan”). – М.: «Крымский мост-9Д», «Форум», 2003. – 762 с.
  • Ю. И. Мухин. Тайны еврейских расистов (Tajemnice żydowskich rasistów). – М.: «Яуза», «Эксмо», 2004. – 158 с (Переиздание: 2005)
  • Ю. И. Мухин. Уроки Великой Отечественной (Lekcje Wielkiej Ojczyźnianej). – М.: «Яуза-Пресс», 2010. – 448 с
  • T. Rawski. Muchinowska wersja Polski i zbrodni katyńskiej. – W: Zeszyty Katyńskie (nr 22), Warszawa 2007, s. 69–78

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się